روسفین

سفتریاکسون

معرفی

Rocephin® نام تجاری دارویی است که حاوی ماده فعال سفتریاکسون است که یک آنتی بیوتیک است. آنتی بیوتیک ها می توان به گروههای مختلفی تقسیم کرد ، به موجب آن سفتریاکسون به گروه سفالوسپورین ها تعلق دارد و در نسل 3 شمارش می شود. آنتی بیوتیک ها به طور کلی برای از بین بردن یا جلوگیری از رشد استفاده می شود باکتری، یعنی از آنها برای مقابله با عفونت های باکتریایی مانند استفاده می شود ذات الریه (پنومونی) ، عفونت های دستگاه ادراری و بسیاری موارد دیگر.

هر گروه از آنتی بیوتیک ها به خصوص در برخی موارد تأثیر خوبی دارد باکتری و تأثیر کمتری روی دیگران دارد. سفتریاکسون یکی از آنتی بیوتیک های طیف گسترده است ، بنابراین اثر خوبی در برابر بسیاری از افراد دارد میکروب ها. سفتریاکسون فقط به صورت تزریقی قابل استفاده است ، یعنی

دور زدن دستگاه گوارش ، یعنی نمی توان آن را به صورت قرص تجویز کرد بلکه فقط به صورت تزریق از طریق دستگاه گوارش قابل استفاده است رگ (داخل وریدی = iv) یا به صورت تزریق به عضله (عضلانی = im).

اثرات جانبی

تمام سفالوسپورین ها ، از جمله سفتریاکسون ، می توانند واکنش های آلرژیک ایجاد کنند. در درجه اول آنها خود را از طریق انواع مختلف بثورات (اگزانتما) بر روی پوست نشان می دهند. همچنین یک واکنش آنافیلاکتیک تا شوک آنافیلاکتیک ممکن است ، این تهدید کننده زندگی است.

این یک واکنش شدید بیش از حد است سیستم ایمنی بدن، که به چندین مرحله تقسیم می شود. در آغاز ، واکنش های پوستی مانند بثورات و خارش ظاهر می شود ، در طول بیماری احساس گرما ، مشکل در بلع و تنفس (اسپاسم برونش) ، تهوع, استفراغ و اسهال ، در واقع شوک افت قابل توجهی در وجود دارد خون فشار (افت فشار خون) با افزایش شدید در قلب نرخ (تاکی کاردی) به دلیل گشاد شدن عروق، که حتی می تواند منجر به بیهوشی شود. واکنش آنافیلاکتیک معمولاً - برخلاف آلرژی - طی چند دقیقه پس از استفاده از دارو رخ می دهد.

از طرف دیگر ، این آلرژی همچنین می تواند چند روز پس از تجویز اولیه ظاهر شود و نسبتاً موذیانه ایجاد شود. علاوه بر این ، تغییرات برگشت پذیر در خون تعداد و افزایش در کبد مقادیر ممکن است با استفاده از سفتریاکسون اتفاق بیفتد ، اما اینها معمولاً علائم دیگری ایجاد نمی کنند و فقط در مقادیر آزمایشگاهی. از آنجا که سفتریاکسون فقط به صورت وریدی قابل تجویز است ، عوارض جانبی دستگاه گوارش کمتری دارد (تهوع, استفراغ, درد شکم, اسهال) نسبت به سایر داروها در گروه خود.

التهاب رگ (ترومبوفلبیت) ممکن است در طی تجویز وریدی رخ دهد. در دوزهای بالاتر ، کلیه ممکن است خسارتی رخ دهد. در 5-10٪ موارد به اصطلاح آلرژی متقاطع به پنی سیلین ها وجود دارد.

این بدان معناست که اگر بیمار نتواند آنتی بیوتیکی را از گروه پنی سیلین ها تحمل کند و فرد مجبور به استفاده از داروی دیگری شود ، این آلرژی می تواند با تجویز سفتریاکسون نیز با احتمال 5-10٪ رخ دهد. عوارض جانبی احتمالی دیگر Rocephin® می باشد لرز, سردرد و عفونت های قارچی در دهان و ناحیه شرمگاهی با از بین بردن فلور میکروب محافظ. همچنین آنتی بیوتیک های موجود در گروه سفالوسپورین ها می توانند محرک یک آنتروکولیت به اصطلاح شبه غشایی ، التهاب روده باشند.

این امر ناشی از این واقعیت است که آنتی بیوتیک ها فلورای ساکن روده را (یا به طور معمول وجود دارند) مهار یا از بین می برند ، بنابراین فضای باکتری را برای جمعیت فراهم می کند کلستریدیوم سخت. این بیماری ، از جمله از طریق ، خود را نشان می دهد درد شکم, اسهال و تب. اگر چنین باشد کولیت تشخیص داده می شود ، آنتی بیوتیک باید قطع شود و جایگزین آن با داروی ضد م againstثر دیگری انجام شود میکروب ها (مترونیدازول یا وانکومایسین).

در موارد نادر ، سفالوسپورین ها می توانند ایجاد کنند کم خونی. سفتریاکسون و همچنین تمام آنتی بیوتیک های دیگر از گروه سفالوسپورین ها نباید با آنتی بیوتیک های گروه آمینوگلیکوزیدها ترکیب شوند (به عنوان مثال جنتامایسین) ، زیرا این به طور قابل توجهی خطر ابتلا را افزایش می دهد کلیه خسارت. ترکیبی با قرص های آب از گروه حلقه دیورتیک ها (به عنوان مثال فوروزماید (لازیکس®) نیز باید به همین دلیل خودداری شود.

همچنین ترکیبی با آنتی بیوتیک ها از گروه تتراسایکلین ها و کلرامفنیکل نباید مصرف شود ، زیرا آنها در اثربخشی یکدیگر را مهار می کنند. با استفاده از آنتی بیوتیک ، می توان اثر ضد بارداری خوراکی مانند قرص را کاهش داد ، بنابراین یک روش اضافی برای پیشگیری از بارداری در طول دوره استفاده از آنتی بیوتیک توصیه می شود. علاوه بر این ، سفالوسپورین ها اغلب منجر به تعیین غلط قند ادرار در زمینه دیابت بنابراین باید پزشک از قبل در مورد مصرف سفتریاکسون مطلع شود. تجویز سفتریاکسون همزمان کلسیم-به هر قیمتی باید از محلول های تزریق خودداری شود ، زیرا این امر می تواند منجر به تشکیل بلورهایی با رسوبات در ریه ها و کلیه ها شود.