رهنمودهایی برای سندرم روده تحریک پذیر
رهنمودهای ویژه برای سندرم روده تحریک پذیر برای حمایت از تصمیم گیری در مورد سلامتمسائل مرتبط آنها به عنوان یک راهنمای مفید برای درمان هستند. دستورالعمل های S3 برای سندرم روده تحریک پذیر در حال تجدید نظر هستند.
مطابق با دستورالعمل 2009 ، این بیماری زمانی تشخیص داده می شود که سه معیار اصلی وجود داشته باشد: رابطه پزشک و بیمار برای درمان اساسی است سندرم روده تحریک پذیر. این کار ، از جمله موارد دیگر ، برای کشف دقیق و حساس مکانیسم پاتوفیزیولوژیک بیماری است که می تواند بر اساس یک سیستم پیچیده از دلایل مختلف باشد. علاوه بر درمان علامتی با دارو ، تغذیه نقش مهمی دارد.
با این حال ، هیچ توصیه عمومی نمی توان ارائه داد ، زیرا هر تصویر بالینی علائم مختلف قوی را نشان می دهد.
- فاصله بین علائم بیش از سه ماه است و با روده ارتباط دارد
- فرد مبتلا در کیفیت زندگی خود احساس محدودیت می کند و
- سایر بیماری ها را می توان با اطمینان از درجه بالایی حذف کرد. به طور متوسط ، زنان بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.
سندرم روده تحریک پذیر به طور ذهنی علائم شدیدی ایجاد می کند ، اما حتی در موارد مزمن نیز آسیب فیزیکی محسوسی ایجاد نمی کند.
متأسفانه ، حداقل مطابق با دانش فعلی ، نمی توان مستقیماً از سندرم روده تحریک پذیر جلوگیری کرد. با این حال ، نه تنها با توجه به ایجاد سندرم روده تحریک پذیر ، بلکه همچنین به منظور جلوگیری از سایر بیماری های شایع (مانند آترواسکلروز, چاقی or دیابت mellitus type 2) ، توجه به یک فرد سالم و متعادل منطقی به نظر می رسد رژیم غذایی. این شامل بیش از همه غذاهای پر فیبر ، تا حد امکان چربی کم و همچنین مقدار کافی مایعات است که باید شامل آب یا آب های رقیق باشد. علاوه بر این ، ورزشی و مختلف تمدد اعصاب آموزشها نیز تأثیر مثبتی دارند.
خلاصه
سندرم روده تحریک پذیر یک بیماری بسیار شایع است ، اما برای بسیاری از علوم پزشکی همچنان یک رمز و راز است. اگر چه علائم ، مانند اسهال, یبوست, گرفتگی شکم or نفخ، در مبتلایان غیرقابل انکار است و گاهی اوقات آنقدر شدید است که کیفیت زندگی آنها را به طور قابل توجهی کاهش می دهد ، هیچ گونه تغییر در بافت / اندام آسیب شناختی یا التهاب دستگاه گوارش قابل تشخیص است. بر این اساس ، تشخیص سندرم روده تحریک پذیر دشوار و وقت گیر است ، زیرا سایر بیماری های احتمالی با علل ارگانیک باید از قبل حذف شوند.
همه اینها منجر به امکان بسیار محدودی برای درمان سندرم روده تحریک پذیر می شود ، که در نتیجه با از بین بردن علل و در نتیجه تلاش برای درمان کامل مشخص نمی شود ، بلکه فقط با کاهش درد و رنج بیمار است. نکته مثبتی که باید توجه داشت این است که شکایات مبتلایان اغلب با گذشت زمان کاهش می یابد یا حتی به طور کامل از بین می رود و هیچ نوع سندرم روده تحریک پذیر با امید به زندگی محدود یا افزایش خطر بیماری های ثانویه مانند سرطان.
تمام مقالات این مجموعه:
