دیسک های ستون فقرات و رباط ها
An دیسک بین مهره ای (= دیسک بین مهره ای) ارتباط غضروفی بین دو جسم مهره ای را نشان می دهد. این شامل یک بافت همبند و حلقه بیرونی غضروفی ، به اصطلاح آنولوس فیبروسوس ، و یک هسته ژلاتینی داخلی نرم ، هسته پالپوسوس.
- دیسک بین مهره ای (دیسک بین مهره ای) - Discus inter vertebralis
- هسته ژلاتینی - هسته پالپوسوس
- حلقه الیاف - Anulus fibrosus
- عصب نخاعی - N. spinalis
- نخاع - Medula spinalis
- فرآیند چرخشی - Processus spinosus
- فرایند عرضی - Processus transversus
- فرایند مفصلی برتر - فرایند مفصلی برتر
- سوراخ بین مهره ای - Foramen intervertebrale
- بدن مهره ای - مهره های بدن
- رباط طولی قدامی - لیگ.
قدامی طولی
La دیسک بین مهره ای به عنوان یک بافر عمل می کند ، شوک ها و ارتعاشاتی را که ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد ، جذب می کند. علاوه بر این ، همچنین به مهره های فردی امکان حرکت بهتر با یکدیگر را می دهد. همه مهره ها چنین بافر ندارند: مهره های گردنی اول و دوم مفصل خاصی را تشکیل می دهند و بنابراین ساختار متفاوتی دارند.
همین امر در مورد سقراط و کوکسیکس مهره ها ، که در طول رشد با یکدیگر ادغام می شوند (نگاه کنید به: استخوان خاجی و استخوان دنبالچه در بالا). با توجه به وظایف و عملکردهای مهم منسوب به دیسک بین مهره ای، قابل درک است که باید مسئولیت خاصی به آن نشان داده شود. این بدان معناست که: در صورت امکان از آسیب به ستون فقرات جلوگیری شود.
این می تواند حاصل شود ، به عنوان مثال ، با رفتار "دوستانه پشت" ("مدرسه عقب"). فراتر از آن ، از اهمیت ویژه ای نیز برخوردار است که دیسک بین مهره ای به همین ترتیب به درستی تغذیه شود. این تغذیه "صحیح" هیچ ارتباطی با مصرف غذای سالم ندارد.
تحرک و کشش دیسک بین مهره ای از طریق مصرف منظم مایعات حاصل می شود ، که به نوبه خود تنها از طریق حرکت سالم و کافی انسان حاصل می شود. اگر دیسک بین مهره ای در تناوب کافی بارگیری و تخلیه شود ، جذب کافی مایعات معمولاً با "کار کردن" تضمین می شود داخل دیسک ". برای حفظ قابلیت ارتجاعی دیسک بین مهره ای ، هیچ چیز به اندازه حرکت مهم نیست. با این حال ، این درجه از حرکت باید مناسب باشد.
این بدان معناست که حتی حرکت دائمی فقط با وقفه های اندک می تواند به اندازه کمبود مزمن اثر منفی داشته باشد. در هر دو مورد ، حلقه بیرونی غضروفی می تواند شکننده و ترک بخورد. بنابراین به هسته ژلاتینی داخلی فرصت ظهور داده می شود ، به طوری که تحت شرایط خاص می تواند دیسک فتق ایجاد کند.
برای اطمینان از اینکه ستون نخاع نه تنها پشتیبانی می شود ، بلکه از حداکثر تحرک نیز برخوردار است ، باید رباط های محکمی وجود داشته باشد که در کل طول ستون فقرات امتداد داشته باشند. علاوه بر این ، رباط های بیشتری لازم است ، که در ادامه این مقاله ارائه خواهد شد. عضلات پشت نیز پشتیبانی بیشتری را برای کل سیستم رباط فراهم می کنند.
فقط عمل مشترک و پشتیبانی متقابل ، عملکرد و ساختار شناخته شده الاستیک و تثبیت کننده ستون فقرات را قادر می سازد و بنابراین امکان های متعدد حرکت را در همه جهات ، از جمله حرکات چرخشی احتمالی فراهم می کند.
- رباط طولی قدامی مسئول ایجاد ثبات بین حفره شکم و ستون فقرات است.
- رباط طولی خلفی از قسمت خلفی گسترش می یابد بدن مهره سطوح و خطوط قدامی کانال نخاعی منطقه.
- نوار زرد (= Ligamentum flavum) بین قوس های مهره ای مربوطه قرار دارد.
- یک سیستم کمربند فرآیندهای عرضی مهره های منفرد را با فرایندهای عرضی میانی وصل می کند.
- یک سیستم باند (= بینروند چرخش - باندها) فرایندهای چرخشی و در نتیجه مهره های پشتی را با یکدیگر متصل می کند.
- علاوه بر این ، یک رباط در تمام فرایندهای نخاعی گسترش یافته و از ستون فقرات به شکل یک تثبیت خلفی پشتیبانی می کند.
دیسک بین مهره ای به عنوان یک بافر بین دو مهره عمل می کند. از یک حلقه فیبری خارجی (آنولوس فیبروسوس) و یک هسته داخلی توده ژلاتینی (هسته پالپوسوس) تشکیل شده است.
هسته اتصال آب برگشت پذیر را انجام می دهد ، یعنی می تواند - بسته به بار فعلی شرط از بخش نخاعی مربوطه - آزاد سازی (بار سنگین) یا جذب (کاهش بار) آب ، بنابراین مانند نوعی بالشتک یا اسفنج آب عمل می کند. دیسک بین مهره ای بنابراین است شوک جاذب ستون فقرات و در نتیجه در معرض نیروهای عظیمی قرار می گیرد ، که در برجستگی های مکرر دیسک یا حتی افتادگی دیسک که حتی در سال های اولیه بیماران امروزی رخ می دهد ، منعکس می شود. در چنین دیسک فتق شده ، حلقه فیبری خارجی متخلخل و ترک می خورد ، به طوری که قسمت هایی از هسته بیرون می آیند و تا حدی به سمت پایین می لغزند کانال نخاعی، جایی که می توانند تحریک کنند اعصاب در حال اجرا آنجا (زیر را ببینید).
