ریشه اعصاب
ریشه های عصبی فیبرهایی هستند که به داخل یا خارج می شوند نخاع. در هر بخش از ستون فقرات (قطعه) 2 ریشه عصبی در سمت راست و چپ وجود دارد ، یکی در عقب و دیگری در جلو. ریشه های جلو دستورات حرکتی را از مغز به عضلات ، در حالی که عضلات عقب اطلاعات حساس مانند درد یا از بدن به مغز لمس کنید.
2 ریشه یک طرف در کانال نخاعی برای تشکیل عصب نخاعی (عصب نخاعی). در هر طرف ، یک عصب نخاعی از آن خارج می شود کانال نخاعی از طریق یک سوراخ بین مهره ای از مجموع 7 مهره گردنی ، اولین (قهرمانی که دنیا را روی شانههایش نگهداشته است) و دوم (محور) بیشترین شکل اصلی مهره ها را منحرف می کند.
آنها به گونه ای ساخته شده اند که هر دو می توانند بار اصلی را تحمل کنند سر و اجازه حرکت در سه درجه آزادی ، مربوط به مفصل توپی را می دهد. اولین مهره گردن رحم "قهرمانی که دنیا را روی شانههایش نگهداشته است"، که از اساطیر یونان نامگذاری شده است ، مستقیماً در زیر سوراخ پس سری (Foramen magnum) واقع شده است جمجمه، تمام بار خود را تحمل می کند و شامل دندان دوم است مهره گردن رحم، چرخنده (محور). پنج مهره گردنی (ستون فقرات گردنی) نسبتاً کوچک و از نظر نمای تقریباً مکعبی است بدن مهره و یک سوراخ بزرگ مهره ای مثلثی شکل که در آن مجاری عصبی از آن خارج می شود جمجمه ادامه به عنوان نخاع.
به عنوان یک ویژگی آناتومیکی خاص ، فرایندهای عرضی ستون فقرات گردنی شکسته می شوند ، بنابراین یک کانال ایجاد می شود که منجر به مغز-عرضه کردن شریان (arteria vertebralis) در سمت چپ و راست. سطح فوقانی فرآیند عرضی یک کانال عمیق و گسترده از مهره های سوم گردنی به بعد از خود نشان می دهد که از طریق آن عصب نخاعی مربوطه از سوراخ بین مهره ای به بیرون بیرون می زند. بنابراین هشت بسته عصبی در هر طرف در ناحیه ستون فقرات گردنی ظاهر می شود. چهار قسمت فوقانی شبکه عصب گردنی را تشکیل می دهد ، که عصب دهی می کند گردن عضلات و دیافراگم، مهمترین عضله تنفسی است.
اگر آسیب دیدگی بالاتر از اینها باشد نخاع بخش ، به عنوان مثال در یک تصادف رانندگی ، مستقل است تنفس دیگر امکان پذیر نیست همراه با اولین ستون فقرات قفسه سینه، چهار دسته عصبی تحتانی ، شبکه عصب بازویی را تشکیل می دهند ، که مسئول عملکردهای حرکتی بازو و قفسه سینه عضلات و نواحی پوستی در این نواحی. هفتم مهره گردن رحم می تواند به سرعت از خارج از طریق شناسایی شود روند چرخش که به عقب برآمده است. این نام خاص خود را به آن داده است: برجستگی مهره. فرایندهای مفصلی مهره های منفرد را به صورت مفصل دار به سمت بالا و پایین متصل می کنند.
