استخوان خاجی

مترادف

Os sacrum (لاتین) ، Sacrum (انگلیسی)

معرفی

استخوان خاجی با شکل اسفنوئید مشخص می شود. با ادغام (synostosis) پنج مهره خاجی تشکیل می شود. در انسان ، این همجوشی تا زمان اتمام مرحله رشد به پایان نمی رسد. استخوان خاجی آخرین قسمت از ستون فقرات است و قسمت پشتی آن را در بر می گیرد کانال نخاعی. همراه با استخوان ران ، کمربند لگن را تشکیل می دهد.

تشریح

os sacrum اصولاً همان اصل ساختاری با بقیه ستون فقرات دارد. به دلیل همجوشی ، ساختارهای خاص آناتومیکی فقط متفاوت متفاوت هستند. فرایندهای چرخشی یک تاج تشکیل می دهند (Lat.

Crista sacralis mediana) ، که در امتداد خط میانی از بالا به پایین در سطح پشت قرار دارد. فرایندهای مفصلی باقیمانده تاجی تشکیل می دهند که کمی به کنار خط میانی ، crista sacralis intermedia می رسد. در دو طرف یک کشش کوچک در قسمت فوقانی استخوان خاجی ، یک سطح مفصلی کوچک وجود دارد که به قسمت آخر متصل است مهره کمر.

فرآیندهای عرضی یک صفحه جانبی را تشکیل می دهد که در آن قسمت قدامی برای تشکیل بال خاجی افزایش یافته است (Lat. Ala ossis sacri). در بالای بالهای خاجی ، یک سطح گوش شنوایی نهفته است.

Facies auricularis) ، که در ارتباط با ایلیوم به همین نام است و مفصل ساکرو الیاک را تشکیل می دهد. مفصل ساکروایلیاک نیز نامیده می شود. صفحه لترال در لبه جانبی خود یک تاج تشکیل می دهد ، crista sacralis lateralis ، که از کنار Crista sacralis mediana عبور می کند.

در قسمت پشتی خاجی سوراخ خاجی پشتی قرار دارد ، روزنه هایی که در آن پشت (خلفی) ستون فقرات قرار دارد اعصاب ظهور. در طرف رو به لگن سوراخ هایی وجود دارد (lat. Foramina sacralia pelvina) که از آنها شاخه های عصبی شکمی (جلویی) خارج می شوند. همراه با بخشهایی از اعصاب مهره های کمر ، در حال ظهور است نخاع اعصاب شبکه ای از اعصاب را تشکیل می دهند ، plexus lumbosacralis. آنها عمدتا لگن و پاها را تأمین می کنند.