درمان و درمان
پس از تشخیص اسکیزوفرنی جنون تایید شده است ، درمان باید در اسرع وقت آغاز شود. در این فرایند ، اقدامات حمایتی و همچنین دارو استفاده می شود. از نظر دارویی ، داروهای ضد روان پریشی تجویز می شود.
در اینجا ضد روان پریشی های معمولی و غیرمعمول وجود دارد که فقط با محل عمل خود تفاوت کمی دارند. به عنوان یک قاعده ، سعی در استفاده از داروهای ضد روان پریشی غیر معمولی مانند کوتیاپین ، اولانزاپین یا ریسپریدون. اگر این کمکی نکرد ، کلوزاپین را نیز می توان امتحان کرد.
کلوزاپین یک داروی بسیار مثر است ، اما در 1٪ موارد می تواند به شدت اختلال ایجاد کند سیستم ایمنی بدن، بنابراین که نزدیک است خون بررسی باید انجام شود. امروزه از داروهای ضد روان پریشی معمولاً کمتر استفاده می شود و از داروهایی مانند هالوپریدول فقط در درمان حاد استفاده می شود. به دلیل اثر خواب آور و آرام بخش ، داروهای کم دوز همچنین می توانند در برابر بی قراری ، اضطراب یا بیخوابی.
روش دیگر، بنزودیازپین ها مانند لورازپام قابل استفاده است که می تواند به رفع اضطراب نیز کمک کند. از آنجا که علائم افسردگی اغلب با علائم روان پریشی همراه است ، از داروهای ضد افسردگی برای متوقف شدن استفاده می شود افسردگی. علاوه بر دارو درمانی ، اقدامات دیگر نیز نقش مهمی دارند.
در آموزش روان ، بیمار در مورد بیماری خود آموزش می بیند و قرار است خودش متخصص بیماری شود. با درک بهتر ، می توان الگوهای رفتاری را تطبیق داد یا علائم اولیه را در اوایل قبل از حاد بعدی بهتر شناخت جنون. رفتاردرمانی یا خانواده درمانی و همچنین ادغام مجدد حرفه ای می تواند در کنار آمدن بهتر بیماری و کاهش خطر عود کمک کند.
اشکال روان پریشی اسکیزوفرنیک
زیرمجموعه های مختلفی از نحوه اسکیزوفرنی وجود دارد جنون می تواند ادامه دهد. شایع ترین آن پارانوئید است اسکیزوفرنیا، به همین دلیل است که اکثر مردم علائم معمولی اسکیزوفرنی پارانوئید مانند توهم یا توهم، هنگام فکر کردن اسکیزوفرنیا. هذیان ها در هبفرنیک کمتر دیده می شود اسکیزوفرنیا.
در اینجا ، احساسات و گفته های نامناسب و همچنین رفتار احمقانه در پیش زمینه است. بیشتر اوقات ، اینها هنرمندان یا افراد بسیار معنوی هستند که بسیار با دین و فلسفه درگیر هستند. غالباً این مباحث نیز بخشی از روان پریشی هستند.
شکل دیگر اسکیزوفرنی کاتاتونیک است که در آن مهارتهای روانی-حرکتی بیش از حد یا کاهش یافته وجود دارد. این بدان معنی است که مبتلایان به فقر گفتاری یا تحرک کمتری دارند ، در بدترین حالت برای مدتی کاملاً ساکت یا سفت و سخت می مانند. با این حال ، شیوه های رفتاری ، یعنی حرکات غیرطبیعی مانند کشیدگی های مداوم صورت ، اغلب دیده می شود.
اما برعکس می تواند در مورد اسکیزوفرنی کاتاتونیک نیز صدق کند. این می تواند منجر به حرکات تهاجمی یا کنترل نشده شود. گاهی اوقات کلیشه های حرکتی وجود دارد ، به این معنی که حرکات بارها و بارها بی معنی تکرار می شوند.
تمام مقالات این مجموعه:
