درمان سندرم ستون فقرات گردنی معمولاً به خصوص در مورد a بیماری مزمن الگو. به همان اندازه که علل و پیشرفت بیماری متفاوت است ، درمانهایی که برای ایجاد توانایی در بیماران دردزندگی روزمره رایگان به خصوص در دوره مزمن سندرم ستون فقرات گردنی ، درمان می تواند بسیار دشوار باشد و اغلب فقط ترکیبی از اشکال مختلف درمانی منجر به موفقیت می شود.
در موارد حاد یا حاد ، درمان معمولاً با شروع می شود داروهای ضد درد. برای این منظور ، آماده سازی از گروه داروهای ضد استروئیدی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن or دیکلوفناک به ویژه مناسب هستند با این حال ، اگر درد به خصوص بد است ، گاهی اوقات نیز به طور موثر عمل می کند داروهای ضد درد (مسکن ها) ، به عنوان مثال کسانی که از گروه مورفین ها هستند ، بنابراین در هنگام مصرف باید مراقب آنها باشید تا باعث وابستگی نشوند.
تیلیدین یا ترامادول (Tramundin®) اغلب در اینجا استفاده می شود. با این حال ، همه داروهای ضد درد فقط باید در مدت زمان طولانی تری با مشورت با پزشک معالج یا پزشک خانواده مصرف شود ، زیرا باعث عوارض جانبی مانند سوزش معده یا صدمه به اعضای داخلی، که پس از آن باید جلوگیری شود (به عنوان مثال با مصرف قرص برای محافظت از معده از جانب اسیدوز) به خصوص در موارد فشار شدید عضلانی ، آرامبخش عضلانی علاوه بر داروهای مسکن تجویز می شوند که باعث شل شدن عضلات و همچنین تسکین می شوند درد.
اینها شامل Sirdalud® ، دیازپام، تولسپیرون و فلوپیرتین. همچنین احتمال مصرف داروهای ضد افسردگی نیز وجود دارد که دارای اثر محدود کننده درد خاصی هستند و بنابراین می توانند از مسکن های کلاسیک استفاده کنند. علاوه بر درمان دارویی ، فیزیوتراپی در سندرم ستون فقرات گردنی نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.
فیزیوتراپی و درمان دستی از اجزای مهم در درمان سندرم ستون فقرات گردنی هستند. اهداف مشترک هر دو اقدام درمانی تسکین دائمی این بیماری است درد ناشی از ستون فقرات گردنی سندرم ، با کاهش تن عضله در عضلات متشنج ، و همچنین تثبیت ستون فقرات گردنی از طریق عضله سازی هدفمند. فیزیوتراپی تا سال 1994 فیزیوتراپی نامیده می شد.
این شامل درمان محافظه کارانه بدن با کمک به اصطلاح درمان هایی است که از خارج استفاده می شوند. اصطلاح درمان در اصل شامل مواد ، مواد و روشهای مختلفی است که دارای سلامتاثر محرک. درمان های مورد استفاده در فیزیوتراپی عمدتا گرما ، سرما و فشار است.
فیزیوتراپی بیشتر در درمان بیماری های ارتوپدی استفاده می شود. در اینجا ، درمان از کمر درد، و همچنین درمان شکایات ستون فقرات گردنی ، در وهله اول قرار دارد. در درمان سندرم ستون فقرات گردنی ، بین اهداف کوتاه مدت و بلند مدت تمایز قایل می شود.
اهداف كوتاه مدت در درجه اول شامل تسكین درد ، تنظیم تنش عضلانی در گردن، ناحیه شانه و پشت و افزایش سر تحرک اهداف طولانی مدت به ویژه بهبود بیماری و همچنین حفظ توانایی فرد آسیب دیده در کار است. این اهداف با کمک روشهای مختلف محقق می شوند.
روشهای فعال ، که در آن فرد مبتلا باید همکاری کند ، از روشهای غیرفعال متفاوت است. روش های فعال شامل ، به عنوان مثال ، حرکت درمانی (مدرسه عقب) و تنفس درمانی. روشهای غیرفعال شامل ماساژ، گرما درمانی (اعمال سرما و گرما) ، آب درمانی (استفاده از آب) و فتوتراپی (استفاده از نور موج کوتاه).
فیزیوتراپی پس از تشخیص و در مورد مبتلایان به قانون توسط پزشک تجویز می شود سلامت بیمه ، معمولا توسط شرکت های بیمه درمانی تأمین می شود. درمان دستی یکی از زیرشاخه های فیزیوتراپی است. درمان دستی با شناسایی و درمان اختلالات یا انسداد در است مفاصل از ستون فقرات
هدف از بین بردن انسداد های موجود به منظور جلوگیری از توالی های حرکتی نادرست در مفصل و آسیب های ناشی از آن است. فشار به سرعت و به زور به فشار وارد می شود مفاصل مورد سوال قرار می گیرند ، و آنها "دوباره سر جای خود قرار می گیرند". به این ترتیب درد تسکین می یابد و محدودیت های حرکتی برطرف می شود. درمان دستی به طور انتقادی در ناحیه ستون فقرات گردنی مشاهده می شود. در بدترین حالت ، یعنی اگر درمان به طور نامناسب انجام شود ، می تواند آسیب برساند خون عروق in گلو و در نتیجه منجر به ایجاد تصاویر بالینی جدی مانند a ضربه.
