تنگی کاروتید خارج جمجمه: دارو درمانی

هدف درمانی

  • پیشگیری از آپوپلکسی (ضربه).

توصیه های درمانی

  • در صورت لزوم ، مهار تجمع پلاکت ها. یادداشت بردار:
    • در> 50٪ تنگی کاروتید شریانی بدون علامت (تنگی عروق تأمین کننده مغز):
    • در تنگی کاروتید علامت دار ، مونوتراپی طولانی مدت با یک ماده ضد پلاکتی توصیه می شود (دستورالعمل های ESC: کلاس I)
    • پس از استنت گذاری کاروتید ("پل عروقی در شریان کاروتید") ، ضد پلاکت دوتایی درمان با ASA و کلوپیدوگرل حداقل برای 1 ماه توصیه می شود (دستورالعمل های ESC: کلاس I) و به دنبال آن یک دوره درمانی طولانی مدت.
    • اگر ضد انعقاد خوراکی (OAC) نشان داده شود ، باید به تنهایی تجویز شود (دستورالعمل های ESC: IIa).
  • علاوه بر بیمارانی که محافظه کارانه دریافت می کنند درمان، همه بیمارانی که تحت درمان جراحی هستند نیز باید ASA دریافت کنند.
  • همچنین به بخش «جراحی درمان"و" سایر درمانها ".