اختلال پردازش شنوایی: درمان

درمان معمولاً شامل موارد زیر است:

  • آموزش مستقیم ، یعنی آموزش کار شنوایی حافظه و سایر عملکردهای حافظه
  • بهبود شرایط محیطی برای درک گفتار در مدرسه و خانه.
  • استراتژی های جبرانی
  • تغییرات احتمالی در شیوه تدریس مدرسه (اقدامات آموزشی ویژه).
  • بهبود نسبت سیگنال به نویز از طریق تقویت صوتی مناسب (در صورت لزوم).

اقدامات کلی

  • مهارت هایی مانند توجه کلی شنوایی - گوش دادن - تمایز قدم و شنوایی ریتمی را می توان برای مثال با استفاده از موسیقی آموزش داد. اغلب ، حضور در یک مدرسه موسیقی م effectiveثر بوده است ، چه در قالب آموزش اولیه موسیقی توسط یادگیری برای نواختن ساز یا دروس آواز (به "روشهای درمانی تکمیلی" در زیر مراجعه کنید).
  • همچنین ، سابق متداول متعدد انگشت بازیها به خوبی تعامل شنوایی و حرکتی را ترویج می کنند ، که بعداً برای نوشتن با گوش بسیار مهم است ، مانند دیکته.
  • از سوی دیگر ، تلویزیون و بازی های رایانه ای برای ارتقای درک شنوایی مناسب نیستند و در صورت امکان باید به برنامه های دوستدار کودک محدود شوند.
  • در کلاس درس ، معلمان باید جنبه های زیر را در نظر بگیرند ، زیرا می توانند بر درک شنوایی تأثیر مثبت داشته باشند:
    • تغییر موقعیت نشستن - کودکان باید در کلاس جلوتر بنشینند تا درگیر شوند.
    • باید دقت شود تا از آکوستیک خوب در کلاس اطمینان حاصل شود.
    • همیشه باید مستقیماً با کودک صحبت کرد.
    • هنگام صحبت ، فعالیت دیگری نباید همزمان انجام شود.
  • در دوران بارداری ، الکل کاملاً ممنوع است!
  • به کودک توجه مثبت ، نزدیکی و توجه فیزیکی بیشتری بدهید

روش های درمانی غیر جراحی مرسوم

  • آموزش با یک درمانگر آموزش دیده - گفتاردرمانگر یا کاردرمانگر - به آموزش و آموزش مهارت های شنوایی کمک می کند ، بنابراین بر رشد کودک تأثیر مثبت می گذارد.
  • در زمان های اخیر ، نتایج بسیار خوبی در زمینه نصب سمعک به دست آمده است ، حتی اگر شنوایی کودک به طور قابل توجهی مختل نشده یا نه. سمعک را می توان طوری برنامه ریزی کرد که صدای مفید را در جهت نگاه کودک تقویت کند ، اما صدای تداخل را نه.

معاینات منظم

  • معاینات پزشکی منظم

روان درمانی

روشهای درمانی مکمل

  • آموزش موسیقی - با هدف ارتقاء آگاهی واجی ، تقسیم بندی واج و کار واجی حافظه (شواهد کم)