داروهایی برای صرع

معرفی

تعدادی از گزینه های درمانی و دارویی برای درمان وجود دارد بیماری صرع که در زیر ارائه شده است.

امکانات درمانی

درمان از بیماری صرع باید تا حد امکان علی باشد. این به این معنی است که اگر علتی شناخته شده است ، باید درمان شود. اگر علت آن ناشناخته است ، بیماری صرع در اصل می توان هم از نظر پزشکی و هم از طریق جراحی درمان کرد.

بیمار همیشه باید مشاوره دقیق در مورد نحوه زندگی دریافت کند. این شامل ، به عنوان مثال ، اطلاعاتی در مورد ریتم خواب یا نحوه جلوگیری از عوامل تحریک کننده مانند الکل است. در صورت لزوم باید مشاوره ژنتیک نیز ارائه شود.

مواد مخدر معمولاً فقط در صورتي استفاده مي شود كه حداقل دو حمله تشنج ناخواسته اتفاق افتاده باشد. یک حمله تشنجی به تنهایی به عنوان نشانه درمان کافی نیست. با این حال ، استثنائاتی وجود دارد ، به عنوان مثال ، صرع یک ​​تهدید حیاتی است ، یا در برخی شرایط اجتماعی ، به عنوان مثال در برخی از مشاغل. علاوه بر این ، استثنائاتی نیز در وجود تغییراتی در EEG وجود دارد که نمونه آن صرع است.

تحت شرایط خاص ، لازم نیست که دارو به صورت مادام العمر مصرف شود: اگر در طول مصرف قرص ها به مدت 2-3 سال هیچ تشنجی رخ ندهد ، می توان به تدریج در مدت زمان 6-12 ماه کاهش یافت و در نهایت به طور کامل قطع کرد. اگر داروها هیچ گونه اثری از خود نشان ندهند ، مداخله جراحی به عنوان یک گزینه جایگزین باقی می ماند. پیش نیاز این وجود یک نقطه کانونی در است مغز مسئول حملات صرع یا رنج زیادی از جانب بیمار است.

این واقعیت که حداقل دو دارو هیچ اثری را نشان نداده اند نیز برای جراحی نشان می دهد. اگر کانونی وجود داشته باشد ، می توان آن را با جراحی از بین برد. در صورت عدم تمرکز ، ممکن است از محرک واگ استفاده شود. این وسیله ای است که عصب را تحریک می کند عصب واگ، و بنابراین بر پیشرفت تشنج تأثیر می گذارد.

بیماری صرع طبق یک طرح فارغ التحصیل درمان می شود. ابتدا لورازپام برای تشنج های عمومی و کونازپام برای تشنج کانونی تجویز می شود. اگر این موثر نباشد ، فنیتوئین اداره می شود

در آخر ، بیمار لوله گذاری می شود و به او فنوباربیتال می دهند. در ابتدا ، مونوتراپی دنبال می شود. این به معنای استفاده از تنها یک دارو از گروه داروهای ضد تشنج ضد صرع است. اگر دارو م effectiveثر نباشد ، ابتدا باید عضوی دیگر از این گروه تجویز شود و فقط در صورت بی اثر بودن مجدد باید درمان ترکیبی با داروی ضد صرع دوم آغاز شود.