معرفی
بیماری کرون به اصطلاح است بیماری التهابی مزمن روده، یا به اختصار CED. در عود بیماری پیشرفت می کند و قابل درمان نیست. به همین دلیل ، بیماران معمولاً مجبور می شوند در طول زندگی خود از داروها استفاده کنند تا از عودهای مجدد (جلوگیری از بهبودی) جلوگیری کنند. در حالی که چند دهه پیش کورتیزون تنها داروی شناخته شده برای درمان بود بیماری کرون، در حال حاضر تعداد زیادی از گروههای مختلف مواد موثره داریم که برای درمان عود حاد ، برای حفظ بهبود یا در بعضی موارد برای هر دو مناسب هستند.
چه گروه هایی از داروها وجود دارد؟
همانطور که قبلاً ذکر شد ، بین داروهایی که برای درمان یک دوره حاد استفاده می شوند و داروهایی که برای حفظ بهبودی استفاده می شوند ، تمایز قائل می شود. کورتیزون آماده سازی ها هنوز هم در درمان حاد نقش مهمی دارند ، اما استفاده از آنها در درمان طولانی مدت به دلیل عوارض جانبی بالقوه ممنوع است. برخلاف مزالازین (5-ASA) ، ماده فعال بسیار نزدیک سولفاسالازین همچنین برای درمان عود در تاسیس شده است بیماری کرون.
آنتی بیوتیک ها همچنین با موفقیت در درمان عود بیماری استفاده می شود ، مترونیدازول و سیپروفلوکساسین داروهای انتخابی هستند. برای عودهای بسیار شدید یا عودهایی که به هیچ وجه قابل کنترل نیستند ، از تعدیل کننده های سیستم ایمنی از گروه مسدودکننده های TNF نیز استفاده می شود (آدلیومیماب, Infliximab) در نهایت ، یک دوره حاد ممکن است نیاز به مداخله جراحی داشته باشد.
برای حفظ بهبودی ، یعنی در درمان طولانی مدت ، از ماده فعال مزالازین (5-ASA) به ویژه در بیماران جراحی شده استفاده می شود. با این حال ، این دارو به تنهایی اغلب کافی نیست. در اینگونه موارد، داروهای سرکوب کننده ایمنی استفاده می شود ، اما این ممکن است با عوارض جانبی شدید همراه باشد ، به همین دلیل معاینات منظم اجباری است.
در اینجا، متوترکسات, آزاتیوپرین و 6-مرکاپتوپورین از نزدیک مرتبط ایجاد شده است. یک گزینه جایگزین برای این سرکوب کننده های سیستم ایمنی ، مسدود کننده های TNF هستند (Infliximab, آدلیومیماب) ، که همچنین در درمان حاد استفاده می شود ، اما همچنین می تواند باعث عوارض جانبی نامطلوب مانند واکنش های آلرژیک یا خون شمارش تغییرات در درمان طولانی مدت. ودولیزوماب ، به اصطلاح آنتاگونیست اینتگرین و وستکینوماب ، آنتاگونیست اینترلوکین ، اخیراً برای حفظ بهبودی در بیماری کرون تأیید شده اند. با توجه به موضعی بودن آنها ، هنوز تجربیات کمی در مورد درمان طولانی مدت وجود دارد.
تمام مقالات این مجموعه:
