کورتیزون درمانی
کورتیزون در مورد استفاده می شود بیماری کرون در درجه اول برای درمان عودهای حاد. می تواند به صورت سیستمی بصورت قرص یا در بعضی موارد به صورت محلی به عنوان انما یا كلیسما تجویز شود. در حملات خفیف تا متوسط ، کورتیزون آماده سازی تقریباً همیشه منجر به بهبود علائم می شود.
در شدیدترین عودها نیز می توان در نیمی از موارد تحت کنترل قرار داد. به محض اتمام عود ، باید تلاش شود که این بیماری متوقف شود کورتیزون و به جای آن از داروهای دیگری که برای درمان طولانی مدت مناسب ترند استفاده کنید. در غیر این صورت ، کورتیزون می تواند منجر به عوارض جانبی معمول در شود گلوكوكورتيكوئيدها: افزایش وزن ، عمدتا به دلیل ذخیره آب در بافت (ورم) رخ می دهد.
علاوه بر این ، می تواند منجر به از دست دادن استخوان شود (پوکی استخوان) ، تضعیف سیستم ایمنی بدن و توسعه دیابت ملیتوس (دیابت استروئید). اگر به صورت موضعی استفاده شود ، کورتیزون به میزان قابل توجهی کمتر وارد جریان خون می شود ، به همین دلیل عوارض جانبی کمتری وجود دارد. با این حال ، حتی به صورت موضعی ، کورتیزون برای درمان طولانی مدت مناسب نیست ، زیرا ممکن است عوارض جانبی در بعضی از مواقع نیز بروز کنند.
آزاتیوپرین
ماده فعال آزاتیوپرین به اصطلاح سرکوب کننده سیستم ایمنی است. این بدان معنی است که عملکرد سیستم ایمنی بدن. این اثر در درمان استفاده می شود بیماری کرون، زیرا التهاب روده را نیز کاهش می دهد.
این امر با متوقف ساختن ضرب سلولهای خاص حمله به وجود می آید سیستم ایمنی بدناست. بنابراین، آزاتیوپرین همچنین به عنوان یک داروی اصطلاحاً سیتواستاتیک طبقه بندی می شود. عوارض جانبی آزاتیوپرین نسبتاً غیر اختصاصی هستند ، از جمله ریزش مو، افزایش خطر عفونت ، تهوع, استفراغ, اسهال، کاهش وزن، تب, درد مفاصل و خون شمارش تغییرات. علاوه بر این ، می تواند اثر مخربی در میوه داشته باشد ، به همین دلیل است که نباید توسط زنان باردار مصرف شود. به دلیل وجود بسیاری از عوارض جانبی احتمالی ، درمان با آزاتیوپرین همیشه تحت نظارت دقیق پزشکی انجام می شود. با این وجود ، برای درمان طولانی مدت با بیماری کرون، چون با نظارت پزشکی خوب خطر عوارض جانبی کم است.
تمام مقالات این مجموعه:
