تشخیص ADHD
همانطور که قبلاً در بخش موضوعی "فرکانس" ذکر شد ، تشخیص همیشه آسان نیست. مانند تمام تشخیص های انجام شده در زمینه یادگیری، باید نسبت به تشخیص بیش از حد سریع و بیش از حد یک طرفه هشدار خاصی داده شود. با این حال ، این "تفکر پلک" را تشویق نمی کند و امیدوار است که مشکلات بزرگتر شوند. اگر مشكلات وجود داشته باشد ، باید در طی شش ماه در مناطق مختلف زندگی كودك ظاهر می شدند. 0. مشاهدات دقیق 1. مصاحبه با والدین 2. ارزیابی وضعیت توسط مدرسه (کیگا) 3. تهیه گزارش روانشناختی 4. تشخیص بالینی (پزشکی)
چه آزمایشاتی برای ADHS موجود است؟
اینترنت پرسشنامه ها و خودآزمایی های مختلفی را ارائه می دهد که فرد مورد نظر می تواند آنها را پر کند. با این حال ، اثبات آنها نیست ADHD. سایر آزمایشات مانند آزمایشات رفتاری و هوشی نیز بخشی از فرایند تشخیص است.
اگرچه خودآزمایی های مختلف قطعی نیستند ، اما ابزار خوبی برای تشخیص اولین علائم هستند ADHD. با این حال ، از آن زمان ADHD در هر فرد متفاوت ظاهر می شود ، هیچ آزمایش استانداردی نمی تواند جای بحث و گفتگوی دقیق با پزشک و تشخیص بیشتر را بگیرد. هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا مشابه آن برای ADHD وجود ندارد.
خودآزمایی های رایج علائم ADHD معمولی را درخواست می کنند و در اولین سوicion ظن ADHD مفید هستند. این موارد برای مثال در صفحات WHO (جهان) موجود است سلامتی سازمان) ، در گروه های مختلف خودیاری ، انجمن های تحت هدایت پزشکان و بسیاری دیگر. آزمایشات بیشتر توسط پزشک انجام می شود و شامل تعیین طول توجه ، ضریب هوشی و رفتار است.
کدام آزمایشات برای کدام بیمار استفاده می شود ، به شکل فردی بیماری و صلاحدید پزشک بستگی دارد. آزمایشات برای کودکان براساس سن آنها انجام می شود. کودکان بسیار خردسال هنگام بازی دچار اختلال کم توجهی می شوند ، در حالی که کودکان بزرگتر را می توان مانند بزرگسالان به صورت نوشتاری آزمایش کرد.
برای کودکان ، ارزیابی توسط والدین و معلمان نقش اصلی را دارد ، به همین دلیل پرسشنامه ها باید توسط کودک و محیط تکمیل شود. آزمایشات و معاینات بیشتر نیز لازم است تا علل دیگر علائم را از بین ببرد. به دلیل ظاهر کاملاً فردی ، آزمایشات مربوط به کودکان دارای محدودیت های خاصی است ، همانند آزمایشات مربوط به بزرگسالان.
اگر به ADHD مشکوک باشید ، فرد مبتلا یا والدین دوست دارند به سرعت اطمینان پیدا کنند. تست های آنلاین نوید پاسخ سریع را می دهند اما فقط استفاده محدودی دارند. تعداد زیادی از ارائه دهندگان هستند که پرسشنامه ها را در اینترنت در دسترس قرار می دهند.
فقط تعداد کمی از منابع معتبر مانند WHO (جهان) آمده اند سلامتی سازمان). علاوه بر این ، علائم معمول فقط در ADHD وجود ندارد ، بلکه در سایر بیماری ها و همچنین در افراد سالم دیده می شود. بنابراین هر نتیجه آزمایش مثبت لزوماً ADHD نیست.
تشخیص نهایی ، به استثنای سایر علل ، فقط توسط پزشک انجام می شود. همانطور که در زمینه ADHD و سایر مناطق ، مشکل تشخیص "ADHD" در این واقعیت نهفته است که فرد تمایل دارد یک مشکل "کوچک" را به طور مستقیم به یک مرکز اختصاص دهد. یادگیری مسئله. این بدان معنی است که کودکان همچنین "به سادگی" می توانند از یک رنج ببرند عدم تمرکز.
این همیشه ADHD نیست که در مورد کودک اعمال می شود. به همین دلیل ، افتراق افتراقی در علائم ضروری است. بر اساس بررسی های مختلف تشخیصی ، در حال حاضر مشخص شده است که برخی مناطق به طور خاص سعی می کنند بیماری های دیگر را کنار بگذارند.
بنابراین ، پزشک سعی می کند انواع اختلالات متابولیکی را کنار بگذارد ، اختلالات بینایی، اختلالات شنوایی و بیماری های عصبی با استفاده از معاینات مختلف داخلی و عصبی ، و به ویژه برای تعیین وضعیت خستگی موجود به علت واقعی آنها. بیماریهای تشخیصی افتراقی ، از جمله موارد دیگر ، کنار گذاشتن اختلالات روانی عمیق ، مانند موارد دیگر است سندرم تورت, افسردگی, اختلالات اضطرابی, شیدایی، اختلالات وسواس جبری (کنه) ، اوتیسم و اختلالات دو قطبی. به ندرت اتفاق می افتد که کودکان علاوه بر ADHD از یکی دیگر از این اختلالات رنج ببرند.
در منطقه شناختی ، کاهش هوش ، اختلالات عملکرد جزئی مانند نارساخوانی or بی حس حساب باید استعداد ، یا استعداد درخشان یا جزئی حذف شود عدم تمرکز. به طور خاص ، علائم همراه (علائم همراه ثانویه) از نارساخوانی و بی حس حساب می تواند بعضی اوقات بسیار شبیه به علائم ADHD. تشخیص افتراقی همچنین باید شامل اختلالات عمیق رشدی ، اختلالات عاطفی و یک محیط خانه باشد که علائم را تقویت می کند (فشار ، انتظارات ، عدم درک ، بدون قانون).
تمام مقالات این مجموعه:
