تشخیص
اگر هنوز کشکک کشیده است ، تشخیص می تواند با مشاهده تنها انجام شود. علاوه بر این مفصل زانو افیوژن و روش Giving برای تشخیص پیشگامانه است. معاینه بالینی اصطلاحاً تست درک است.
در این آزمون ، سعی می شود که اسلاید شود زانو زدن بیش از یاتاقان اسلاید بیرونی در حالت آرام. اگر یک حرکت دفاعی غیر ارادی انجام شود یا بتواند کشکک را لک کند ، آزمایش مثبت ارزیابی می شود. آن اشعه ایکس از مفصل زانو در تشخیص مبتنی بر دستگاه انجام می شود.
علاوه بر این ، یک تصویر خاص از زانو زدن در سه حالت گرفته می شود (patelladéfilé در 30 درجه ، 60 درجه و 90 درجه خم شدن از مفصل زانو) از این تصویر می توان برای ارزیابی دیسپلازی کشکک (عدم انطباق ناحیه کشکک) ، آرتروز پشت زانو زدن (آرتروز رتروپاتلار) و سفره های استخوانی (در حال جوشیدن) غضروف پوسته پوسته شدن) اگر سو strong ظن شدیدی به وجود داشته باشد غضروف برشی در پشت کشکک یا کندیل خارجی استخوان ران ، باید توموگرافی تشدید مغناطیسی مفصل زانو (MRI زانو) برای تعیین میزان آسیب انجام شود.
علاوه بر این به غضروف آسیب ، آسیب رباط همچنین می تواند در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی از مفصل زانو ، به ویژه از رتیناکولوم داخلی کاسه زانو ، که اغلب در صورت کشکک کشیده در خارج ، کاملاً پاره می شود ، ارزیابی شود. در بیشتر موارد ، دررفتگی کشکک به هیچ درمانی احتیاج ندارد زیرا معمولاً به خودی خود به تحمل کشویی خود باز می گردد (خود جابجائی) ، به ویژه هنگامی که مفصل زانو به حالت کشیده ای درآید. اگر این اتفاق نیفتد ، برای جلوگیری از آسیب احتمالی احتمالی ، درمان سریع و کافی دررفتگی کشکک بسیار مهم است.
هدف این است که کشکک استخوان را دوباره به بلبرینگ خود برسانید ، از احتمال آسیب غضروف با هر دررفتگی جدید افزایش می یابد. اول از همه ، کشکک باید در اسرع وقت به موقعیت صحیح خود برگردد. این جابجایی را می توان توسط پزشک یا مربی باتجربه ورزشی انجام داد.
در اینجا مهم است که زانو را به آرامی دراز بکشید در حالی که محکم نگه داشتن زانو را در جای خود قرار می دهید تا حرکات ناخواسته ناگهانی ایجاد نشود. اگر کاهش موفقیت آمیز باشد ، بیمار بلافاصله متوجه بهبودی می شود درد. در صورت امکان ، اشعه ایکس یا باید توموگرافی کامپیوتری (CT) انجام شود تا موقعیت صحیح پشت زانو تأیید شود.
بسته به میزان آسیب وارد شده ، گزینه های مختلف درمانی برای انتخاب وجود دارد.
- می توان از تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) برای تعیین آسیب دیدن رباط و دستگاه نگهداری استفاده کرد. اگر اینگونه نباشد ، معمولاً یک درمان محافظه کارانه (غیر جراحی) برای ترمیم نقص کافی است.
اغلب برای تثبیت و بی حرکتی مفصل زانو برای حدود 6 هفته با کمک یک ریل راهنما (ارتز) کافی است گچ آستین یا باند
- برای تسکین می توان داروی همراه تجویز کرد درد و برای مقابله با التهاب و تورم احتمالی. به ویژه در اینجا آماده سازی از فرم ضد روماتیسمی (داروهای ضد استروئیدی ضد استروئیدی ، NSAIDs) مانند دیکلوفناک or ایبوپروفن.
- پمادهای خنک کننده همچنین می توانند تورم را کاهش داده و تسکین دهند درد.
- در موارد نادر ، ممکن است توصیه شود که برآمدگی مفصل زانو را با بزرگتر کاهش دهید پنچر شدن.
- علاوه بر این اقدامات حاد ، فیزیوتراپی باید در مدت زمان طولانی تری انجام شود. این بدان معناست که بیمار به هیچ وجه نباید اجازه دهد مرحله استراحت بیش از حد طولانی شود و پس از آن باید سریعاً بسیج شود ، ترجیحاً تحت نظارت پزشکی یا فیزیوتراپی.
از یک طرف ، این کار برای جلوگیری از عقب رفتن عضله و سفت شدن مفصل زانو است. از طرف دیگر ، باید یک تمرین عضله سازی برای بهبود قدرت و هماهنگی، بنابراین باعث می شود تجدید قوزک زانو دوباره تمیز شود.
- با این حال ، اگر گسترده وجود دارد آسیب غضروف یا نقص دستگاه رباطی یا برشی از قطعه غضروف استخوان (پوسته پوسته) ، باید جراحی درمانی انجام شود. حتی پس از دررفتگی های مکرر ، برای اطمینان از بهبودی طولانی مدت معمولاً در برخی موارد به جراحی متوسل می شوید.
