سندرم سروتونین | سروتونین

سندرم سروتونین

سروتونین اگر کسی از آن رنج می برد ، می تواند در دوزهای کم به عنوان دارو تجویز شود افسردگی، مثلا. با این حال ، اگر بیش از دوز مجاز روزانه قابل مصرف باشد یا اگر سروتونین دیگر نمی تواند به طور صحیح یا کامل تجزیه شود ، در بدن جمع شده و باعث تحریک می شود سندرم سروتونین. سندرم به این معنی است که بسیاری از علائم مختلف به طور همزمان رخ می دهد.

بنابراین سروتونین سندرم در ابتدا با علائمی شبیه به a آنفولانزامانند عفونت مبتلایان به یک تب، عرق و لرزیدن ، ضربان نبض آنها بالا می رود و احساس حالت تهوع می کنند. اگر به سرعت کافی درمان نشوند ، اثرات عظیمی مانند تشنج و توهم روی دادن. تنها روش درمانی قطع سریع دارو و تجویز آنتاگونیست های سروتونین است. با این حال ، از آنجا که سروتونین به طور مستقیم قابل تشخیص نیست ، به عنوان مثال توسط a خون تست ، تشخیص فوراً همیشه آسان نیست سندرم سروتونین همینطور.

آنتاگونیست سروتونین چیست؟

یکی از راههای درمان سندرم سروتونین تجویز آنتاگونیست های سروتونین است. اینها موادی هستند که اثر کاملاً مخالف سروتونین دارند. اکثر آنتاگونیست ها با مسدود کردن گیرنده هایی که سروتونین به آنها متصل می شود کار می کنند. در نتیجه ، دیگر نمی تواند اثر خود را بر روی سلول هدف که گیرنده در آن قرار دارد اعمال کند. هیچ ماده ای در بدن انسان وجود ندارد که به طور مستقیم با سروتونین مغایرت داشته باشد ، اما آنتاگونیست های تولید شده سنتزی وجود دارد که می تواند به عنوان دارو مصرف شود.

کمبود سروتونین

کمبود سروتونین می تواند به طرق مختلف خود را نشان دهد. در مغز، کمبود سروتونین منجر به اختلالات خواب می شود ، افسردگی و احتمالاً همچنین به توسعه اختلالات اضطرابی. از آنجا که سروتونین در روده ها نیز نقش دارد ، فرض بر این است که کاهش غلظت سروتونین می تواند منجر به آن شود مشکلات گوارشی و علائم روده تحریک پذیر است.

سطح سروتونین

سطح سروتونین میزان سروتونین در بدن را نشان می دهد. بسته به بیماری ، می تواند تا حد زیادی کاهش یا افزایش یابد ، اگرچه داروها و داروها نیز می توانند سطح را تحت تأثیر قرار دهند. امروزه ، شناخته شده است که سطح سروتونین در بیماری هایی مانند افسردگی و بیماری پارکینسون و همچنین در حالت های مختلف اضطراب.

سطح سروتونین در زمینه سندرم سروتونین یا از طریق سو drug مصرف مواد مخدر افزایش می یابد. در مورد داروها ، این شرایط سپس با انگیزه اغراق آمیز ، افزایش خلق و خو و افزایش تمایل به ریسک نمودن خود را نشان می دهد. بدن و روان انسان همچنین می توانند با گذشت زمان به سطح جدید و تغییر یافته سروتونین عادت کنند. بنابراین برای بیمارانی که مصرف می کنند بسیار دشوار است درد-ممنوع کردن داروهایی مانند مخدرها به مدت طولانی برای جلوگیری از مصرف مجدد آنها ، زیرا آنها به بهبود روحیه و عدم وجود کامل عادت کرده اند درد که آنها بدون دارو نسبتاً "ناراضی" هستند.