سروتونین در مقابل دوپامین
دوپامین یکی دیگر از انتقال دهنده عصبی از مغز. در آن یافت می شود ganglia basal و سیستم لیمبیک، جایی که درگیر فرآیندهای فکر و درک است و نقش مهمی در کنترل حرکت دارد. از یک طرف ، سروتونین و دوپامین به عنوان انتقال دهنده های عصبی در مناطق مختلف فعال هستند مغز با تأثیرات بسیار متفاوت. این امر به ویژه در بیماری هایی که هنگام کمبود یکی از دو ماده وجود دارد ، دیده می شود.
در مورد a سروتونین کمبود در مغز، همانطور که در بالا ذکر شد ، می تواند منجر به بروز علائم افسردگی شود ، تا آشکار شود افسردگی. با این حال ، اگر وجود دارد دوپامین کمبود ، بیماری پارکینسون رخ می دهد ، که عمدتا توسط کمبود مشخص می شود هماهنگی، اختلالات لرزشی و حرکتی. از طرف دیگر ، دوپامین و سروتونین عموماً بر ساختارهای سیستمهایی که در آن نقش دارند ، محرک و برانگیزاننده هستند.
در برخی موارد ، آنها حتی موازی کار می کنند ، به اصطلاح. باز هم ، این واقعیت هنگام مشاهده بیماری ها روشن می شود. به عنوان مثال ، خفیف تا متوسط افسردگی یکی دیگر از علائم بیماری پارکینسون است.
افسردگی ها
علائم افسردگی از بین رفتن علاقه ، بی حالی و افسردگی هستند. علاوه بر این ، علائم دیگری نیز می تواند وجود داشته باشد خستگی، خواب آشفته ، از دست دادن اشتها و مشکلات تمرکز بسته به میزان علائم ، یک افسردگی خفیف را می توان از یک افسردگی متوسط تا شدید تشخیص داد.
هنوز علت آن به طور کامل روشن نشده است ، اما مسلم است که افسردگی با کاهش سطح سروتونین و نوراپی نفرین همراه است ، به همین دلیل رایج ترین داروها هدف افزایش غلظت این دو انتقال دهنده عصبی است. افسردگی می تواند به عنوان یک بیماری مستقل رخ دهد ، اما همچنین می تواند علائم بیماری دیگری مانند بیماری پارکینسون یا بیماری هانتینگتون باشد.
تمام مقالات این مجموعه:
