تشخیص تب غده سوت زده

معرفی

تشخیص غده فایفر تب عمدتا از نظر بالینی ساخته می شود و سپس توسط آزمایش های تشخیصی آزمایشگاهی تأیید می شود. تشخیص صحیح از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، زیرا روشهای درمانی برای تشخیص افتراقی متفاوت بوده و گاهی منع مصرف دارند. همچنین باید اقدامات اولیه را برای کاهش علائم و جلوگیری از عوارض زود هنگام انجام داد.

حتی امروزه ، روشهای تشخیصی ایمن هنوز هم پس از چند روز نتایج قابل اعتماد را ارائه می دهند. توصیف خوب علائم برای پزشک معالج مهم است. اطلاعات کلی را می توانید در اینجا بیابید: تب غده ای فایفر

به این ترتیب می توان آن را تشخیص داد

مبنای تشخیص غده فایفر تب شرح مفصلی از بیمار است تاریخچه پزشکی و کامل معاینهی جسمی. جنبه های مهم بازرسی از گلو، لمس کردن لنف گره ها در سراسر بدن و معاینه طحال و کبد، گاهی اوقات با استفاده از سونوگرافی ارزیابی: در آنجا می توان به سرعت سنجید که آیا طحال و کبد بزرگ هستند ، همانطور که می تواند در مونونوکلئوز عفونی رخ دهد.

In گلو، تشخیص کلاسیک بزرگ شدن دو طرفه لوزه های حلقی با پوشش های سفید مایل به خاکستری است. خون سپس از بیمار گرفته شده و در آزمایشگاه از نظر پارامترهای مختلف بررسی می شود. به اصطلاح خون اسمیر از خون گرفته می شود ، که به شما اجازه می دهد سلولهای خونی جداگانه در زیر میکروسکوپ ارزیابی شوند.

سلول های Pififfer و افزایش لنفوسیت ها در آنجا دیده می شود. پس از آن ، خون سرم به طور قطعی معاینه می شود آنتی بادی، که انسان است سیستم ایمنی بدن هنگامی که ویروس Epstein Barr به ارگانیسم حمله می کند تشکیل و فعال می شود. وقتی همه این پارامترها با هم ترکیب شوند ، می توان یک تشخیص کاملاً بنیادین داد.

تحقیق و بررسی

بالینی معاینهی جسمی مهمترین عامل در راه تشخیص غده فایفر است تب. به دلیل اختلافات احتمالی در بروز علائم ، در بعضی موارد سالها تجربه بالینی برای انتخاب مورد مناسب در میان تشخیصهای افتراقی بالقوه لازم است. بازرسی از گلو، لمس کردن لنف گره ها در سراسر بدن ، اندازه گیری دما ، بازرسی از لاله گوش ، بررسی پوست برای بثورات احتمالی و لمس شدن لثه کبد و طحال واجب هستند

در موارد شدید بالینی ، درگیری با قلب، کلیه ها، مغز و مفاصل باید در اوایل رد شود برخی از آنها وجود دارد مقادیر آزمایشگاهی که می تواند نشانه ای از عفونت با ویروس Epstein Barr حتی قبل از دریافت آزمایش آنتی بادی باشد. به عنوان مثال ، LDH ، لاکتات دهیدروژناز ، یک شاخص غیر اختصاصی برای مرگ سلول است و در موارد تب غده به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

بررسی آن نیز مهم است مقادیر کبدی (AST و ALT) ، زیرا اینها می توانند در EBV بالا بروند. علاوه بر این شمارش خون ممکن است افزایش لنفوسیت ها را نشان دهد. علاوه بر این مقادیر آزمایشگاهی ممکن است بیماری های دیگر را رد کند.

در طی مراحل تشخیص بالینی ، ممکن است از لوزه های حلق نیز استفاده شود. یک علامت کلاسیک تب غده ای فایفر است ورم لوزه با پوشش های سفید مایل به خاکستری. با آغشته کردن این پوشش ها با یک سواب پنبه ، می توان تشخیص داد که آیا این پوشش ها وجود دارد ورم لوزه بوسیله باکتری.

اگر این مورد باشد ، درمان با آنتی بیوتیک ها لازم است. برای تشخیص ویروس اپشتین بار ، این اسمیر کافی نیست ، زیرا این عبارت به اندازه کافی واضح نیست. بنابراین این اسمیر برای حذف مهم تشخیصهای افتراقی بسیار بیشتر عمل می کند.

یک آزمایش ELISA (روش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم) ، روشی برای تجزیه و تحلیل پروتئین ، امکان تعامل بین آنتی بادی و آنتی ژن ها مورد بررسی قرار می گیرند. IgM آنتی بادی، که در این مورد آنتی بادی VCA IgM علیه آنتی ژن کپسید ویروسی هستند ، برای تشخیص عفونت حاد استفاده می شود. آنها به شدت حاد شده و پس از چند هفته به مقادیر طبیعی خود باز می گردند.

آنتی بادی های VCA IgG تنها پس از چند هفته مثبت می شوند ، اما برای یک عمر در خون قابل تشخیص هستند. آنتی بادی علیه ویروس Epstein-Barr آنتی ژن هسته ای Anti-EBNA-1 (IgG) نشان می دهد که عفونت بهبود یافته است. و IgG های آنتی ژن زودرس Anti-EA حتی قبل از افزایش آنتی بادی های IgM یک نشانگر برای شروع بیماری است.