اثر
تیمولول یک مسدودکننده بتا (آنتاگونیست گیرنده بتا) است که به داخل چشم چکانده می شود. این دارو از تولید بیش از حد زلالیه در حفره ها (حفره های) کره چشم جلوگیری می کند. این باعث کاهش فشار داخل چشم می شود.
استفاده کنید
تیمولول در داروها به صورت تیمولول مالئات وجود دارد. ماده فعال عمدتاً به شکل قطره چشم استفاده می شود. محلول هایی با محتوای ماده فعال 0.1 درصد، 0.25 درصد و 0.5 درصد در دسترس هستند. قرص تیمولول فقط در آلمان موجود است. با این حال، آنها تقریباً دیگر تجویز نمی شوند زیرا سایر بتابلوکرها بسیار بهتر مورد مطالعه قرار گرفته اند.
بزرگسالان یک قطره را دو بار در روز در کیسه ملتحمه تحتانی می ریزند. برای این کار پلک پایین را کمی به سمت پایین بکشید. با دوز کم شروع کنید زیرا اثربخشی به مرور زمان کاهش می‌یابد و سپس می‌توان دوز را افزایش داد. قطره چکان نباید به چشم یا پوست دست بزند تا به باکتری آلوده نشود.
تیمولول می تواند وارد گردش خون سیستمیک شود. برای پایین نگه داشتن این جذب سیستمیک (جذب) تا حد امکان، به مدت یک دقیقه پس از تزریق به آرامی مجرای اشک را در سمت چشم رو به بینی فشار دهید.
تیمولول: عوارض جانبی
عوارض جانبی رایج تیمولول تحریک چشم است، به عنوان مثال سوزش یا سوزش موقت و اختلالات بینایی.
عوارض جانبی نادر تری را می توان در بروشور بسته داروی تیمولول شما یافت. اگر مشکوک به عوارض جانبی نامطلوب هستید با پزشک خود مشورت کنید یا از داروخانه خود سوال کنید.
علائم استفاده
قطره های چشمی با تیمولول نشانه های زیر را دارند:
- افزایش فشار داخل چشم (فشار خون بالا)
- گلوکوم (آب سیاه با زاویه باز)
- گلوکوم پس از برداشتن عدسی (آفاکیک گلوکوم)
- گلوکوم دوران کودکی زمانی که سایر درمان ها کافی نیستند
موارد منع مصرف
اگر به ماده موثره یا هر جزء دیگر دارو حساسیت مفرط یا حساسیت دارید، تیمولول نباید استفاده شود. همچنین برای استفاده در آسم برونش، بیماری های انسدادی شدید تنفسی (مانند COPD) و رینیت آلرژیک شدید مناسب نیست. برای بیماران مبتلا به بیماری های قلبی خاص (مانند برادی کاردی سینوسی، بلوک AV درجه II یا III، سندرم سینوس بیمار) نباید تیمولول تجویز شود. در صورت وجود اختلال دیستروفیک قرنیه (ناشی از کمبود یا سوء تغذیه)، از قطره چشم نیز نمی توان استفاده کرد.
تداخلات
تداخلات به ویژه زمانی رخ می دهد که از چندین دارو به شکل قطره چشم استفاده شود. بنابراین قبل از استفاده از قطره های چشمی دیگر ده دقیقه بعد از تزریق تیمولول صبر کنید.
برخی از داروها تجزیه تیمولول را کند می کنند. این کار آن را موثرتر می کند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: کینیدین (دارو برای آریتمی قلبی)، فلوکستین و پاروکستین (داروهای ضد افسردگی از گروه SSRI) و بوپروپیون (داروهای ضد افسردگی و ترک تنباکو).
فرزندان
در موارد استثنایی مانند گلوکوم مادرزادی یا مادرزادی و گلوکوم جوانان، کودکان و نوجوانان نیز می توانند با تیمولول درمان شوند. با این حال، این همیشه فقط یک درمان انتقالی است تا زمانی که اقدامات جراحی مناسب انجام شود. اگر یک عمل قبلاً شکست خورده باشد، می توان از تیمولول تا زمان تعیین درمان بیشتر استفاده کرد.
برای ایمن بودن، درمان فقط با یک قطره در کیسه تحتانی ملتحمه در روز شروع می شود. این مهم است تا در صورت لزوم درمان به سرعت متوقف شود. اگر فشار داخل چشم به اندازه کافی کاهش نیابد، می توان یک قطره را دو بار در روز در چشم آسیب دیده قرار داد.
بارداری و تغذیه با شیر مادر
قطره چشمی تیمولول ممکن است در دوران بارداری و شیردهی استفاده شود.
به خاطر داشته باشید که بلافاصله پس از تزریق به مدت یک دقیقه به آرامی مجرای اشک را فشار دهید تا جذب تیمولول در بدن کاهش یابد.
مقررات توزیع
تیمولول فقط با نسخه در آلمان، اتریش و سوئیس در دسترس است.