معمولا، تشخیص آزمایشگاهی قابل حذف است با این وجود ، تشخیص آزمایشگاهی در صورت بیضه غیر قابل لمس دو طرفه اجباری (ضروری) است!
پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه 1 - آزمایش های آزمایشگاهی اجباری - در بیضه های غیر قابل لمس دو طرفه.
- گنادوتروپین ها (LH ، FSH - در مشکوک به آنورشیا (بیضه وجود ندارد).
- Inhibin-B (اینهیبین B در سلولهای سرتولی نر تولید می شود. این ماده مستقیماً مهار و تنظیم می کند FSH ترشح در غده هیپوفیز. ترکیبی از تعیین FSH و سطح سرمی Inhibin B در حال حاضر بهترین شاخص اختلال در عملکرد سلولهای سرتولی یا اسپرماتوژنز در نظر گرفته می شود). - برای تشخیص تستوسترونبافت تولیدی [در مشکوک به آنورشیا / بیضه وجود ندارد].
- تست HCG (تست تحریک HCG ؛ آزمایش عملکرد سلول Leydig) آزمایش تشخیص سلولهای عملکردی Leydig (= تشخیص تستوسترونبافت تولید کننده) در این آزمایش ، ظرفیت غدد درون ریز بیضه ها (بیضه ها) با تحریک با گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) بررسی می شود. HCG عمدتا فعالیت LH دارد و تحریک می کند تستوسترون تولید سلولهای لیدیگ - برای تمایز بین آنورشیا (بیضه وجود ندارد) و رمزنگاری (بیضه قابل لمس نیست و محل داخل شکمی دارد) [دیگر طلا استاندارد]
- تجزیه و تحلیل کروموزومی - در موارد بیضه غیر قابل لمس دو طرفه ، دستگاه تناسلی بین جنسی و یا هیپوسپادیا (شکاف مجرای ادرار تحتانی) ؛ برای حذف یک کاریوتایپ زن مبتلا به سندرم آدرنال تناسلی همزمان (AGS) [اختلال متابولیک وراثتی اتوزومال مغلوب که با اختلالات سنتز هورمون در قشر آدرنال مشخص می شود. این اختلالات منجر به کمبود آلدوسترون و کورتیزول می شود. منجر به ویرلی شدن (مردانگی) در دختران می شود]
