ترخون (Artemisia dracunculus) ، مربوط به رایج ماگورت و کرم چوب، از خانواده گیاهان مرکب (Asteraceae) است. منشا آن مشخص نیست ، احتمالاً از سیبری ، آمریکای شمالی و چین. از اوایل قرون وسطی ، اعراب نیز غذاهای خود را با ترخون چاشنی می کردند.
احتمالاً ریشه نام "ترخون" در یک کلمه قرضی از زبان یونانی نهفته است ، در اینجا drakon به معنی "اژدها" یا "مار" است. نام گذاری گیاهی ترخون به شکل "dracunculus" (اژدهای کوچک) لاتین نیز به این موضوع اشاره دارد. ظاهراً ، ترخون به لطف پایه در حال رشد درهم تنیده خود با اژدها در ارتباط بوده است.
استفاده از ترخون
در حالی که جوانه های گل هنوز بسته هستند ، شاخه های بالایی ترخون را بریده و آویزان می کنند تا خشک شود. امروزه از ترخون عمدتاً به عنوان چاشنی استفاده می شود.
در طب سنتی دیگر از آن برای اهداف درمانی استفاده نمی شود. این به دلیل وجود ماده تشکیل دهنده ترخون است که گمان می رود جهش زا و سرطان زا باشد. م Theسسه فدرال ارزیابی ریسک در سال 2002 هشداری راجع به این موضوع صادر کرد. با این حال ، ترخون همچنان در طب عامیانه استفاده می شود.
ترخون: مواد موثره
ماده استراگل همراه با گل مینا در ترخون مسئول مشخص است ، رازیانهمانند طعم. در مجموع ، ترخون آلمانی یا فرانسوی حاوی سه درصد روغن اساسی است ، علاوه بر ترپن های ذکر شده از قبیل ocime و ترپینول. علاوه بر این ، مواد فعال زیر نیز در ترخون وجود دارد:
- مشتقات اسید سینامیک
- فلاندرن
- پینن
- کامپن
- یوژنوول
- لیمونین
از طرف دیگر ترخون روسی فقط یک درصد روغن اساسی دارد. ترخون در اینجا کاملاً وجود ندارد ، اما سابین و المایسین و همچنین مشتقات اوسیمن و اوژنول وجود دارد.
فلاونوئیدها ترکیباتی هستند مانند کوئرستین یا پاتولتین مسئول ترش هستند طعم از ترخون
خواص دارویی ترخون
گفته می شود که در طب عامیانه ، ترخون اثر هضمی دارد. از آنجا که حاوی بسیاری از مواد تلخ است که باعث تولید آب معده می شود ، به تقویت هضم غذا کمک می کند. به همین دلیل برای انواع مختلف مفید است مشکلات گوارشی مانند نفخ یا اختلالات روده ای. علاوه بر این ادویه همچنین اثر تسکین دهنده ای در دارد معده گرفتگی عضلات، چون ترخون اثر ضد اسپاسم دارد.
علاوه بر این ، روغنهای اساسی ترخون اثر گرم کنندگی دارند و باعث تقویت آن می شوند خون گردش وقتی از خارج استفاده می شود بنابراین ، ترخون همراه با روغن های دیگر نیز می تواند باعث تسکین روماتیسم شود درد.
علاوه بر این ، طبق خرافات قرون وسطایی ، ترخون نیز قرار بود گزش مار را درمان کند. اما این نظریه تأیید نشده است. با این حال ، نام های آلمانی ترخون مانند گیاه مار هنوز این عملکرد را به ما یادآوری می کنند.
ترخون به عنوان یک گیاه آشپزی
شاخه های جوان ترخون را می توان برای طعم دهی به میزان کم استفاده کرد سرکه و خردل. علاوه بر این ، آنها برای چاشنی غذاهای مرغ ، سیب زمینی و ماکارونی ، برنج ، ماهی آب پز و خیار ترشی نیز مناسب هستند. در سالادها ، ترخون معروف سرکه استفاده می شود.
ترخون همچنین برای تصفیه بسیاری از سس ها ضروری است. به عنوان مثال ، در غذاهای فرانسوی ، آن را تصفیه می کند طعم سس برنز ، سس هلندایز و شراب شراب.
کشت ترخون
در باغ ، ترخون مقاوم یک لکه آفتابی تا نیمه سایه را در یک خاک مرطوب و هوموس دوست دارد. ترخون روسی را می توان در ماه آوریل کاشت ، در حالی که ترخون آلمانی توسط دونده های ریشه ای تکثیر می شود. برگهای باریک و کشیده رشد روی ساقه های شاخه ای. در ماه جولای ، گل آذین های خوشه ای شکل شکل گرفته و دارای گل های کوچک و زردرنگ سبز است.
طعم و مزه بو گیاه یادآور رازیانه, رازیانه، و شیرین یا شیرین بیان. از طرف دیگر ترخون روسی تقریباً بدون بو است و مزه آن کمی ترش است. متأسفانه ، ترخون روسی تنها رقمی است که می تواند توسط بذر تکثیر شود ، به همین دلیل در نهالستان ها ترجیح داده می شود.
