معرفی
مینیسک ها (پیکرهای ماه شکل) غضروف هایی به شکل دیسک هستند که در داخل یکی و یکی در خارج وجود دارد مفصل زانو. مینیسک ها سطح تماس بین آن را افزایش می دهند ران و پایین پا. علاوه بر این ، آنها دارای عملکرد تثبیت کننده در مفصل زانو.
رشته ای غضروف از مینیسک ها نیز دارای کشش بالایی است ، به طوری که آنها مانند "شوک جاذب ”بین بالا و پایین پا. با توجه به موقعیت خود را در مفصل زانو و عملکرد بافر آنها ، منیسک ها بسیار مستعد تغییرات پاتولوژیک هستند. از یک طرف ، ورزش های خاصی مانند فوتبال یا تنیس اغلب باعث حاد می شود منیسک آسیب ، پارگی مینیسک.
مینیسک تحریک اغلب هنگامی رخ می دهد که زانو به طور ناگهانی متوقف یا چرخانده شود ، مانند فوتبال یا اسکی. علاوه بر این ، دلایل مختلف می تواند منجر به کمتر چشمگیر شود منیسک تحریک صدمات بیشتر در موارد داخلی تأثیر می گذارد تا در مینیسک خارجی، چون دومی کمتر متحرک است.
علل
تحریک مینیسک اغلب در هنگام ورزش اتفاق می افتد. علاوه بر یک آسیب حاد ، مینیسک ها همچنین می توانند به طور دائمی بارگیری کنند و تحریک شوند. تحت تأثیر این موارد عمدتا ورزشهایی است که در آن زانو انجام می شود مفاصل تحت فشار سنگینی مانند فوتبال ، در حال اجرا, تنیس، اسکی و موارد دیگر.
گروه های شغلی خاصی نیز به طور روزانه مینیسک ها را بیش از حد تحت فشار قرار می دهند و در نتیجه باعث تحریک آنها می شوند. این معمولاً در مورد افرادی که از نظر جسمی کار می کنند مانند کاشی کاری یا به طور کلی صنعتگران اتفاق می افتد. علاوه بر این، اضافه وزن یک عامل خطر مهم برای ایجاد تحریک مینیسک است ، زیرا مینیسک ها باید تقریباً تمام وزن بدن را در مفصل زانو حمل و بالش کنند. علاوه بر این ، تغییرات دژنراتیو در رشته های فیبری غضروف منیسک در هر فرد در سنین بالا رخ می دهد ، که در درجات مختلف از فردی به فرد دیگر علامت گذاری می شود. سرانجام ، تحریک منیسک همچنین می تواند یک ماشه آسیب زا مانند سقوط روی زانو داشته باشد.
نشانه ها
تحریک منیسک عمدتاً از طریق بروز علامت می شود درد. این موارد عمدتا در شرایط استرس و کمتر در حالت استراحت رخ می دهد. درد هنگام ورزش ، کوهنوردی از پله ها یا به طور کلی هنگام بروز ، بسیار شدید است در حال اجرا.
اغلب این علائم در حین ورزش مانند حرکات تند هنگام بازی در فوتبال یا اسکی شروع می شود. احساس بی ثباتی در مفصل زانو نیز ممکن است ایجاد شود. دوره های شدیدتر یا پارگی منجر به تورم مفصل زانو (افیوژن) و همچنین کاهش تحرک می شود. ریزش ناشی از التهاب ناشی از پارگی های کوچک است که منجر به افزایش تشکیل می شود مایع سینوویال.
