روش های بهبودی ملایم با داروهای گیاهی ، اصطلاحاً "داروهای گیاهی"، قبلاً 6,000 سال قبل از میلاد استفاده شده بود. چه در چین، پارس یا مصر ، در میان اینکاها ، یونانی ها یا رومی ها - همه امپراتوری های بزرگ جهان گیاهان دارویی را برای اهداف پزشکی کشت می کردند. دانش تأثیرات آن به صورت شفاهی یا نوشتاری منتقل می شود و با یافته های جدید دائماً گسترش می یابد.
بهبود جامع در چین
"پادشاهی میانه" به یک داروی جامع هزار ساله نگاه می کند - داروی سنتی چینی (TCM) علاوه بر شناخته شده ترین اقدامات مانند طب سوزنی، حجامت و چی گونگ ، بیش از 2,800 ماده درمانی در داروسازی چین شناخته شده است. بسیاری از این موارد در نیمکره غربی مانند مشابه استفاده های مشابه دارند گلپر، چنار ، دارچین و ریشه ریواس.
طبق دكترين پزشكي چين ، اين گياهان دارويي تاثير بسيار خاصي در "مدارهاي عملكردي" دارند كه بسته به طعم و دما همچنین در هند ، با تعالیم آیورودا ، مردم برای تنظیم خارج ازتعادل عناصر و آبهای بدن و ذهن.
در سرزمین فراعنه
مصریان باستان از انواع معجونها استفاده می کردند ، تنتور, پماد، قطره و حمام ساخته شده از مواد افزودنی حیوانات و گیاهان از 3,000 سال پیش. کدام دارو به شما کمک می کند تا کدام بیماری در "پاپیروس پزشکی" ثبت شود. بدین ترتیب، صد ساله برای شکایات زنان استفاده شد ، بنفش برای ضد عفونی کردن ، و نارنگی به عنوان یک معجون بی حس کننده و خواب آور. انما با جوشانده معشوق, بنفش، علف لیمو، کرفس, گشنیز، روغن و نمک درمانی برای آن در نظر گرفته شد بواسیر.
داروی باستان و قرون وسطی
برخی از این دستور العمل ها بعداً به یونان و روم و در نتیجه به اروپا رسید. در اینجا در ابتدا اعتقاد بر این بود که تأثیر گیاهان هدیه خدایان است. ارسطو 550 گونه گیاهی را به تنهایی توصیف کرد و پزشک نظامی رومی دیوسکوریدس نیز اثرات 600 گیاه را بررسی کرد.
با این حال ، با سقوط امپراتوری روم ، گنجینه دانش گیاه شناسی به فراموشی سپرده شد. تنها در قرن هشتم میلادی بود که بندیکتین ها شروع به جمع آوری مطالب دینی کردند. در قرون وسطی ، بخصوص صومعه ها از اسرار شفابخش گیاهان و گیاهان محافظت می کردند.
از کیمیاگری گرفته تا داروخانه
گرچه پزشک کلادیوس گالنوس (200 میلادی) پیش از این بنیانگذار داروسازی مدرن در نظر گرفته شده بود ، اما تا زمانی که پزشک و کیمیاگر فیلیپوس تئوفراستوس بومبست فون هونهیم (1493 - 1541) ، معروف به پاراسلسوس ، گیاه شناسی ساده به یک علم تبدیل شد. او با کمک روشهای شیمیایی سعی در "بیرون کشیدن روح از گیاه" داشت. برای این کار ، او از هنر "جدا کردن و ترکیب کردن" استفاده کرد. وی مواد اولیه را به عناصر جداگانه آنها تقسیم كرد ، آنها را خالص كرد و دوباره در كنار هم قرار داد - روشهایی كه امروزه نیز برای تولید داروهای مدرن استفاده می شود.
با این حال ، پاراسلسوس همچنین تشخیص داد که " مقدار تفاوت ایجاد می کند ، اینکه یک چیز سم نیست "و حتی گیاه است عصاره ها که به خودی خود خطرناک نیستند و می توانند آسیب بزنند سلامت در مقادیر زیاد با این حال ، رویکرد علمی گیاهان دارویی و مواد تشکیل دهنده آنها ، همانطور که امروز آن را می فهمیم ، تا قرن نوزدهم ادامه پیدا نکرد.
در آن زمان ، مردم شروع به جداسازی مواد فعال با استفاده از روش های شیمیایی کردند. یک دوز دقیق به شکل قرص، قطره و پماد امکان پذیر شد و بنابراین همچنین استفاده از مواد مهم فعال گیاهان سمی ذاتی مانند مواد مخدر خشخاش (مورفین), خوشبختی (آتروپین) و یا روباه قرمز (دیجیتوکسین).
سنت دیرینه
از حدود 21,000 گیاه دارویی در سراسر جهان ، حدود 500 مورد برای اهداف دارویی عمومی استفاده می شود. حدود 40 درصد از کل داروها منشأ گیاهی دارند یا حداقل ریشه در این سنت دارند. داروهای گیاهی بنابراین جایگاه محکمی در پزشکی متداول دارند. با این حال ، این بدان معنا نیست که امروزه تحقیقات فشرده ای درباره آنها انجام نشده است. بیشتر مواد فعال جدید برای درمان بیماری ها ، چه در پادشاهی گیاهان و چه در اعماق دریا ، در طبیعت کشف می شوند.
