تاریخچه
دوره تاندون آشیل پارگی به طور عمده تحت تأثیر روش درمانی انتخاب شده قرار می گیرد. روش های درمان جراحی اغلب می تواند همراه باشد التیام زخم اختلالات و عفونتها در ناحیه جراحی. با درمان فشرده همراه با آموزش فیزیوتراپی ، تحرک اصلی و توانایی عملکرد تاندون در بیشتر موارد قابل بازیابی است.
علاوه بر این ، تعیین کننده این است که تاندون کاملاً پاره شده یا فقط پاره شده است. اگر کاملاً پاره شود ، می توان تشخیص داد که آیا با یک تکه استخوان جدا شده است یا خیر. از آنجا که نوع تاندون آشیل آسیب نیز درمان را تعیین می کند ، این فاکتور برای روند و پیش آگهی بیماری تعیین کننده است.
به خصوص برای ورزشکاران برتر ، عملکرد کامل غالباً دیگر امکان پذیر نیست زیرا تاندون نمی تواند 100٪ به حالت اولیه خود بازگردد. حداقل مقداری از بافت اسکار باقیمانده باقی مانده است که می تواند سطح عملکرد را در ورزشهای با عملکرد بالا کاهش دهد. مهم است که تاندون آشیل پارگی زود تشخیص داده می شود و بر این اساس درمان می شود. در غیر این صورت می تواند منجر به اختلال عملکرد دائمی با کاهش عضلات ساق پا شود. همین امر در مورد عملیات ناموفق یا سایر اقدامات درمانی نامناسب اعمال می شود.
درمان محافظه کارانه
درمان محافظه کارانه به این معنی است که پارگی تاندون آشیل با جراحی درمان نمی شود ، اما روش های دیگری برای بهبود آن استفاده می شود. اقدامات درمانی محافظه کارانه به ویژه فقط با پاره استفاده می شود تاندون ها، و همچنین با بیماران مسن تر ، که متعاقباً فشار کمتری به تاندون وارد می کنند. این اقدامات عمدتاً شامل بی حرکتی موقت مبتلایان است مچ پا در یک ویژه گچ گچ یا کفش
این کفش های خاص مجهز به یک پاشنه هستند که باعث بهبودی کفش می شوند تاندون پاره شده. علاوه بر این ، بیمار می تواند به لطف کفش مخصوص تسلیم ناپذیر ، در مراحل اولیه وزن خود را دوباره روی پا قرار دهد. بعد از حدود 3 هفته ، اقدامات فیزیوتراپی اضافی معمولاً برای تقویت و بازیابی تحرک تاندون آشیل از جمله قسمت تحتانی انجام می شود. پا و پا
این روش درمانی باید تا زمان بدست آوردن عملکرد اصلی ادامه یابد. درمان جراحی اغلب باید مورد توجه قرار گیرد ، به خصوص برای جوانانی که می خواهند ورزش كنند ، و اگر بین انتهای انتهای محل فاصله زیادی وجود داشته باشد تاندون آشیل پاره شده است. این عمل را می توان تحت محلی یا عمومی انجام داد بیهوشی.
La تاندون پاره شده در حین عمل در معرض قرار می گیرد و انتهای آزاد با بخیه به یکدیگر متصل می شوند. اگر تاندون بهمراه یک تکه از استخوان پاشنه پاره شده باشد ، تکه استخوان جدا شده مجدداً بر روی استخوان پیوند پیچیده می شود. بنابراین تاندون به طور همزمان دوباره متصل می شود.
اگر تاندون به شدت فرسوده و متخلخل باشد ، ممکن است لازم باشد که یک جراحی پلاستیک تاندون انجام شود. برای این منظور ، قطعه ای از تاندون در مکان دیگری از بیمار برداشته می شود ، که در این مرحله برای آسیب رساندن به تاندون آشیل عمل می کند. برای این منظور اغلب از تاندون musculus plantaris longus استفاده می شود.
هیچ عملکرد مهمی را انجام نمی دهد و در بیشتر بیماران ایجاد می شود. مزیت درمان جراحی در مقایسه با اقدامات محافظه کارانه این است که تاندون آشیل پس از آن پایدارتر است و پارگی مجدد به طور قابل توجهی کمتر اتفاق می افتد. به دنبال درمان جراحی ، پا باید به مدت چند هفته بی حرکت باشد.
پس از آن ، می توان اقدامات فیزیوتراپی را برای بازیابی عملکرد پا آغاز کرد. اگر پارگی تاندون آشیل درمان نمی شود ، این می تواند منجر به کاهش شدید عملکرد شود. در عرض چند ماه ، انتهای تاندون دوباره در یک زخم با هم رشد می کنند ، اما این منجر به طولانی شدن قابل توجهی تاندون از طریق بافت اسکار می شود.
این باعث محدودیت عملکردی عضله ساق پا می شود ، زیرا به دلیل طولانی شدن تاندون نمی تواند قدرت مطلوب ایجاد کند. بیماران مبتلا از کمبود قدرت در مچ پا مفصل در این حالت ، حتی اقدامات تمرینی فشرده نیز نمی توانند عملکرد کامل را بازیابی کنند. در صورت عدم موفقیت اقدامات درمانی ، یک الگوی علائم قابل مقایسه ایجاد می شود. بنابراین باید با یک پزشک باتجربه مشورت شود درمان پارگی تاندون آشیل.
