فاکتور لخته شدن ترومبین از پروترومبین پروتئین غیر فعال در یک فرآیند بیوسنتز تشکیل می شود. ترومبین ها فیبرینوژن ها را به فیبرین تبدیل می کنند ، بنابراین مرحله آخر آبشار انعقادی را تحقق می بخشند. در جهش های پروترومبین ژنتیکی ، پروترومبین افزایش می یابد غلظت در پلاسما منجر به ترومبوز گرایش
ترومبین چیست؟
ترومبین به عنوان یک پروتئین در وجود دارد خون پلاسما و در انعقاد پلاسماتیک خون نقش دارد. پیش ماده آن به عنوان عامل II شناخته می شود خون لخته شدن ترومبین در داخل تولید می شود کبد، از آنجا که به طور دائمی به داخل آن رها می شود خون. برای جلوگیری از لخته شدن خون در بدن سالم عروق، بدن آنتی ترومبین های خاص خود را تولید می کند ، که اثر مهاری در لخته شدن دارند. در فضای باز زخم و صدمات بافتی ، ترومبین مستقیماً در محل آسیب تولید می شود. بنابراین ، عمدتا پروترومبین پیش ساز غیرفعال آن در پلاسما وجود دارد ، در حالی که ترومبین واقعی فقط در مقادیر کم در پلاسما وجود دارد. این آنزیم برای اولین بار توسط اشمیت توصیف شد ، که در پایان قرن 19 در کتاب علم خون خود به آن اشاره کرد. با هپارین و مواد مشابه ، صنعت داروسازی عوامل زیادی را برای جلوگیری از ترومبین و کاهش لخته شدن خون در طی اقدامات پزشکی مانند دیالیز. این آنتی ترومبین ها از آنتی ترومبین های بدن خود الگو گرفته شده اند.
آناتومی و ساختار
ترومبین درون زا یک پروتئین است. در شکل گرفته است کبد به عنوان بخشی از بیوسنتز از فرم غیر فعال پروترومبین. برای انسان ، بر اساس ژنتیک ، F2 ژن به ویژه روی کروموزوم 11 در این روند و تشکیل پروترومبین نقش دارد. این ژن بیش از 20,000،14 جفت باز گسترش یافته و 1,997 اگزون کامل را به خود اختصاص داده است. mRNA پایه 622،XNUMX پس از رونویسی به پروتئین متشکل از XNUMX ترجمه می شود اسیدهای آمینه. از طریق اصلاحات ، محصول این ترجمه منجر به پروترومبین و در نتیجه پیش ساز ترومبین می شود که 579 را تشکیل می دهد. اسیدهای آمینه. این پیش ماده ترومبین غیر فعال است تا زمانی که در بیوسنتز به ترومبین تبدیل شود. این تبدیل از طریق تجزیه آنزیمی پروترومبین ها اتفاق می افتد. کمپلکس پروترومبیناز آنزیمی نقش اصلی را در این فرآیند بازی می کند. تبدیل پروترومبینهای غیرفعال به ترومبینهای فعال می باشد ویتامین Kوابسته است و گامی در به اصطلاح آبشار انعقادی است.
عملکرد و وظایف
ترومبین مرحله آخر را در آبشار انعقادی کاتالیز می کند. این آبشار از بدن در برابر از دست دادن خون بزرگ محافظت می کند و برای محافظت در برابر عفونت ، زخم را می بندد. آبشار انعقادی فعال سازی سیستماتیک فاکتورهای انعقادی منفرد است. به عنوان یک پروتئیناز به اصطلاح سرین ، ترومبین شروع به تبدیل می کند فیبرینوژن به فیبرین تبدیل می شود برای این منظور ، ترومبین پیوندی به اصطلاح آرژینیل گلایسین را در زنجیره های α و β فیبرینوژن هیدرولیز می کند و چهار پلی پپتید را می شکافد. این باعث کاهش وزن مولکولی از 340,000،270,000 برای فیبرینوژن ها به حدود XNUMX،XNUMX دالتون برای فیبرین می شود. پلیمریزاسیون در نتیجه فیبرین صورت می گیرد. در این فرآیند ، پیوندهای غیر کووالانسی تشکیل می شوند. از طریق فاکتور انعقادی XIII ، سرانجام پیوندهای پپتیدی کووالانسی از این پیوندها تشکیل شده و انعقاد کامل می شود. به عبارت ساده ، ترومبین بقایای پپتید را از آنها جدا می کند فیبرینوژن. در نتیجه ، تبدیل به صورت پروتئولیتیک صورت می گیرد ، یعنی با تخریب پروتئین ها. در طی این فرآیند ، رشته های فیبرین از فیبرینوژن ها تشکیل می شوند. خون از این طریق قوام خود را تغییر می دهد. به جای مایع بودن ، به دلیل وجود نخ ها به شکل ژله است که در نهایت توسط فاکتور انعقاد XIII به شبکه فیبرین تبدیل می شود. فیبرینوژن ها به دلیل ارتباط آنها در آبشار انعقادی ، به عنوان فاکتور انعقادی I نیز شناخته می شوند. ترومبین به عنوان کاتالیزور آنها در این سیستم عمل می کند ، بنابراین با کمک به تغییر قوام خون در صورت آسیب ، عملکردهای لخته در پشت صحنه را انجام می دهد.
بیماری
یکی از مهمترین بیماریهای مربوط به ترومبین جهش اصطلاحاً پروترومبین یا جهش فاکتور II است. بیماران مبتلا به این اختلال لخته شدن خون افزایش خطر ابتلا به a لخته خون. در مقایسه با خون افراد سالم ، خون آنها با سرعت بیشتری لخته می شود. این امر به دلیل تغییر در اطلاعات ژنتیکی پروترومبین ایجاد می شود. این ناهنجاری ژنتیکی جهش نقطه ای پروترومبین است ژن. به دلیل اطلاعات نادرست ژنتیکی ، مقدار قابل توجهی پروترومبین در خون بیماران وجود دارد. بنابراین ، خون آنها تمایل به تشکیل لخته دارد. به عنوان یک نتیجه، ترومبوز و یا حتی آمبولی اگر ترومبوس منتقل شود ممکن است رخ دهد. قلب حمله و سکته مغزی یا کلیه سکته های مغزی می تواند نتیجه باشد. در ترکیب با عوامل خطر مانند استعمال دخانیات یا مصرف قرص ضد بارداری ، انسداد عروقی و انفارکتوس حتی برای کسانی که تحت تأثیر جهش پروترومبین قرار دارند ، بیشتر اتفاق می افتد. این جهش در آلمان از هر 100 نفر دو نفر را تحت تأثیر قرار داده و با تجزیه و تحلیل ژنتیکی قابل تشخیص است. درمان با آنتی ترومبین ها می تواند به طور قابل توجهی خطر عواقب جدی را کاهش دهد. کمبود پروترومبین در خون نیز می تواند مادرزادی باشد. کسانی که تحت چنین کمبودی قرار دارند از تمایل به خونریزی رنج می برند. علاوه بر اختلالات انعقادی ارثی ، تمایلات خونریزی اکتسابی نیز ممکن است وجود داشته باشد ، به عنوان مثال در مورد آسیب به کبد. همچنین در صورت بروز علائم کمبود ، لخته شدن نیز مختل می شود. ترومبین ها با مصرف تولید می شوند ویتامین K، بنابراین کمبود این ویتامین به طور خاص می تواند خود را در کمبود آبشار انعقادی نشان دهد.
