نشانه ها
معمولا قبل از 20 سالگی ظاهر می شود ، لکه های سفید کاملاً بدون علامت است. کانون ها خود خارش و پوسته پوسته شدن ندارند ، اغلب به طرز عجیبی پیکربندی می شوند و گاهی در اطراف لبه ها رنگدانه های تیره تری دارند. استعداد ارثی در یک سوم (تقریباً 35٪) افراد مبتلا وجود دارد. گسترش بسیار متغیر است ، می تواند با چند ناحیه سفید کوچکتر باقی بماند یا یک گسترش عمومی در قسمت های زیادی از سطح بدن رخ دهد. ویتیلیگو اغلب در مناطقی که در معرض آفتاب هستند ، مانند صورت (به خصوص پلک ها ، دهان ناحیه تناسلی) و دست ها و همچنین در ناحیه تناسلی. Poliosis به ویتیلیگو پوست سر با سفید شدن پوست اشاره دارد مو, ابرو یا مژه ویتیلیگو می تواند با اختلالات شنوایی همراه باشد ، علت آن نیز هنوز به طور کامل مشخص نشده است. وقوع مکرر ویتیلیگو در ارتباط با بیماری های مختلف خودایمنی نشان دهنده واکنش اشتباه آن است سیستم ایمنی بدن با تخریب سلولهای رنگدانه ای بدن. علاوه بر این ، یک آنزیم معیوب (کاتالاز) در سلول های رنگدانه می تواند مسئول تخریب آنها باشد و تجمع خانوادگی را توضیح دهد. ویتیلیگو معمولاً در بیماری های تیروئید یافت می شود (هاشیموتو) تیروئیدیت, بیماری گریوس) ، نوع I دیابت ملیتوس ، دایره ای ریزش مو، یا سایر بیماریهایی که در آنها وجود دارد autoantibodies شکل گرفته.
طبقه بندی
سه نوع از هم متمایز می شوند: 1. ویتیلیگو سگمنتال از آغاز می شود کودکی و به سرعت توسعه می یابد. به ندرت با سایر بیماری های خود ایمنی همراه است و عمدتا توسط لکه های متقارن سفید مشخص می شود. چندین پوست بخشها (درماتوم ها) تحت تأثیر رنگ آمیزی قرار می گیرند. در 5٪ بیماران رخ می دهد. 2. ویتیلیگو کانونی معمولاً در مرحله بعد ظاهر می شود ، اما همچنین می تواند در ظاهر شود کودکی. به تدریج و به تدریج ایجاد می شود و در حدود 15٪ بیماران رخ می دهد. مشخصه نامتقارن یک طرفه است توزیع لکه هایی که معمولاً فقط روی یک قسمت تأثیر می گذارند پوست بخش. به ندرت ، ممکن است دو یا چند بخش درگیر شوند. ویتیلیگو عمومی در حدود 80٪ بیماران رخ می دهد و شایع ترین شکل است. این اغلب پیشرفت سریع تری را نشان می دهد و اغلب با بیماری های خود ایمنی مانند بیماری تیروئید همراه است.
علل و عوامل محرک
علل این بیماری تاکنون مشخص نشده است. ممکن است عوامل علی مختلفی وجود داشته باشد که به صورت جداگانه یا با هم منجر به تخریب سلول های رنگدانه (ملانوسیت ها) شود. فرضیه های مختلف در مورد توسعه ویتیلیگو در ادبیات شرح داده شده است:
- استعداد ژنتیکی (اختلال در تولید رنگدانه توسط تغییر یافته است آنزیم ها) با خود تخریب ملانوسیت ها.
- فرایندهای خود ایمنی با ظهور سلولهای ایمنی که به سلولهای رنگدانه ای بدن حمله می کنند.
- فشار عوامل، آفتاب سوختگی، رادیکال های سمی مانند هیدروژن پراکسید
عوارض
ویتیلیگو دردناک یا خطرناکی نیست ، اما می تواند یک بار روانی - اجتماعی باشد. عدم محافظت در برابر اشعه ماورا بنفش در مناطق ویتیلیگو باعث ایجاد آفتاب سوختگی و ایجاد آن می شود پوست سرطان، بنابراین مناطق پوست آسیب دیده باید از نور خورشید به خوبی محافظت شود کرم های ضد آفتاب یا لباس
تشخیص
تشخیص تحت درمان پزشکی است و بر اساس معاینات پوستی و با رد سایر دلایل است. تشخیص های افتراقی می تواند چندین اختلال رنگدانه ای را مشخص کند که در آنها کمبود ملانوسیت یا کاهش وجود دارد ملانین.
درمان غیر دارویی
در حال حاضر ویتیلیگو به طور معمول با استفاده از مواد لک کننده پوست و خود برنزه کننده (به عنوان مثال ، دی هیدروکسی استون) (استتار). اینها برای پوشش سطحی نواحی رنگی پوست استفاده می شوند. درمان انتخاب اول برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو شدید ، نوار باریک UVB است فتوتراپی. ایمن است و برای کودکان نیز مناسب است. مناطق پوست آسیب دیده با نور ماوراlet بنفش در محدوده 311 نانومتر تابش می شوند. در بعضی از بیماران ، اصلاح رنگ آمیزی بیش از 75٪ طی یک سال حاصل شده است. نوع دیگر فتوتراپی شامل ترکیبی از پسورالن خوراکی و فتوتراپی با اشعه ماوراlet بنفش (درمان PUVA) است. این حداقل 2-3 ماه طول می کشد و به حدود 200 درمان نیاز دارد. اصلاح رنگ آمیزی کامل فقط در حدود 15-20٪ از مبتلایان رخ می دهد. در اصطلاح PUVA آب حمام ، بیماران به مدت 15 دقیقه در وان پر از آب پسورالن دراز می کشند ، جذب ماده فعال موجود در پوست است. این به دنبال دارد فتوتراپی.
درمان دارویی
موضعی گلوكوكورتيكوئيدها, مهار کننده های موضعی کلسینورین (تاکرولیموس, پیمکرولیموس)، و ویتامین D آنالوگ (کلسیپوتریول, تاکالسیتول) به ویژه برای دارو درمانی ویتیلیگو استفاده می شود. در مقایسه با فتوتراپی ، آنها باعث تغییر رنگ آمیزی تارتر می شوند ، که سریعتر رخ می دهد اما ثبات کمتری دارد. بنابراین ، دارو درمانی اغلب با فتوتراپی ترکیب می شود. آفاملانوتید تحریک تشکیل رنگدانه است و در حال حاضر تحت تحقیقات بالینی است.
