این علائم به من می گوید که من پروتئین در ادرار خود دارم
پروتئین در ادرار در اصل علائم کمی دارد یا هیچ علائمی ندارد ، بلکه باید دفع پروتئین را به عنوان علامت بیماری های دیگر درک کرد. با این حال ، این علامت "پروتئین در ادرار" می تواند همراه با شکایات دیگر باشد. به عنوان مثال ، اغلب یک دفع همزمان وجود دارد خون سلولهای موجود در ادرار ، که می تواند منجر به رنگ آمیزی تیره یا حتی قرمز ادرار شود.
A سوزش یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن نیز قابل توجه است. در شدیدتر کلیه بیماری ها ، درد در ناحیه کلیه نیز می تواند رخ دهد. اینها معمولاً در قسمت پشتی قسمت پشت احساس می شوند ستون فقرات قفسه سینه.
علل عفونی همچنین می توانند علائم اضافی مانند تب و خستگی افزایش یافته است اصرار به ادرار کردن و مقدار بیشتری ادرار نیز می تواند نشانه هایی از پروتئین در ادرار و بیماری های مرتبط باشد. پروتئینوری را می توان با افزایش رنگ زرد ادرار نیز نشان داد.
اگر غلظت پروتئین به خصوص در ادرار زیاد باشد ، ادرار حتی ممکن است هنگام ادرار کف کند. از آنجا که دفع بیش از 150 میلی گرم پروتئین در عرض 24 ساعت می تواند یکی از علائم جدی باشد کلیه بیماری ها ، علت بیماری باید همیشه توسط یک متخصص (متخصص ارولوژی ، نفرولوژیست) روشن شود. پروتئین موجود در ادرار معمولاً قابل مشاهده نیست.
با این حال ، به ویژه غلظت زیاد می تواند باعث تیره شدن رنگ ادرار شود. کف زدگی ادرار هنگام ادرار نیز با افزایش سطح پروتئین قابل مشاهده است. به طور معمول ، ادرار از نظر ظاهری چشمگیر نیست. علائم همراه پروتئینوریا ، مانند دفع خون سلولها (هماچوری) ، با وجود رنگ آمیزی تیره یا قرمز ادرار ، قابل مشاهده هستند.
تشخیص پروتئین در ادرار
تشخیص پروتئین در ادرار باید با استفاده از نمونه ادرار انجام شود. این معمولاً شامل ریختن مقداری ادرار در یک فنجان است. جمع آوری ادرار به اصطلاح جریان میانی مهم است ، در غیر این صورت مقادیر زیاد به اشتباه اندازه گیری می شود.
برای انجام این کار ، قسمت اول ادرار جمع نمی شود ، پس از آن مقدار مشخصی ادرار باید در فنجان قرار گیرد ، اما قسمت آخر دوباره جمع نمی شود. سپس می توان ادرار را معاینه کرد. آزمایش سریع ، اصطلاحاً stix ادرار ، می تواند طی چند دقیقه تشخیص دهد که آیا مقدار پروتئین در ادرار افزایش یافته است یا خیر.
سپس ادرار بیشتر در آزمایشگاه بررسی می شود. ادرار جمعی 24 ساعته نیز بخشی از روش تشخیصی است. معروف ترین آزمایش ادرار اصطلاحاً Urine-Stix یا به اختصار U-Stix است.
توسط شرکت های مختلفی ارائه می شود و شامل یک نوار نازک است که با زمینه های مختلف آزمایش پوشش داده شده است. این نوار را می توان در ادرار فرو برد و سپس گذاشت تا خشک شود. معمولاً تنها پس از یک دقیقه می توان نتیجه را خواند.
رنگ قسمتهای آزمایش با قسمتهای منطبق روی ویال نوار تست مقایسه می شود. به این ترتیب ، نه تنها محتوای پروتئین ادرار قابل مقایسه است. خون سلول ها ، قند ، چگالی و سایر مقادیر نیز می توانند از این طریق آزمایش شوند و اولین نشانه های بیماری را ارائه دهند. سپس یک آزمایش دقیق ادرار در آزمایشگاه انجام می شود.
