بیمارانی که کلیه عملکرد دیگر کافی نیست و چه کسی نیاز دارد دیالیز امید به زندگی بسیار متفاوتی دارند. پیش آگهی به شدت به بیماری زمینه ای منجر می شود بستگی دارد کلیه نارسایی ، در سن و بیماری های همراه.
امید به زندگی با دیالیز
بیمارانی هستند که تحت این دوره قرار گرفته اند دیالیز برای چندین دهه به طور منظم درمان می شود ، اما بیمارانی نیز هستند که آنقدر جدی بیمار هستند که امید به زندگی آنها ، حتی با دیالیز ، کمتر از یک سال است. پیش بینی همیشه قبل از آن امکان پذیر نیست دیالیز چقدر درمان موثر خواهد بود. همچنین پیش بینی امید به زندگی در هر بیمار تقریباً غیرممکن است.
دلیل این امر آنست که عوامل فوق الذکر نقش اساسی دارند و نمی توان پیش بینی کرد که مثلاً بیماریهای همزمان چگونه توسعه می یابند. دیالیز همچنین می تواند منجر به عوارضی مانند عفونت شود. در بیماران بسیار بیمار ضعیف ، این می تواند به طور قابل توجهی امید به زندگی را کاهش دهد.
با این وجود ، پزشک معالج کلیه (نفرولوژیست) می تواند در مورد مناسب یا نا مناسب بودن دیالیز مشاوره دهد. به طور کلی ، بیش از نیمی از بیمارانی که نیاز به دیالیز دارند ، بیش از 10 سال پس از شروع دیالیز زندگی می کنند. تقریباً از هر چهار بیمار یک نفر پس از شروع دیالیز 20 سال یا بیشتر زندگی می کند.
امید به زندگی بدون دیالیز
حتی در بیماران مبتلا به کلیه عدم موفقیت بدون دیالیز درمانی ، امید به زندگی تا حد زیادی به بیماری زمینه ای ، بیماری های همزمان و سن بیمار بستگی دارد. دوره نارسایی کلیه نیز مهم است. آیا نارسایی حاد کلیه است یا مزمن؟
فرم حاد غالباً به سرعت ایجاد می شود ، فرم مزمن در بسیاری از موارد طی سالها یا دهه ها. مزمن نارسایی کلیه همیشه منجر به کاهش کامل عملکرد کلیه نمی شود ، بنابراین امید به زندگی در اینجا تقریباً می تواند به بیمارانی که بیماری کلیوی ندارند برسد. با این حال ، در مورد ترمینال نارسایی کلیه، یعنی ضعف کلیه در مرحله نهایی ، امید به زندگی بین 6 تا 32 ماه است.
در صورت امتناع از دیالیز یا بحث در مورد آن ، سعی در درمان با دارو و اقدامات غذایی است. امید به زندگی می تواند حتی بدون دیالیز بسیار متفاوت باشد. پزشک معالج می تواند در تصمیم گیری در مورد اینکه آیا دیالیز یک گزینه درمانی معقول است یا تأثیر دیالیز بیش از مشکلات مرتبط با درمان کمک کند.
