معرفی
به طور کلی ، اصطلاح اصول بیومکانیک به بهره برداری از قوانین مکانیکی برای بهینه سازی عملکرد ورزش اشاره دارد. لازم به ذکر است که اصول بیومکانیکی برای توسعه فناوری نیست ، بلکه فقط برای بهبود فناوری است. HOCHMUTH شش اصل بیومکانیکی را برای بهره برداری از قوانین مکانیکی برای استرس ورزشی ایجاد کرد.
هاچموت پنج اصل بیومکانیکی را توسعه داد:
- اصل نیروی اولیه به این معنی است که حرکتی از بدن که قرار است با حداکثر سرعت انجام شود باید توسط حرکتی شروع شود که دقیقاً در جهت مخالف باشد. نسبت صحیح حرکت شروع و حرکت هدف باید بصورت جداگانه و بهینه طراحی شود. - اصل مسیر شتاب بهینه فرض می کند که مسیر شتاب باید برای رسیدن به یک سرعت نهایی بالا بهینه باشد.
در مورد حرکات خط مستقیم ، این به عنوان ترجمه و در مورد حرکات منحنی به طور مساوی ، به عنوان چرخش نامیده می شود. - به منظور پیروی از اصل زمانی هماهنگی از تکانه های فردی ، حرکات فردی باید به صورت بهینه بهم پیوند خورده و کاملاً زمان بندی شوند. بسته به هدف حرکت ، بهینه سازی زمانی حرکات فردی می تواند مهمتر از شروع مرحله ای حرکات فردی باشد.
- این امر می تواند برعکس باشد. اصل مقابله به بدیهی سوم نیوتنی (Actio برابر است با Reactio) اشاره دارد و بیان می دارد که برای هر حرکت یک حرکت متقابل ایجاد می شود. به عنوان مثال تعادل یک انسان ، فعل و انفعال حرکات و حرکتهای متقابل است.
- اصل انتقال تکانه تصور می کند که می توان با انتقال مرکز ثقل بدن به یک حرکت دیگر با کمک حفظ اصل تکانه زاویه ای ، تکانه ها را گرفت. اصل بیومکانیکی نیروی اولیه به ویژه در حرکات پرتاب و پرش ، جایی که قرار است حداکثر سرعت نهایی بدنه یا قطعه ای از تجهیزات ورزشی حاصل شود ، نقش مهمی دارد. این اصل بیان می کند که یک حرکت اولیه در جهت مخالف جهت اصلی حرکت ، یک مزیت عملکردی ایجاد می کند. اصطلاح "اصل حداکثر نیروی اولیه" ، که اغلب در ادبیات قدیمی استفاده می شود ، دیگر در علوم ورزشی جدیدتر استفاده نمی شود ، زیرا این نیروی اولیه حداکثر نیست بلکه یک اثر نیروی مطلوب است. این مبحث ممکن است مورد توجه شما هم باشد: تئوری حرکت
این نیروی اولیه چگونه ایجاد می شود؟
اگر حرکت اصلی بر خلاف جهت واقعی باشد ، باید این حرکت کند شود. این کاهش سرعت منجر به ضربه نیرو (ضربه نیروی ترمز) می شود. اگر حرکت اصلی بلافاصله به دنبال این حرکت "عقب" حرکت کند ، می تواند برای تسریع بدن یا تجهیزات ورزشی مورد استفاده قرار گیرد.
یک ورزشکار با بازوهای کشیده توپ دارویی را به سمت بالا پرتاب می کند. در ابتدا ، این ورزشکار روی سکوی اندازه گیری ایستاده است. مقیاس وزن بدن [G] را نشان می دهد (از وزن گوی دارو غفلت می شود.
در زمان [A] فرد آزمایش کننده زانو می زند. سکوی اندازه گیری مقدار کمتری را نشان می دهد. ناحیه [X] تأثیر نیروی منفی را نشان می دهد که مربوط به ضربه نیروی ترمز [y] است.
افزایش نیروی شتاب بلافاصله پس از این افزایش نیروی ترمز اتفاق می افتد. نیرو [F] بر روی میانه بزرگ عمل می کند. مقدار اندازه گیری شده بزرگتری بر روی سکو اندازه گیری دیده می شود. برای توسعه بهینه نیرو ، نسبت موج نیروی ترمز به افزایش نیروی شتاب باید تقریباً یک به سه باشد.
