اصل مسیر شتاب بهینه
شتاب به عنوان تغییر سرعت در واحد زمان تعریف می شود. این می تواند به دو صورت مثبت و منفی رخ دهد. در ورزش اما فقط شتاب مثبت مهم است.
شتاب بستگی به نسبت نیرو [F] به جرم [متر] دارد. در نتیجه: اگر نیروی بیشتری به جرم کمتری وارد شود ، شتاب افزایش می یابد. اصل مسیر شتاب بهینه ، به عنوان یکی از اصول بیومکانیک، هدف این است که حداکثر سرعت نهایی را به بدن ، بخشی از بدن یا یک قطعه از تجهیزات ورزشی بدهد.
با این حال ، از آنجا که بیومکانیک در رابطه با ارگانیسم انسان قوانین فیزیکی است ، مسیر شتاب حداکثر نیست اما به دلیل شرایط فیزیولوژیک عضله و اهرم فشار ، بهینه است. مثال: فاصله شتاب هنگام پرتاب چکش را می توان با حرکات چرخشی اضافی چندین برابر افزایش داد ، اما این غیر اقتصادی است. چمباتمه زدن بیش از حد عمیق در هنگام پرش با کشش منجر به افزایش فاصله شتاب می شود ، اما باعث نسبت نامطلوبی اهرم می شود و بنابراین عملی نیست.
در علوم ورزشی اخیر این قانون اصل تمایل به مسیر شتاب بهینه (HOCHMUTH) نامیده می شود. تمرکز بر رسیدن به حداکثر سرعت نهایی نیست ، بلکه بهینه سازی منحنی شتاب-زمان است. در شات ، مدت شتاب مهم نیست ، بلکه فقط رسیدن به سرعت نهایی است. از طرف دیگر ، در بوکس مهمتر است که باید بازو را سریعتر انجام داد تا از اقدامات گریز آور حریف جلوگیری کند. در شات ، می توان ابتدای شتاب را کم نگه داشت و فقط در اواخر حرکت شتاب زیادی وجود دارد.
اصل هماهنگی تکانه های جزئی
تکانه حالت حرکت در جهت و سرعت است [p = m * v]. با این اصل دوباره لازم است که بین آنها تمایز قائل شد هماهنگی از کل توده بدن (پرش از ارتفاع) یا هماهنگی اجزای جزئی (پرتاب نیزه). در ارتباط نزدیک با توانایی های هماهنگی (به ویژه توانایی اتصال) ، تمام حرکات جزئی بدن / تکانه های جزئی باید از نظر زمانی ، مکانی و پویا هماهنگ شوند.
این را می توان در مثال serve in به وضوح مشاهده کرد تنیس. تنیس توپ فقط در صورتی می تواند به سرعت نهایی بالایی (230 کیلومتر در ساعت) برسد که بلافاصله کل تکانه های جزئی بدنبال یکدیگر بروند. نتیجه حرکت زیاد ضربه روی سرویس با شروع می شود کشش پاها ، به دنبال چرخش قسمت فوقانی بدن و حرکت ضربه واقعی بازو.
اگر اعدام مقرون به صرفه باشد ، تکانه های جزئی فردی به هم اضافه می شوند. علاوه بر این ، باید توجه داشت که جهت تک تک جزئیات در یک جهت است. در اینجا دوباره باید سازگاری بین قوانین تشریحی و مکانیکی یافت.
اصل متقابل
اصل واکنش به عنوان یکی از اصول بیومکانیک بر اساس قانون سوم واکنش نیوتن است. بیان می کند که نیرویی که تولید می شود همیشه یک نیروی مخالف با اندازه برابر در جهت مخالف ایجاد می کند. نیروهایی که به زمین منتقل می شوند ، به دلیل جرم زمین می توانند نادیده گرفته شوند.
هنگام راه رفتن ، بازوی چپ همزمان به سمت پای راست آورده می شود ، زیرا انسان نمی تواند نیروها را در جهت افقی به زمین منتقل کند. با پرش طول می توان وضعیت مشابهی را مشاهده کرد. با آوردن قسمت بالاتنه ، ورزشکار همزمان باعث بلند شدن اندام تحتانی می شود و بنابراین در پرش از راه دور مزایایی کسب می کند.
مثالهای دیگر عبارتند از ضربه پرتاب در هندبال یا مقدماتی in تنیس. بر اساس این اصل از اصل ضربه برگشتی استفاده می شود. به عنوان نمونه می توان ایستادن در مقابل یک شیب را تصور کرد. اگر بالاتنه یک حرکت رو به جلو را دریافت کند ، بازوها شروع به حلقه زدن به جلو می کنند تا یک ضربه در قسمت بالاتنه ایجاد شود. از آنجا که جرم بازوها از قسمت بالای بدن کمتر است ، این باید به صورت حلقه های سریع انجام شود.
