اثر | شل کننده های عضله

تاثیر

اثر از آرامبخش عضلانی همچنین بسته به گروه شل کننده های عضلانی متفاوت است. محیطی آرامبخش عضلانی بر روی عضلات اسکلتی عمل کنید. عضلات اسکلتی آن دسته از ماهیچه هایی هستند که می توانند بنا به میل خود حرکت کنند - مانند بلند کردن بازو.

پیرامونی آرامبخش عضلانی می تواند به نوبه خود به دو کلاس تقسیم شود. شل کننده های عضلانی محیطی وجود دارند که دارای اثر دپلاریز هستند. برای این منظور ، دارو به گیرنده های صفحه انتهایی موتور متصل می شود ، یک نقطه تماس بین a نورون حرکتی و یک سلول عضلانی

این اتصال باعث انقباض ، دپلاریزاسیون سلول عضلانی می شود. با این حال ، از آنجا که دارو نمی تواند توسط دارو تجزیه شود آنزیم ها، سلول عضلانی تحریک پذیر نیست و سلول شل می شود. بهترین داروی دپولاریز کننده شناخته شده سوکسینیل کولین است.

همچنین این تنها داروی موجود در این کلاس است که هنوز در داروهای انسانی استفاده می شود. سوسینیل کولین خیلی سریع و در مدت زمان 40 تا 60 ثانیه اثر خود را نشان می دهد و حدود 5 تا 10 دقیقه عمل می کند. علاوه بر شل کننده های عضلانی دپولاریزه ، شل کننده های عضلانی غیر دپلاریز نیز وجود دارد.

اثر آنها در عرض 2 تا 5 دقیقه اتفاق می افتد و با داروهای خاص قابل جبران است (به عنوان مثال نئوستیگمین). آنها همچنین به گیرنده های صفحه انتهایی موتور متصل می شوند اما منجر به دپولاریزاسیون نمی شوند. شل کننده های عضلانی دپلاریزان شناخته شده میواکوریوم ، روکورونیوم و آتراکوریوم هستند.

شل کننده های عضلانی با عملکرد مرکزی اثر خود را در مغز و نخاعکلاسهای مختلف در دسترس است - همه شل کننده های عضلانی مرکزی بر روی سلولهای عصبی یکسان یا از طریق یک مکانیسم عمل نمی کنند. با این حال ، بسیاری از آنها اثر مهار کنندگی در مغز، به طوری که تن عضله کاهش می یابد. بعضی از داروها مانند تیزانیدین نیز می توانند مستقیماً به گیرنده های موجود در آن متصل شوند نخاع و تنش عضلانی را در آنجا برطرف کنید.

اثر جانبی

شل کننده های عضلانی دپلاریزه ، به ویژه سوکسینیل کولین ، می تواند باعث از بین رفتن سلول های عضلانی شود. در موارد شدید ، رابدومیولیز می تواند ایجاد شود. Rhabdomyolysis تجزیه عضلات با آزاد شدن عضلات را توصیف می کند پروتئین ها و سایر اجزاء.

این می تواند منجر به عوارض مختلف شود. در موارد استثنایی، کلیه شکست ممکن است رخ دهد. علاوه بر این، اختلالات الکترولیت و در نتیجه آریتمی قلبی می تواند ایجاد شود. علاوه بر این ، سوکسینیل کولین ماده محرکی از است هایفوتراپی بدخیم.

هایپرترمی بدخیم یک عارضه وحشتناک در بیهوشی است. منجر به آریتمی قلبی، افزایش دمای بدن و آسیب بیشتر اعضای بدن. به دلیل این عوارض جانبی ، دیگر از سوکسینیل کولین به ندرت استفاده می شود.

شل کننده های عضلانی غیر دپولاریزه می توانند منجر به آپنه ، فلج تنفسی شوند. برخی از داروها در این کلاس ، مانند پانکورونیوم ، می توانند ایجاد کنند آریتمی قلبی. از طرف دیگر ، میواكوریوم می تواند باعث ترشح آن شود هیستامین تا واکنشهای آنافیلاکتیک.

شل کننده های عضلانی با عملکرد مرکزی بسته به دارو عوارض جانبی متفاوتی دارند. با توجه به اثر مهاری آنها در سیستم عصبی، با این حال ، اکثر داروها اثر خستگی آور دارند. آنها همچنین می توانند بر غلظت و هماهنگی.

با این حال ، در مورد متوکاربامول ، به نظر می رسد این اثر کمتر مشخص است. تیزانیدین به عنوان عامل شناخته شده شناخته شده است خون مشکلات فشار به خصوص هنگام تغییر حالت از حالت خوابیده به حالت ایستاده یا هنگام انجام ناگهانی ، خون فشار می تواند کاهش یابد

برخی از داروهای شل کننده عضلات امکان وابستگی دارند. بنزودیازپین ها به ویژه تحت تأثیر قرار می گیرند. سایر عوارض جانبی معمول داروهای شل کننده عضلات ، شکایات غیر اختصاصی مانند سرگیجه ، سردرد or تهوع.