فلوفنازین یک ماده فعال است که به دلیل خواصی که دارد از دهه 1960 با موفقیت به عنوان ماده اعصاب در داروهای انسانی استفاده می شود. فلوفنازین برای سندرم های روان پریشی همراه با توهم و توهم، تشخیص داده شد اسکیزوفرنیا، و حالت تحریک روانی-حرکتی ، از جمله سایر شرایط.
فلوفنازین چیست؟
داروی پزشکی فلوفنازین در جمهوری فدرال آلمان برای درمان بیماریها از اوایل سال 1961 تصویب شد. با نامهای تجاری Omca و Lyogen ، این ماده به صورت قرص تجویز می شد و به ترتیب برای درمان اختلالات روان و روان مختلف استفاده می شد. به دلیل خواصی که دارد ، جامد سفید به گروه ماده فعال تقسیم می شود نورولپتیک و بخشی از گروه به اصطلاح فنوتیازین را تشکیل می دهد. فلوفنازین دارای اخلاقی است توده از 437.52 گرم در مول. در شیمی و داروسازی ، دارو با فرمول مولکولی C 22 - H 26 - F 3 - N 3 - O - S. توصیف می شود. حتی امروزه نیز به صورت قرص بصورت خوراکی مصرف می شود. فلوفنازین علاوه بر نام های تجاری معروف ، به صورت تجاری نیز موجود است عمومی دارو.
عمل فارماکولوژیک
فلوفنازین یک ماده فعال از گروه فنوتیازین است. به همین ترتیب ، یک داروی اعصاب در نظر گرفته می شود و دارای ضد روان پریشی و آرام بخش خواص فلوفنازین متعلق به اصطلاحاً بسیار قوی است نورولپتیک، که همچنین شامل مربوط می شود داروهای هالوپریدول و پروفنازین. این گروه از نظر عصبی ، قوی ترین گروه نسل اول را تشکیل می دهند نورولپتیک. عمل دارویی فلوفنازین باعث می شود دارو a دوپامین آنتاگونیست از نظر رقابتی به دوپامین گیرنده ها (گیرنده های D2) در انسان مغز، در نتیجه از اتصال آن جلوگیری می کند انتقال دهنده عصبی دوپامین خفیف آرام بخش، اثر ضد روان پریشی و کاهش درایو رخ می دهد. علاوه بر تأثیر آن بر دوپامین گیرنده ها ، فلوفنازین نیز در فعال است سروتونین گیرنده ها (گیرنده های 5HT2). در اینجا نیز ، صحافی از انتقال دهنده عصبی سروتونین جلوگیری می شود ، که منجر به افزایش آرام بخشاثرات ضد روان پریشی و کاهش درایو.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
از آنجا که فلوفنازین ، برخلاف سایر داروهای اعصاب مانند تری فلوپرومازین ، فقط اثرات اعصاب یا آرام بخشی ایجاد می کند ، این دارو در پزشکی انسان به طور انحصاری در روانپزشکی استفاده می شود. با این حال ، در دامپزشکی ، از فلوفنازین به عنوان آرامبخش برای القا نیز استفاده می شود بیهوشی. داروی اعصاب پس از تجویز قبلی توسط پزشک ، به صورت خوراکی توسط بیماران به عنوان قرص روکش دار مصرف می شود. این دارو منحصراً از طریق داروخانه ها به فروش می رسد ، زیرا این دارو در اروپا و ایالات متحده به شرط تجویز و داروسازی است. در حال حاضر ، این دارو به طور انحصاری در آماده سازی های مونو استفاده می شود. داروهای حاوی فلوفنازین به عنوان ماده فعال در مواردی که بیماران تشخیص داده شوند ، نشان داده می شوند اسکیزوفرنیا. در این موارد ، فلوفنازین ممکن است برای تأمین پیشگیری از عود یا درمان مزمن تجویز شود جنون. با این حال ، فلوفنازین همچنین برای اختلالات فکری ، توهمات حاد ، توهمو اختلالات نفسانی. استفاده از آن بسته به هدف درمان می تواند کوتاه مدت یا بلند مدت باشد ، در صورتی که مورد دوم قاعده باشد.
خطرات و عوارض جانبی
قبل از مصرف فلوفنازین برای اولین بار ، مهم است که آیا عدم تحمل وجود دارد (حساسیت) به ماده فعال. اگر این مورد باشد ، نباید درمان شود. اگر بیماران از شدت شدید رنج ببرند چنین منع مصرفی نیز داده می شود کلیه or کبد اختلال عملکرد علاوه بر این ، استفاده از داروهای اعصاب می تواند اثرات مسکن و بیهوشی را افزایش دهد. در نتیجه ، قبل از جراحی ، مقدار از داروهای مورد استفاده باید بر این اساس کاهش یابد. از آنجا که فلوفنازین اثرات آن را نیز تشدید می کند الکل، چیزی نباید مدتی قبل یا بعد از مصرف ماده فعال نوشید. از آنجا که فلوفنازین یک داروی اعصاب است ، ممکن است عوارض جانبی نامطلوبی پس از مصرف آن ایجاد شود. با این حال ، لزوماً نباید اینگونه باشد. با این وجود ، برخی از بیماران اختلالات سیستم حرکتی خارج پیرامیدال (EPMS) را گزارش می دهند. اینها را معمولاً با بیان می کنند لرزش (انقباض غیرارادی ، ریتمیک گروه های مختلف عضلانی) یا شدت (افزایش پاتوژن عضلات اسکلتی). به دلیل مصرف فلوفنازین ، خون مقادیر فشار زیر 100/60 mmHg (افت فشار خون) نیز ممکن است رخ دهد. همچنین ممکن است که درمان با فلوفنازین منجر به بیش از حد طولانی مدت سن معمول شود قلب نرخ (تاکی کاردی) در برخی از آزمایشات بالینی ، افراد تحت درمان نیز علائم گوارشی را گزارش کردند استفراغ, تهوع، کسالت عمومی ، و یبوست (یبوست). سایر عوارض جانبی گزارش شده تا به امروز شامل خشکی است دهان و سردرد.
