ضد تشنج هستند داروهای که برای درمان و جلوگیری از تشنج مغزی ، تشنج کنترل نشده ای که در اثر ترشحات در ناحیه مغز ایجاد می شود ، استفاده می شود. مغز. همچنین به آنها اشاره می شود تونیک- تشنج های کلونیک ، که با کدر شدن هوشیاری همراه است.
ضدتشنج چیست؟
از داروهای ضدتشنج برای جلوگیری از تکانه های CNS برای جلوگیری از تشنج های اولیه استفاده می شود. ضد تشنج هستند داروهای برای درمان و جلوگیری از تشنج مغزی استفاده می شود. تشنج مغزی به تشنج صرعی نیز معروف است. بنابراین می توان از داروهای ضد تشنج نیز نام برد داروهای ضد صرع. آنها به گروه خاصی از داروهای، که از نظر شیمیایی ناهمگن است. آنها شامل حدود 5 نماینده قدیمی و اثبات شده هستند که همه آنها با همان هدف اداره می شوند. هر ضدتشنج مختلف عمل خاص خود را دارد. اختلالات مختلف تشنج نیاز به درمان با داروهای ضدتشنج به همان اندازه متفاوت دارد.
کاربرد پزشکی ، اثر و استفاده از آن
جلوگیری و سرکوب تشنج هایی که قریب الوقوع است و از طریق آنها کنترل می شود مغز، یا قطع حملات تشنجی که قبلاً وجود داشته است ، زیرا تشنج طولانی مدت همیشه با الف مرتبط است سلامت خطر ، از جمله خطر مرگ در اثر خفگی. صرف نظر از اینکه از کدام نوع ضدتشنج استفاده می شود ، وظیفه جلوگیری از تحریک پذیری عصبی و انتقال تکانه ها در CNS را دارد و در نتیجه از تشنج اولیه جلوگیری می کند و یا یک مورد قبلی را خاتمه می دهد. بسته به اینکه یک داروی پیشگیرانه باشد یا حاد ، انواع مختلفی از دارو استفاده می شود. اثر مطلوب با مکانیسم های مختلف بدست می آید: از یک طرف ، کانال های Ca + وابسته به ولتاژ و کانال های Na + مسدود می شوند. علاوه بر این ، مکانیسم های مهاری GABA واسطه افزایش می یابد. کدام یک مکانیسم عمل استفاده می شود در استفاده از دارو بستگی دارد به طور عمده به شکل اختلال تشنج. اگر درمان اثر مطلوبی را نشان ندهد ، بیمار به داروی ضدتشنج دیگری منتقل می شود. برای جلوگیری از کاهش آستانه تشنج با تداخل داروهای متعدد ، تشنج های صرعی خالص باید درمان شوند.
داروهای ضدتشنج گیاهی ، طبیعی و دارویی.
اشکال و انواع مختلف ضدتشنج وجود دارد که همه آنها برای جلوگیری یا خاتمه تشنج مغزی استفاده می شوند. در حاد درمان و در موارد تمایل شدید به تشنج ، فقط از عوامل شیمیایی استفاده می شود. این شامل باربیتوراتها مانند فنوباربیتال و پریمیدون. همچنین سوکسیمیدها و مشتقات هیدانتوئین مانند فنیتوئین، سه حلقه ای داروهای ضد افسردگی مانند کاربامازپین, والپروئیک اسید و بنزودیازپین ها مانند دیازپام (Valium) ، لورازپام (تاور) و کلونازپام. به هومیوپاتی, بیماری صرع در اصل یک مزمن محسوب می شود شرط. درمان در اینجا معمولاً در ترکیب با یک درمان پزشکی متداول انجام می شود. هدف در اینجا فعال کردن داروهای ضدتشنج بدن و بازسازی بدن است. مواد کاملاً گیاهی مورد تأیید برای تک درمانی اختلالات تشنج هنوز به درستی تحقیق نشده اند و به دلیل بسیار زیاد مورد تأیید نیستند. سلامت خطر. خود درمانی با خوشبختیو غیره ، به شدت دلسرد می شود. تشنجات صرعی باید از نظر پزشکی مشخص شود ، مخصوصاً وقتی که برای اولین بار اتفاق می افتد ، زیرا دلایل مختلفی دارد. یک اختلال تشنج عمومی همیشه پشت آن نیست. احتمالاً صدمه به مغز یا عفونت نیز منجر به تشنج می شود ، که پس از آن به دائمی نیاز ندارد درمان.
خطرات و عوارض جانبی
داروهای ضد تشنج علاوه بر اثرات مطلوب و ضروری ، دارای خطرات و عوارض جانبی نیز هستند ، مانند تمام موادی که به طور فعال در فرآیندهای بدن انسان دخالت می کنند. تحت هیچ شرایطی نباید اینها را دست کم گرفت. زنان باردار ، افراد مسن ، کودکان و افراد وابسته به ویژه در معرض خطر هستند و باید در طول درمان با داروهای ضدتشنج به طور مداوم کنترل شوند. بیشتر داروهای موجود در این گروه باعث خواب آلودگی یکی از افراد می شود که این امر ممنوعیت استفاده از ماشین آلات و شرکت فعال در ترافیک را برای یکی از داروهای دیگر دارد. برخی نیز باعث می شوند حافظه انقضا (عقب مانده فراموشی) و اختلالات گفتاری (آتاکسی) بنزودیازپین ها به ویژه باعث عضله شدید می شود تمدد اعصاب، که می تواند رهبری تحت هیچ شرایطی نباید داروهای ضدتشنج را همراه با آن مصرف کرد الکل، زیرا اثرات متقابل می توانند به طور نامطلوبی تشدید شوند. این امر همچنین در مورد استفاده همزمان یا تأخیری سایر داروها اعمال می شود ، به خصوص اگر آنها نیز در قسمت مرکزی عمل کنند سیستم عصبی. تقویت اثر می تواند رهبری تنفسی تهدید کننده زندگی افسردگی. کودکان به ویژه در معرض خطر هستند. یک عارضه جانبی دیگر اما نادر ممکن است اصطلاحاً اثرات متناقضی باشد که به طور کلی با افزایش بی قراری بروز می کند.
