هایپرپرولاکتینمی ، پرولاکتینوما: آزمایش و تشخیص

پارامترهای آزمایشگاهی سفارش 1 - آزمایش های آزمایشگاهی اجباری.

  • تشخیص هورمون
    • مرحله اول:
      • پرولاکتین پایه (در حالت ناشتا ؛ برای اطلاعات دقیق در مورد پرولاکتین ، به تشخیص آزمایشگاهی مراجعه کنید) - این باید چندین بار تعیین شود!
      • هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH).
    • مرحله دوم:
      • پرولاکتین (PRL) بعد از TRH حکومت - برای تعیین ذخیره عملکرد سلولهای پرولاکتین تولید شده در غده هیپوفیز (به عنوان مثال ، در سندرم کیاری-فرومل ، سندرم فوربس-آلبرایت ، آدنوم هیپوفیز ، یا هایپروپلاکتینمیک آمنوره).
      • پرولاکتین تست تحریک با MCP.
  • تست حاملگی (HCG کمی).

پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه دوم - بسته به نتایج تاریخچه ، معاینهی جسمیو غیره - برای شفاف سازی تشخیص افتراقی.

  • تشخیص عملکرد هیپوفیز (عملکردهای جزئی هیپوفیز توسط آزمایشات تحریک) - در صورت تشخیص پرولاکتینوما ، سایر عملکردهای غده هیپوفیز باید بررسی شود! [هورمونهای زیر ممکن است در حضور پرولاکتینوما افت کنند: LH ، FSH ، TSH ، ACTH ، تستوسترون ، T3 ، T4 و کورتیزول]
  • هورمون سوماتوتروپیک (STH) (مترادف: somatotropin؛ هورمون سوماتوتروپیک انگلیسی؛ HGH یا hGH (هورمون رشد انسانی) ، GH (هورمون رشد) ، هورمون رشد) - حذف آدنوم که به طور همزمان تولید می کند پرولاکتین و STH (آکرومگالی).

سایر نشانه ها

  • در صورت مشکوک به هایپرپرولاکتینمی ناشی از دارو ، در صورت امکان ، مصرف / تأمین داروی مسئول باید به مدت 3 روز قطع شود.
  • مقادیر PRL بالای 200 نانوگرم در میلی لیتر (= میکروگرم در لیتر) تقریباً همیشه برای پرولاکتینوما مشهود است (= ماکروپرولاکتینوما). افزایش سطح پرولاکتین تا 200 نانوگرم در میلی لیتر ممکن است به دلیل وجود میکروآدنوم باشد ، از جمله دلایل دیگر.