واجب تشخیص دستگاه پزشکی.
- الکتروکاردیوگرام (ECG ؛ ثبت فعالیتهای الکتریکی میوکارد) - به عنوان تشخیص اساسی [مرحله حاد: افزایش قسمتهای ST + PQ افسردگی، موج T مثبت - برای جزئیات بیشتر به زیر مراجعه کنید. با افیوژن مشخص یا تامپوناد پریکارد: ولتاژ پایین (کاهش ارتفاع مجتمع QRS) و جایگزین های الکتریکی (تغییر اندازه کمپلکس QRS)].
- اکوکاردیوگرافی (اکو ؛ سونوگرافی قلب) - در صورت مشکوک بودن به بیماری ساختاری قلب [افیوژن پریکاردی قابل مشاهده> 50 میلی لیتر]
- اشعه ایکس قفسه سینه (قفسه سینه اشعه ایکس /قفسه سینه) ، در دو صفحه.
اختیاری تشخیص دستگاه پزشکی - بسته به نتایج تاریخ ، معاینهی جسمی و پارامترهای آزمایشگاهی اجباری - برای روشن شدن تشخیص افتراقی.
- توموگرافی کامپیوتری (CT) از قلب (cario-CT) یا تصویربرداری با تشدید مغناطیسی قلب (MRI) قلب - برای تصویربرداری بیشتر آناتومیک قلب [MRI: التهاب پریکاردیال].
از نظر الکتروکاردیوگرافی ، چهار مرحله پریکاردیت حاد قابل تشخیص است:
صحنه | شرح ECG |
I | ارتفاع قطعه ST در چندین لید همراه با قطعه PQ افسردگی، موج T مثبت. |
II | عادی سازی بخش ST با بخش PQ مداوم افسردگی، مسطح شدن موج T. |
III | مسیر ایزوالکتریک ST و PQ ، نفی تعمیم یافته موج T. |
IV | نوار قلب طبیعی |