کیست مغز در کودکان
از آنجا که سکته مغزی یا انگلی (حداقل در آلمان) ، که می تواند منجر به تشکیل کیست در بزرگسالان شود ، به طور کلی در کودکان کمتر مشاهده می شود ، بیشتر مغز کیست در کودکان مادرزادی است. اینها فضاهای توخالی هستند که در طی ایجاد شده اند مغز علاوه بر سیستم بطن مغزی طبیعی و اغلب با مایع مغزی پر می شود. این موارد شامل ، به عنوان مثال ، کیست های موسوم به آراخنوئید است.
در اصل ، این کیست ها خطرناک نیستند. با این حال ، بسته به موقعیت مکانی آنها ، می توانند منجر به تجمع مایع مغزی شوند که به طور معمول می تواند آزادانه در داخل جریان یابد مغز. در این حالت ممکن است به اصطلاح هیدروسفالی (هیدروسفالی) ایجاد شود که باید به طور حاد درمان شود و منجر به آسیب بیشتر شود.
در موارد بسیار نادر ، کیست مغز حتی می تواند منجر به تغییر شکل کیسه مغز شود جمجمه. با این حال ، معمولاً کیست ها به هیچ وجه قابل توجه نیستند و اغلب فقط به صورت تصادفی در اواخر زندگی کشف می شوند. علاوه بر هیدروسفالی ، اندازه کیست در کودکان کوچک نیز می تواند دلیلی برای جراحی باشد.
در مورد کیست های بسیار بزرگ ، غالباً جراحی انجام می شود تا جایی برای رشد بیشتر مغز ایجاد شود. یک کیست شناخته شده باید مرتباً بررسی شود ، زیرا بعنوان مثال ، در صورت رشد شدید ، ممکن است بعداً برداشتن آن ضروری باشد. حتی اگر علائمی مانند سردرد یا حملات صرعی دیرتر اتفاق می افتد ، کیست ها باید در تشخیص گنجانده شوند ، اما در بسیاری از موارد هرگز مشکلی ایجاد نمی کنند.
گروه کیست های حلقوی شبکه نیز در نوزادانی که هنوز متولد نشده اند نقش ویژه ای دارد. این کیست ها در مناطقی از بطن های مغزی تشکیل می شوند که مسئول تولید مایع مغزی هستند. آنها اغلب در دوران قبل از تولد قابل تشخیص هستند سونوگرافی معاینه.
با این حال ، آنها معمولاً هیچ ارزشی برای خود بیماری ندارند. فقط در مورد بسیار بزرگ است شبکه کوروئیدئوس کیست هایی که در هر دو طرف اتفاق می افتند باید بیشتر به تشخیص قبل از تولد توجه شوند. در این حالت یکی از اصطلاحاً نشانگر نرم صحبت می کند. این یک ناهنجاری است که می تواند نشانه ای از ناهنجاری ها و ناتوانی های بعدی باشد ، اما قطعی یا انحصاری نیست. کیست های یک طرفه این ها معمولاً قبل از تولد به خودی خود از بین می روند و همچنین هیچ نشانه ای از بیماری های بعدی نیستند.
