آرتروز نخاعی ستون فقرات کمر | آرتروز ستون فقرات - چگونه درمان می شود؟

آرتروز نخاعی ستون فقرات کمر

از بین همه موارد آرتروزلوسیون در ستون فقرات ، آرتروز نخاع در ستون فقرات کمر شایع ترین است زیرا ستون فقرات کمر بیشترین وزن را دارد. علاوه بر این ، بسیاری از حرکات که به راحتی در پشت انجام نمی شوند ، باری سنگین را بر گردن کمر وارد می کنند. معمولا، درد در ناحیه کمر اتفاق می افتد.

آنها می توانند به شکم ، باسن و پاها تابش کنند. ضعف عضلانی و از دست دادن احساس نیز می تواند علائم باشد ، زیرا آرتروز می تواند آسیب برساند اعصاب. تحرک ستون فقرات کمر در حین آزمایش قرار می گیرد معاینهی جسمی.

An اشعه ایکس تصویر برای تشخیص نهایی بیماری استفاده می شود. از آنجا که ستون فقرات کمری ناحیه ستون فقرات بسیار تحت فشار قرار دارد ، درمان بر تقویت عضلات کمر متمرکز است. از بلند کردن اجسام سنگین باید خودداری شود.

حرکات چرخشی قسمت بالای بدن در برابر پاها نیز وضعیت را بدتر می کند. علاوه بر این ، یک مناسب است درد درمان باید انجام شود. در مقایسه با بقیه ستون فقرات ، عمل جراحی در ستون فقرات کمر بیشتر است.

در اینجا ، کاهش درد معمولاً مهمتر از حفظ تحرک کامل است. بنابراین ، مهره های فردی مفاصل می تواند سفت شود این در حالی که تحرک روزمره خوبی را حفظ می کند ، باعث کاهش بار در مهره های تغییر یافته مفصلی می شود.

نحوه انجام درمان / درمان

درمان آرتروز نخاع معمولاً کاملاً علامتی است. بین درمان محافظه کارانه (غیر جراحی) و جراحی تمایز قایل می شود. هدف از هر دو روش درمانی کاهش درد است.

درمان محافظه کارانه شامل یک دارو است درد درمانی و حرکت درمانی. داروی مسکن به سه کلاس تقسیم می شود که بسته به شدت و مدت درد استفاده می شود داروهای ضد درد مانند اسپرین, دیکلوفناک, ایبوپروفن, پاراستامول و متامیزول به پایین ترین طبقه تعلق دارند. آنها معمولاً به صورت قرص / قطره مصرف می شوند یا به عنوان پماد درد استفاده می شوند.

سطح بعدی شامل مواد مخدر کم قدرت (با اثربخشی کمتر) است داروهای ضد درد دی هیدروکودئین ، تیلیدین و ترامادول، که معمولاً به صورت قرص مصرف می شوند. موثرترین مواد افیونی بسیار قوی هستند داروهای ضد درد بوپرنورفین ، فنتانی. هیدرومورف ، مورفین و اکسید کادون.

آنها همچنین به صورت قرص در دسترس هستند ، اگرچه غالباً از درد یا تزریق درد استفاده می شود. علاوه بر این ، فیزیوتراپی برای تقویت عضلات پشت وجود دارد. علاوه بر این ، هدف ایجاد یا حفظ تحرک عملکردی است که مناسب بودن برای استفاده روزمره را تضمین می کند.

روش دیگر (و بندرت) جراحی انجام می شود. رشته های عصبی درد آور در ستون فقرات با گرما یا سرما اسکلروز می شوند. به این ترتیب دیگر هیچ سیگنال درد به آن نمی رسد مغز و یک فاصله بدون درد در حدود 2 سال قابل دستیابی است.