گلومرولونفریت mesangioproliferative از نوع IgA | گلومرولونفریت ایجاد می کند

گلومرولونفریت mesangioproliferative از نوع IgA

سلولهای mesangium هستند بافت همبند سلولهای کوچک خون عروق از کلیه فیلتر کردن IgA (ایمونوگلوبلین A) آنتی بادی است که توسط برخی تولید می شود خون سلولها (سلولهای پلاسما). این فرم به نام نفروپاتی IgA یا نفریت Berger نیز شناخته می شود.

این رایج ترین شکل از است گلومرولونفریت در سراسر جهان. این بیماری عمدتا مردان جوان را درگیر می کند و می تواند روند بسیار متفاوتی داشته باشد. شایعترین علائم آن است خون در ادرار (هماچوری) ، درد پهلو و فشار خون بالا، که باید به طور مداوم درمان شود ، و پروتئینوریا.

هماچوری یا پروتئینوریا می تواند به قدری جزئی باشد که در صورت عدم وجود علائم دیگر ، فقط به طور اتفاقی کشف می شود. پیدایش (پاتوژنز) هنوز مشخص نیست. با این حال ، مشهود است که بیشتر در خانواده ها دیده می شود ، به طوری که یک استعداد ژنتیکی مشکوک است.

هیچ درمانی بر خلاف علت وجود ندارد. اگر به اندازه کافی زود شروع شود ، ترکیبی از کورتیکواستروئیدها و داروهای سرکوب کننده ایمنی امیدوار کننده به نظر می رسد حدود نیمی از مبتلایان یک دوره مزمن را نشان می دهند که اغلب به پایان می رسد نارسایی مزمن کلیه.

گلومرولونفریت کانونی

در نمونه میکروسکوپی ، یک سخت شدن پاتولوژیک اندام (اسکلروز) و تجمع یک ماده شیشه ای و شفاف به نام هیالین (هیالینوز) در بخش های جداگانه گلوموس چشمگیر است. توسعه این فرم مشخص نیست ، اما بیشتر در افراد آلوده به HIV یا مصرف کنندگان هروئین. بیش از 30٪ موارد مزمن است و منجر به نارسایی کلیه می شود. حتی بعد از کلیه پیوند میزان عود بالا مشاهده می شود. هیچ درمان منظمی وجود ندارد. درمانی با سرکوب سیستم ایمنی بدن گاهی موفقیت را نشان می دهد.

گلومرولونفریت غشایی

غشاء گلومرولونفریت اغلب بدون دلیل قابل تشخیص ظاهر می شود. با این حال ، گاهی اوقات ، در برخی از بیماری ها رخ می دهد مانند: رسوب مجتمع های ایمنی در خارج از غشای پایه. یک سوم خود به خود بهبود می یابد ، یک سوم دیگر از دست دادن مزمن پروتئین از طریق ادرار را نشان می دهد و در یک سوم بیماران بیماری به نارسایی کلیه می رسد.

غشاء گلومرولونفریت شایع ترین علت آن است سندرم نفروتیک.

  • تومورها (به عنوان مثال سرطان روده بزرگ)
  • عفونت (به عنوان مثال هپاتیت B) یا
  • بعد از مصرف داروهای خاص.
  • سیستمیک لوپوس اریتماتوز بندرت مسئول است