کورتیزون درمانی برای بیماری های مفصلی

تزریق کورتیزون ، سوسپانسیون بلور کورتیکوئید ، تزریق کورتیزون درون مفصلی ، خطرات تزریق داخل مفصلی ، بتامتازون ، دگزامتازون ، تریامسینولون

معرفی

گلوکوکورتیکوئیدها، به زبان عامیانه به عنوان "کورتیزون"، داروهای بسیار موثری در درمان انواع التهاب ها و درد مرتبط با آن در بیماری های التهابی مفصل ، آنها به صورت سوسپانسیون کریستالی به طور مستقیم به مفصل تزریق می شوند.

عوارض جانبی کورتیزون درمانی

در اصل ، هرگونه صدمه به بدن ، حتی تزریق مفصل ، خطر عفونت باکتریایی (سپتیک) را به همراه دارد آرتروز) به همین دلیل ، پزشک شما فقط تحت اقدامات دقیق بهداشتی روش را انجام می دهد. اگر این روش به صورت حرفه ای انجام شود ، خطر عفونت کم است.

بسته به میزان دسترسی سرنگ به منطقه تحت درمان ، صدمات وارده به بافت اطراف را نمی توان منتفی دانست. خون عروق همچنین می تواند آسیب ببیند اعصاب, تاندون ها و غضروف سطوح همچنین ممکن است این سرنگ هدف خود را از دست بدهد و تزریق به مناطق اطراف تزریق شود.

تزریق کورتیزون مستقیماً در بافت تاندون یا بافت چربیبه عنوان مثال ، مضر است زیرا ساختارهای آسیب دیده می توانند عقب نشینی کنند. هنگام تزریق در بافت تاندون ، خطر پارگی تاندون وجود دارد. علاوه بر این ، می توان تصور کرد که ماده فعال تزریق شده از مفصل از طریق داخل توزیع شود پنچر شدن کانال در بافت اطراف ، ایجاد عوارض جانبی نامطلوب.

به همین دلیل ، مفصل باید پس از عمل استراحت کند! گاه و بیگاه تغییرات پوستی در اطراف محل تزریق ایجاد می شود. گاهی اوقات یک درمان برای تسکین بیماری کافی نیست درد.

با این حال ، تزریق مجدد از کورتیزون خطر عوارض جانبی را افزایش می دهد. به همین دلیل ، به خصوص در بیماران مسن ، تزریق های متعدد فقط باید پس از سنجش دقیق منافع و خطرات انجام شود. در مقایسه با درمان سیستمیک با کورتیزون ، درمان موضعی به صورت تزریق خطر کمتری برای عوارض جانبی دارد.

در درمان سیستمیک ، کورتیزون معمولاً به شکل قرص مصرف می شود یا به صورت داخل وریدی تجویز می شود. سپس کورتیزون از طریق جذب می شود دستگاه گوارش و از طریق آن به تمام قسمتهای بدن می رسد خون. بنابراین ، عوارض جانبی می تواند به صورت کلی ، یعنی در همه جای بدن ، رخ دهد.

هنگامی که کورتیزون با سرنگ به یک قسمت بسیار خاص از بدن تزریق می شود ، دوز دارو معمولاً کم و توزیع آن در بافت اطراف محدود است. این امر همچنین خطر ابتلا به عوارض جانبی را کاهش می دهد. با این حال ، اگر از تزریق کورتیزون به طور مکرر در دوزهای بالا استفاده شود ، در نهایت می تواند به اثرات سیستمیک منجر شود.

در موارد شدید ، ممکن است اثر سیستمیک باعث نفخ در بدن و توزیع مجدد چربی بدن شود. همچنین ممکن است صورت به اصطلاح ماه کامل و پوست نازک وجود داشته باشد (که به آن نیز گفته می شود سندرم کوشینگ) با این حال ، فقط در صورت دوز بالا و مکرر ، می توان از این عوارض سیستمیک ترسید. در دوزهای پایین تر ، مانند مورد تزریق موضعی ، ممکن است عوارض جانبی سیستمیک جزئی مانند افزایش در آن مشاهده شود خون سطح قند ، احساس گرما و قرمزی گونه ها.