آنها بی وقفه با دست و پایشان حرکت می کنند و هرگز نمی توانند تمرکز خود را روی بازیها یا کارهای مدرسه بگذارند. در عین حال ، آنها اغلب متهم هستند و حتی قبل از اتمام س answersال ، پاسخ های تند و تیز می دهند. چنین کودکانی یک آزمایش سخت واقعی هستند. برای پدر و مادر ، خواهر و برادر ، مهد کودک یا مدرسه شرط، که حدود پنج درصد از کودکان در آلمان را تحت تأثیر قرار می دهد ، نتیجه اشتباهات والدین ، کمبود هوش یا رفتار سوicious نیست.
اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD).
این سندرم که عموماً "سندرم فیجت" نامیده می شود ، ناتوانی ناشی از تغییرات مادرزادی و اکتسابی در است مغز انتقال دهنده عصبی متابولیسم به طور رسمی ، این بیماری "اختلال نقص توجه بیش فعالی"(ADHD) این اختلالات قابل توجهی در توانایی تمرکز و توجه ، با بی قراری درونی و تکانشگری کنترل نشده مشخص می شود.
در هر پنج مورد ، كودكان از مشكلات خواندن و هجی نیز رنج می برند (نارساخوانی) یک سوم بچه ها باید کلاس را در مدرسه تکرار کنند ، تقریباً نیمی از آنها به طور موقت از درس خارج می شوند و از هر ده نفر یک نفر سرانجام از مدرسه اخراج می شود و در نهایت به آموزش ویژه می رسد.
خوب قابل درمان است ، اما قابل درمان نیست
طبق دانش فعلی ، سندرم فیجت به خوبی قابل درمان است ، اما قابل درمان نیست. که در درمان، بسته به مورد فردی ، مفاهیم آموزشی ، مراقبت روانشناختی ، ورزش و رفتار درمانی می تواند با ترکیب شود حکومت از دارو (ماده فعال) methylphenidate) دارو سیستم تحریک را فعال می کند مغز ساقه و منجر به افزایش انتشار انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین.
برخی از درمانگران صریحاً بر روی درمان بدون دارو تمرکز می کنند - فقط از طریق آموزش تمرکز. در بیمارستان کودکان هونر در دانشگاه مونیخ ، یک تیم تمرکز خود را بر روی درمان ویژه کودکان قرار داده است رژیم غذایی، به طور عمده از مصرف شیرینی و لبنیات اجتناب کنید. حتی اگر بیماری زمینه ای در سندرم فیجت وجود داشته باشد ، به نظر می رسد عواملی مانند رژیم غذایی، والدین بیش از حد سختگیرانه یا شل ، و تماشای بیش از حد تلویزیون می تواند به طور قابل توجهی تشدید کند ADHD علائم.
در اسرع وقت به پزشک یا روانشناس مراجعه کنید
از طریق درمان ، فرد مبتلا می آموزد که با نقاط ضعف خود کنار بیاید و از توانایی های موجود خود بهتر استفاده کند. این اغلب منجر به بهبود عملکرد مدرسه می شود ، کودک دیگر توسط همکلاسی ها از نظر اجتماعی طرد نمی شود و در نتیجه ، یک عزت نفس سالم پیدا می کند. مهم است که این اختلال که معمولاً در سن پیش دبستانی (بین پنج تا هفت سالگی) ظاهر می شود ، دقیق و در اسرع وقت تشخیص داده شود و تحت هیچ شرایطی والدین نباید داروهایی مانند داروهای آرام بخش را به تنهایی استفاده کنند.
