نشانه ها
اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD، ADHD) یک اختلال رشد در مرکز است سیستم عصبی. علائم برجسته عبارتند از:
- بی توجهی ، کاهش توانایی تمرکز.
- بیش فعالی ، بیقراری حرکتی ، بی قراری.
- رفتاری تکانشی (بی فکر)
- مشکلات عاطفی
هر چند ADHD آغاز می شود کودکی، همچنین نوجوانان و بزرگسالان را درگیر می کند و در پسران بیشتر از دختران است. بسته به سن و جنس ، بسیار ناهمگن و با شدت مختلفی خود را نشان می دهد. اغلب، ADHD از سن 6 سالگی و پس از ورود به مدرسه تشخیص داده می شود ، زیرا مهارت هایی مانند توجه ، غلظت و نظم در آنجا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ADHD همچنین ممکن است شناسایی نشده یا تا بزرگسالی تشخیص داده نشود. تخمین زده می شود که بیش از 5٪ از کودکان مبتلا هستند ، که رقم بالایی است. ADHD استرس زا است و زمینه های مختلف زندگی (مدرسه ، خانواده ، کار ، اوقات فراغت) را تحت تأثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به بیش فعالی در معرض خطر تصادفات ، سو abuse مصرف مواد ، درگیری عاطفی ، قانون شکنی ، بیماری های روانپزشکی و خودکشی قرار دارند.
علل
ADHD از آغاز می شود کودکی و از یک طرف توسط عوامل ژنتیکی ایجاد می شود ، به این معنی که وراثت نقش مهمی دارد. از طرف دیگر ، عوامل محیطی نیز بخصوص قبل از حین و بعد از تولد به میزان کمتری درگیر هستند. عوامل خطر عبارتند از:
- سیگار کشیدن و مصرف الکل در طی بارداری.
- سموم محیطی
- وزن بسیار کم هنگام تولد
- تولد زودرس
- کودکی عشق محرومیت (محرومیت)
- رابطه ضعیف مادر و کودک
- ضربه مغزی
پاتوژنز به طور کامل درک نشده است. توسعه چند عاملی در نظر گرفته شده است. این یک اختلال رشد عملکردی و ساختاری است مغز.
تشخیص
تشخیص در درمان تخصصی در درجه اول با استفاده از پرسشنامه های استاندارد ، چک لیست ، آزمایشات عصب روانشناختی و بحث های ساختاری انجام می شود. این کار هم با خود بیماران انجام می شود و هم با تماس های مهم. معاینات بدنی و آزمایشات آزمایشگاهی برای رد سایر علل استفاده می شود.
درمان غیر دارویی
در حال حاضر ، هیچ درمان درمانی وجود ندارد. برای درمان علامتی ، اقدامات غیر دارویی با اقدامات دارویی ترکیب می شوند. به ADHD باید به صورت جداگانه و چند حالته نزدیک شد.
- آموزش روان ، مشاوره و راهنمایی (مربیگری) ، حمایت عاطفی.
- رفتاردرمانی
- روان درمانی
- گروه درمانی
درمان دارویی
برای درمان دارویی ، محرک از گروه آمفتامین ها استفاده می شوند ، از یک طرف این متناقض به نظر می رسد زیرا در واقع اثرات تحریک کننده و فعال کننده دارند. با این حال ، اثربخشی آنها به خوبی ثبت شده است. تأثیرات آنها بر اساس تعامل با است انتقال دهنده عصبی سیستم در مغز. معروف ترین داروی ADHD است methylphenidate (ریتالین, عمومی). آمفتامین می تواند به طور بالقوه باعث تعداد زیادی شود عوارض جانبی و همچنین به عنوان مسکر توسط بیماران بدون ADHD مورد سو استفاده قرار می گیرد. تابع آنها هستند مواد مخدر قانونگذاری و توسط مقامات بسیار تنظیم می شود. اطلاعات دقیق را می توان در زیر مواد فعال یافت: آمفتامین ها (محرک ها):
- آمفتامین
- دگزمتیل فنیدیت (Focalin XR)
- دگزامپفتامین (آتنتین)
- لیزدگزامپفتامین (Elvanse)
- متیل فنیدات (به عنوان مثال، ریتالین، کنسرتا ، مدیکنت ، مواد غذایی عمومی).
- مخلوط مادهای بفرمول که بصورت بخور یا محلول بعنوان مسکن استعمال میشود نمک، زیر را ببینید Adderall.
عوامل دیگری نیز در دسترس هستند که به گروه گروههای دیگر تعلق ندارند محرک. آنها همچنین اثرات خود را با تأثیر در انتقال عصبی اعمال می کنند: مهارکننده های جذب مجدد نوراپی نفرین (SNRI):
- اتموکسین (استراترا).
مهارکننده های جذب مجدد نوراپی نفرین و دوپامین (SNDRI):
- Dasotraline (مرحله ثبت نام).
- بوپروپیون (بدون تأیید نظارتی).
آگونیست های گیرنده آلفا 2:
- کلونیدین (Kapvay)
- گوانفاسین (Intuniv)
