تشخیص | فشار عضلانی

تشخیص

تشخیص فشار عضله بر اساس علائمی که در طی مکالمه با پزشک معالج ظاهر می شود ، ایجاد می شود. روند دقیق حادثه و علائم آن در هنگام مشاوره توضیح داده خواهد شد. این به دنبال یک معاینهی جسمی.

پزشک ظاهر و عملکرد عضله آسیب دیده را بررسی می کند. نشانه های روشن برای a فشار عضله عبارتند از: اگر به عضله کشیده شده مشکوک باشید ، پزشک معالج عضله آسیب دیده را لمس فشار می کند درد و سختی عضله وقتی یک فشار عضله تشخیص داده می شود ، تجزیه و تحلیل عملکرد نیز برای روشن شدن چگونگی انجام می شود درد در زمان فعال و منفعل رفتار می کند کشش و بارگذاری. این همچنین تعیین می کند که چه مقدار از طریق کشیدگی عضله از بین می رود.

روشهای تصویربرداری تشخیصی مانند سونوگرافی یا از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی به ندرت برای تشخیص کشیدگی عضلات استفاده می شود. آنها فقط در صورت استفاده از فشار از پارگی استفاده می شوند فیبر عضلانی. به این دلیل که فیبرهای عضلانی به طور واضحی از نظر ساختاری در عضله کشیده آسیب نمی بینند و بنابراین با این روش ها قابل مشاهده نیستند.

  • افزایش درد ،
  • عملکرد عضلانی محدود ،
  • گرفتگی عضلانی اضافی
  • و سفت شدن عضله.

درمان

بخشی از درمان همچنین پیشگیری از کشیدگی عضله است: برخی از عوامل باعث ترک خوردگی عضله می شوند: بنابراین ، قبل از هر جلسه تمرین باید دست گرمی بازی کردن بر این اساس و به بدن خود زمان کافی برای بهبودی بعد از جلسه بدهید. در مورد عضله کشیده شده ، هدف از درمان این است که نقص عضلانی را از بین ببرد و عضله آسیب دیده را شل کند ، بنابراین علائم را از بین می برد. در هر صورت موارد زیر اعمال می شود: شروع فوری درمان.

این بدان معنی است: در صورت مشکوک به کشیدگی عضله ، هرگونه فعالیت ورزشی باید بلافاصله متوقف شود. اگر کشیدگی عضلانی رخ داده باشد ،قانون PECH"باید اعمال شود: علاوه بر این ، مایعی که از آن نشت کرده است خون عروق به راحتی در بافت اطراف برداشته می شود

  • گرم کردن کافی و از دست دادن تمرینات کششی
  • تمرین ناکافی یا خستگی عضلانی به دلیل فازهای بهبودی خیلی کم و خیلی کوتاه یا واحدهای تمرینی زیاد
  • مکث Pwie: قسمت بدن درد باید بلافاصله بی حرکت شود.
  • مانند یخ: ناحیه آسیب دیده را بلافاصله با یخ ، سرد کنید در حال اجرا آب یا کمپرس سرد.

    سرماخوردگی باعث کاهش خونریزی و تورم می شود. هرگز یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید اما برای جلوگیری از سرمازدگی ، ناحیه آسیب دیده را با پارچه بپوشانید.

  • فشرده سازی Cwie: مرحله بعدی استفاده از باند محکم با باند الاستیک است. این از کبودی جلوگیری می کند ، که می تواند منجر به پارگی بیشتر در عضلات شود.
  • هووی هاچلاگرونگ: اگر قسمت آسیب دیده بلند باشد ، خون عرضه کاهش می یابد.

    این نیز کاهش می یابد درد و احساس تنش

ناحیه آسیب دیده باید بلافاصله پس از شروع درد معمول در کشیدگی عضلات با دقت خنک شود. خنک سازی با کمک پد خنک کننده یا کمپرس سرد باید در مدت زمان تقریبی 15 تا 20 دقیقه انجام شود. در حین خنک شدن ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است که ماده خنک کننده هرگز مستقیماً روی سطح پوست قرار نگیرد.

به منظور جلوگیری از آسیب ناشی از سرما ، توصیه می شود که مایع خنک کننده را در یک حوله نازک بپیچید و فقط سپس آن را به منطقه آسیب دیده بمالید. علاوه بر این ، بالا بردن ناحیه بدن تحت تأثیر فشار عضلانی به تخفیف علائم و جلوگیری از آسیب های بعدی کمک می کند. با استفاده از باند الاستیک (باند فشاری) ، می توان از تجمع مایعات در ناحیه عضله کشیده شده جلوگیری کرد ، بنابراین به طور قابل توجهی زمان بهبود را کوتاه می کند.

حتی با به کار بردن این موارد ساده کمک های اولیه اقدامات ، شکایات ناشی از عضله کشیده می تواند به موقع برطرف شود. با این وجود ، حتی اگر درد به سرعت از بین برود ، باید مراقب بود که عضله آسیب دیده فعلاً از آن در امان بماند. بنابراین بیمار باید حداقل به مدت یک تا دو هفته از هر نوع فعالیت ورزشی خودداری کند.

علاوه بر این ، در مرحله بهبودی نیز باید از انجام حرکات منفعلانه به سرعت جلوگیری شود. همچنین توجه به این نکته ضروری است که در صورت کشیدگی عضله ، اقدامات گرم کننده و ماساژ موضعی می تواند مکانیسم ترمیم خود بدن را برهم زده و در نتیجه روند بهبودی را به تأخیر بیندازد. در صورت وجود کشیدگی عضلانی ، اگر درد ناشی از آن در مدت زمان کوتاهی فروکش نکرد ، باید همیشه با پزشک مشورت شود.

علاوه بر این ، محدودیت حرکت و کمبود قدرت عضلانی در نظر گرفته شده است که نشان دهنده وجود یک آسیب جدی تر است. در بسیاری از موارد ، با اقدامات ساده می توان به طور م effectivelyثر از ایجاد کشیدگی عضلانی جلوگیری کرد. به همین دلیل ، ورزشکاران باید توجه داشته باشند که هر جلسه ورزشی باید با یک گرمای کم شروع شود. به این ترتیب ، عضلات گرم شده و برای فشار بعدی آماده می شوند.

از آنجایی که شرایط آب و هوای سرد به طور قابل توجهی خطر کشیدگی عضلات را افزایش می دهد ، باید قبل از آموزش واقعی ، به گرم شدن جامع اهمیت زیادی داده شود. به خصوص در روزهای سرد ، این آموزش گرم کردن باید حداقل یک دوره 15 تا 20 دقیقه ای داشته باشد. اگرچه می توان فرض کرد که خطر کشیدگی عضلات در هوای سرد بسیار بیشتر است ، اما نمی توان نتیجه گرفت که آموزش گرم کردن گسترده در هوای گرم ضروری نیست.

اگرچه درجه حرارت بالاتر محیط خطر فشار ناشی از سرما را در اثر سرما کاهش می دهد ، ارگانیسم مایعات زیادی را از دست می دهد و الکترولیت هابه خصوص در هوای گرم هم از دست دادن مایعات و هم کمبود یون های خاص (به ویژه کلسیم و منیزیم) می تواند عملکرد عضلات را تا حدی تحت تأثیر قرار دهد که کشیدگی عضلانی خیلی سریعتر اتفاق بیفتد. به همین دلیل ، مصرف مقادیر کافی مایعات و الکترولیت ها قبل از هر نوع فعالیت ورزشی.

علاوه بر این ، تجهیزات مناسب می توانند به جلوگیری از خستگی عضلات کمک کنند. مخصوصاً کفش مناسب نقش تعیین کننده ای در این زمینه دارد. به طور خلاصه ، می توان گفت که تعدادی از عوامل تمایل به پارگی عضله را ترجیح می دهند: بنابراین ، قبل از هر جلسه تمرین باید دست گرمی بازی کردن بر این اساس و به بدن خود زمان کافی برای بهبودی بعد از جلسه بدهید.

  • گرم کردن کافی و از دست دادن تمرینات کششی
  • تمرین ناکافی یا خستگی عضلانی به دلیل فازهای بهبودی خیلی کم و خیلی کوتاه یا واحدهای تمرینی زیاد