مترادف به معنای گسترده تر
انگلیسی: بیماری هانتینگتون ، Chorea major. - رقص سنت ویتوس (vulg.) - بیماری هانتینگتون
تعریف
بیماری ارثی که منجر به تخریب مغز سلولها در مناطق خاصی از مغز ناخودآگاه نگه داشته و از عملکردهای حرکتی پشتیبانی می کنند. این بیماری معمولاً در سنین 35 تا 50 سالگی رخ می دهد و خود را نشان می دهد
- اختلالات حرکتی مانند حرکات ناخواسته ، رعد و برق مانند ، وارفته اندام ها
- ادا و اصول
- کاهش ظرفیت فکری و
- کاهش شخصیت.
امید به زندگی برای بیماری هانتینگتون چقدر است؟
در مقایسه با جمعیت طبیعی ، امید به زندگی در بیماران مبتلا به بیماری هانتینگتون به طور قابل توجهی کاهش می یابد. امید به زندگی کلی از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. از یک طرف ، این به سن بیماری و روند بیماری بستگی دارد.
معمولاً اولین علائم بین 30 تا 40 سالگی ظاهر می شوند. تقریباً نیمی از مبتلایان در 10 سال اول بیماری می میرند. بعد از پانزدهمین سال بیماری تنها 15٪ هنوز زنده هستند.
در 10٪ موارد ، طول مدت بیماری بیش از 20 سال نیز رخ داده است. به طور کلی ، زنان به طور متوسط مدت بیماری کمی طولانی تر از مردان هستند. هرچه بیماری زودتر اتفاق بیفتد ، روند بیماری جدی تر است. امید به زندگی بیماران مبتلا به بیماری هانتینگتون به طور متوسط بین 40 تا 50 سال است ، اگرچه اگر بیماری دیر شروع شود ، ممکن است به سنی در حدود 60 سال برسد.
همهگیرشناسی:
فراوانی بیماری هانتینگتون 5 - 10/100 است. 000 ، وراثت اتوزومی غالب است. این بدان معناست که کودکان افراد مبتلا 50٪ خطر ابتلا به بیماری را خودشان دارند.
علائم:
مبتلایان از سستی عضلات رنج می برند و همزمان حرکات متلاشی کننده و پرتاب کننده رعد و برق اندام ها را دارند که در هنگام تنش عاطفی شدت می گیرند و به سختی در هنگام خواب اتفاق می افتند. دلیل این امر از دست دادن انگیزه های مهاری لازم در اجرای حرکات است. آشفته هماهنگی حرکات بیشتر خود را در صورتک ها ، اختلالات بلع و مشکلات گفتاری نشان می دهد.
بیماری هانتینگتون پیش رونده است و با پیشرفت بیماری ، بیماران در راه رفتن و حرکت چشم مشکل دارند هماهنگی و قادر به نگه داشتن مدفوع و ادرار نیست. علاوه بر این ، تغییرات شخصیتی مانند خلسه ها و اختلالات توجه و همچنین اوهام در زمینه روان پریشی ها در کوریا رخ می دهد. کاهش عملکرد فکری منجر به تدریجی می شود جنون (کاهش هوش اکتسابی ، به آنجا مراجعه کنید). بیماری هانتینگتون طی 15-20 سال از زمان تشخیص ، کشنده است ، که اغلب در نتیجه بیماری های ثانویه ناشی از بیماری عمومی ضعیف بیمار است شرط.
اولین علائم چیست؟
اولین علائم بیماری هانتینگتون معمولاً در سنین 30 تا 40 سالگی مشاهده می شود. اغلب علائم روانشناختی قبل از سالها اختلالات حرکتی مشخصه بیماری را نشان می دهند. ناهنجاری های معمول روانشناختی ، حالات افسردگی و کاهش رانندگی است.
گاهی اوقات نقایص شناختی اولیه به صورت تمرکز و حافظه اختلالات این علائم را می توان به راحتی با آنها اشتباه گرفت افسردگی در مراحل اولیه این واقعیت که این بیماری غالباً به رفتارهای تکان دهنده و آسیب زا نسبت به افراد دیگر منجر می شود ، برای خانواده ها نیز سنگین است.
بیماران گاهی اوقات قادر به پردازش صحیح اطلاعات بینایی ، به عنوان مثال حالت چهره نیستند و بنابراین نمی توانند در برابر احساسات دیگران واکنش مناسبی نشان دهند. اختلالات حرکتی در ابتدا با هایپرکینزیا (حرکت بیش از حد یونانی ، حرکت جنبشی) مشخص می شود. این به معنای افزایش حرکات ناخواسته است.
تن عضله - حالت کششی عضله - کاهش می یابد. این عدم کنترل بر بدن خودشان توسط بیماران بسیار استرس آور تلقی می شود. به ویژه در مرحله اولیه ، اقدام به خودکشی منفرد وجود دارد.
