درمان:
در حال حاضر درمانی برای علت بیماری هانتینگتون امکان پذیر نیست. اختلالات حرکتی بیش از حد را می توان با دارو سرکوب کرد. تحت شرایط خاص ، همراه روان درمانی یا پیوستن به یک گروه خودیاری می تواند به بیماران در پردازش دانش بیماری کمک کند.
کم خونی
علاوه بر اختلالات حرکتی کلاسیک ، بیماری هانتینگتون تغییرات روانی نیز ایجاد می کند. اینها اختلالات تأثیر (= نوسانات خلقی تا افسردگی) ، اما همچنین محدودیت های شناختی. اینها اغلب در مراحل اولیه از طریق خود بروز می کنند حافظه اختلالات
توانایی های فکری بیمار در آغاز فقط کمی محدود است. این اغلب لزوما توسط خارجی ها مورد توجه قرار نمی گیرد. با پیشرفت بیماری ، از دست دادن توانایی های شناختی به طور فزاینده ای افزایش می یابد جنون. این منجر به فقیر شدن گفتار می شود و بیماران اغلب کاملاً گمراه می شوند.
