گشنیز کاربرد در شکایات گوارشی مانند نفخ، ناراحتی خفیف مانند گرفتگی یا نفخ. گشنیز همچنین می تواند در صورت گرفته شود از دست دادن اشتها و بنابراین اشتها را تحریک می کند.
استفاده سنتی از گشنیز
به طور سنتی، گشنیز برای بهبود بیماری و کمک به هضم در ترکیب با سایر مواد مصرف می شود. با این حال ، استفاده اصلی از گشنیز به عنوان a ادویه و افزودنیهای مشروبات الکلی.
روغن اساسی نیز توسط استفاده می شود تنباکو و صنایع عطر سازی.
کاربرد در طب عامیانه و هومیوپاتی
در دوران باستان ، خواص گشنیز به عنوان "کرم کش" توصیف می شد. حتی امروز ، گشنیز در طب عامیانه به عنوان یک داروی مناسب برای درمان کرم ها ، و همچنین یک ماده فرعی برای روماتیسم و درد مفاصل.
به دلیل محتوای اسانس ، از آن به عنوان ضد اسپاسم (اسپاسمولیتیک) ، معده و ضد باد استفاده می شود (بادآور).
برنامه هومیوپاتی در معنای وسیع آن با برنامه رسمی مطابقت دارد.
مواد تشکیل دهنده گشنیز
اعتقاد بر این است که ماده اصلی فعال در گشنیز ، روغن اساسی است که حدود 1٪ از وزن خشک میوه را تشکیل می دهد. ماده اصلی اصلی اسانس لینالول (60-70٪) است که همچنین عامل ایجاد عطر و طعم معطر است.
سایر اجزای این میوه کومارین ها ، تری ترپن ها ، مشتقات اسید کافئیک ، روغن چرب ، فلاونوئیدها و پروتئین ها. ترکیبات آلیفاتیک ، که در این مرحله از رشد غالب هستند ، احتمالاً مسئول بروز "اشکال" ناخوشایند هستند بو”و رایحه میوه ها و برگهای نارس.
گشنیز برای چه نشانه ای کمک می کند؟
گشنیز در موارد زیر استفاده دارویی می کند:
- از دست دادن اشتها
- سوء هاضمه
- سوء هاضمه
- گرفتگی عضلات
- گرفتگی معده
- نفخ شکم
- احساس کامل بودن
- ناراحتی
- کرم
- آلودگی کرم
- روماتیسم
- درد مفاصل
