وظایف سم زدایی
La کبد یکی از مهمترین بافتها برای انتقال بیولوژیکی است. این تبدیل مواد است که نمی تواند به مواد دفع شود. این امر به ویژه برای موادی که برای بدن مضر هستند مهم است ، به طوری که در بدن جمع نمی شوند.
بسیاری از این مواد در کبد. اینها شامل الکل ، داروها ، مواد مضر و مواد زائد متابولیکی سمی هستند. آنها به کبد از طریق خون عروق و در آنجا تبدیل یا دفع می شوند.
واکنش تبدیل شامل دو مرحله است. در مرحله اول ، یک گروه عملکردی ، به عنوان مثال -OH یا -SH ، به ماده (واکنش تبدیل) و در مرحله دوم ، مولکول ها از طریق گروه عملکردی (واکنش مزدوج) به مواد محلول در آب متصل می شوند. مهم آنزیم ها زیرا این واکنش ها سیتوکروم 450 اکسیژناز است.
آنها مسئول یک واکنش فاز 1 هستند و فقط کمی مخصوص بستر هستند. این بدان معنی است که آنها می توانند بسیاری از مواد مختلف را تبدیل کنند. هنگامی که مواد در کبد به مواد محلول در آب تبدیل شدند ، می توانند در داخل کبد آزاد شوند خون و از طریق کلیه دفع می شود (به عنوان مثال ، آمونیاک به اوره).
مواد دیگر را نمی توان در داخل آزاد کرد خون، اما از طریق دفع می شود صفرا. از جمله این موارد ، هموگلوبین رنگدانه خون است. در کبد شکسته می شود تا بیلی روبین.
سپس این مورد متصل می شود (جفت می شود) و در آن منتقل می شود صفرا به نمکهای صفراوی پیوند داده می شود تا از طریق روده دفع شود. این مورد در مورد بسیاری از داروها نیز صدق می کند. الکل در کبد نیز تجزیه می شود.
با این حال ، موارد خاص وجود دارد آنزیم ها به این منظور. در مرحله اول ، الکل توسط الکل دهیدروژناز به یک محصول میانی مضر ، آلدئید تبدیل می شود. حال باید این ماده توسط آنزیم دیگری به نام آلدئید دهیدروژناز به اسید استیک تبدیل شود.
افرادی که به اندازه کافی این آنزیم دوم را ندارند به احتمال زیاد به آن رنج می برند تهوع و شدید سردرد. بنابراین کبد اندام اصلی آن است دفع مسمومیت از مواد مختلف از طریق انتقال بیولوژیکی اگر واکنش های انتقال بیولوژیک دیگر م workثر نباشد یا کبد دیگر عملکردی نداشته باشد ، به دلیل تجمع این مواد مضر (داروها ، الکل ، مواد زائد) می تواند آسیب جدی به بدن وارد شود.
مرحله جذب
در مرحله جذب (مستقیماً پس از مصرف غذا) ، مواد مغذی از روده به کبد جذب می شوند و در آنجا به محصولات ذخیره کننده و تأمین کننده انرژی تبدیل می شوند. تأمین کنندگان انرژی سپس به اندام های مختلف منتقل می شوند ، جایی که برای فرآیندهای متابولیکی اندام های جداگانه در دسترس هستند. به محض تأمین کلیه اندامها ، گلوکز اضافی به گلیکوژن تبدیل شده و در کبد ذخیره می شود ، یا در صورت مقادیر زیاد ، به چربی تبدیل می شود.
اسیدهای چرب به تری اسیل گلیسیرید (چربی) تبدیل شده و در محل ذخیره می شوند بافت چربی و اسیدهای آمینه به تبدیل می شوند پروتئین ها و آنزیم ها و برای توابع مربوطه در دسترس قرار گرفت. برخی از آنها همچنین می توانند در اندام های انتهایی مختلف در وزیکول های ذخیره سازی (وزیکول های کوچک گرد) ذخیره شوند (به عنوان مثال انسولین، تیروئید هورمون) به این ترتیب ، کبد در صورت وجود مقدار زیاد ، ذخیره ای ایجاد می کند و سپس در تأمین کلیه اعضای حیاتی و عملکردهای بدن در دوره های گرسنگی تأمین می شود. فقط از طریق این امکانات ذخیره سازی است که می توان ورزش های شدیدی انجام داد و گاهی اوقات ساعت ها غذا نمی خوریم بدون اینکه بدن مانع عملکردهای خود شود.
