معرفی
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یک روش تصویربرداری است که در تشخیص های پزشکی بخصوص برای تجسم بافت نرم و اندامها استفاده می شود. با کمک تصویربرداری رزونانس مغناطیسی می توان بهترین تصاویر مقطعی از بدن را تهیه کرد. با توجه به تصاویر با وضوح بالا ایجاد شده توسط MRI ، می توان تغییرات فردی در اندام ها و بافت نرم را به طور دقیق ترسیم کرد.
اطلاعات کلی در مورد MRI را می توان در عنوان اصلی ما یافت: تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکرد MRI بر اساس یک میدان مغناطیسی بسیار قوی تولید شده در دستگاه است که با آن هسته های اتمی خاصی (به ویژه هسته هیدروژن / پروتون ها) در بدن انسان هیجان زده می شود. استفاده از یک میدان مغناطیسی برای تصویربرداری از بافت و اندام مزایای بسیار زیادی در مقایسه با روشهای تصویربرداری معمولی دارد. یکی از مزایای MRI در مقایسه با روش های تصویربرداری (به عنوان مثال اشعه ایکس) امکان دستیابی به تضادهای بهتر بافت نرم است.
تفاوت در تصویربرداری از اشکال مختلف بافتی بر اساس محتوای چربی و آب خاص آنها است. علاوه بر این ، برخلاف اشعه ایکس معمولی ، تصاویر MRI می توانند بدون تابش مضر یونیزان (اشعه X) تولید شوند. در نتیجه ، حتی در صورت گرفتن مکرر تصاویر MRI ، هیچگونه تابش در معرض تابش وجود ندارد.
بعلاوه ، این واقعیت که با توموگرافی تشدید مغناطیسی می توان دو سری مختلف تصویر به دست آورد ، امکان تشخیص را بهبود می بخشد. در این زمینه ، باید بین MRI بدون ماده حاجب و ماده حاجب تمایز قائل شد. به عنوان مثال ، با کمک MRI با ماده حاجب ، می توان فرآیندهای التهابی یا بافت حیاتی تومور را با استفاده از رنگ سفید فشرده تر به تصویر کشید.
علاوه بر MRI معمولی ، که تهیه تصاویر مقطعی مدت زمان زیادی طول می کشد ، به اصطلاح "MRI های زمان واقعی" هم اکنون برای تشخیص پزشکی در دسترس هستند. با استفاده از این شکل از تصویربرداری ، می توان تصاویر مقطعی جداگانه را در کسری از ثانیه اسکن کرد. به عنوان مثال ، با کمک این روش می توان حرکات اندامها را به روشی واقعی نشان داد.
علاوه بر این ، می توان از MRI در زمان واقعی در طی یک روش جراحی برای نمایش موقعیت دقیق ابزارهای پزشکی استفاده کرد. اگرچه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی مزایای زیادی را به همراه دارد ، اما این شکل از تصویربرداری را نمی توان برای هر بیمار انجام داد. بیمارانی که a راهنما یا کاشته شده Defibrillator معمولاً نمی تواند MRI انجام دهد.
دلیل این امر این است که هر دو راهنما و کاشته شده Defibrillator می تواند در طول معاینه آسیب ببیند. علاوه بر این ، فعل و انفعالات بین این دستگاه های پزشکی و اسکنر تشدید مغناطیسی می تواند آسیب قابل توجهی به بیمار وارد کند سلامت. علاوه بر این ، افرادی که دارای تکه تکه های فلزی و / یا گیره های عروقی ساخته شده از مواد مغناطیسی در موقعیت نامطلوبی هستند (برای مثال ، در ناحیه چشم یا مغز) با کمک MRI قابل تشخیص نیست.
اوایل بارداری (سه ماهه اول ، هفته اول تا سیزدهم) نیز منع مصرف عملکرد تصویربرداری تشدید مغناطیسی در نظر گرفته می شود. با این حال ، در زنانی که در هستند اوایل بارداری، باید به طور جداگانه تصمیم گیری شود که آیا خطری برای کودک متولد نشده وجود دارد. علاوه بر این ، انجام معاینه MRI می تواند برای افرادی که از کلاستروفوبیا رنج می برند مشکل ساز شود.
دلیل این امر این است که در برخی از نشانه های MRI (به عنوان مثال MRI از سر یا ام آر آی ستون فقرات گردنی) بیمار باید کاملاً در یک لوله بسته قرار گیرد. دقیقاً در این بیماران است که از مزایای عظیم ارائه شده توسط MRI تاکنون فقط به میزان محدود یا کمتر استفاده شده است آرام بخش. با این حال مدتی است ، موسسات مختلف رادیولوژی معاینات را به اصطلاح MRI باز ارائه می دهند. با تشکر از این شکل جدید تصویربرداری ، سرانجام بیماران مبتلا به کلاستروفوبیا می توانند از مزایای تصویربرداری رزونانس مغناطیسی نهایت استفاده را ببرند.
