لکوترین ها: عملکرد و بیماری ها

لکوترین ها موادی هستند که به رنگ سفید تولید می شوند خون سلول ، همچنین به عنوان شناخته می شود لکوسیتها، وقتی اسید چرب تجزیه می شود. حتی در مقادیر کم ، آنها تأثیر زیادی را به عنوان واسطه در واکنش های آلرژیک و التهاب.

لکوترین ها چیست؟

نام پزشکی لکوترین از قبل به سفید گفته می شود خون سلول ها. در زبان یونانی ، "leukós" به معنی "سفید" است. لکوترین ها ابتدا با رنگ سفید کشف شدند خون سلول ها. مشتق شیمیایی به اسید آراشیدونیک و سایر C20 های غیر اشباع پلی برمی گردد اسیدهای چرب. لکوترین ها از مواد بیولوژیکی بسیار فعال هستند. بیوسنتز به آنزیم 5′-لیپوکسیژناز وابسته است. آراشیدونیک اسید در دو مرحله با 15′-لیپوکسیژناز و 5′-لیپوکسی ژناز واکنش می دهد.

عملکرد ، کنش و نقش ها

لکوترین ها از اسید آراشیدونیک گرفته شده اند. آنها بافتی فعال هستند هورمون. آنها به عنوان مواد میانجی عمل می کنند که با جذب نوتروفیل به واکنش های التهابی و آلرژیک پاسخ می دهند لکوسیتها. آنها نفوذ پذیری عروق را افزایش می دهند و باعث تحریک می شوند آسم حملات توسط انقباض برونش. لکوترین ها دارای سه ترکیب تریین کونژوگه (ترکیب دوتایی) هستند. آنها به گروه مواد از eicosanoids. لکوترین ها و پروستاگلاندین ها به اسید آراشیدونیک برگردید ، که ماده اولیه را تشکیل می دهد. این اسید از مشتق شده است فسفولیپیدها در غشای سلول. سلولهای التهابی مانند سلولهای ماست ، مونوسیت ها، سلولهای اندوتلیال و نوتروفیل ، ائوزینوفیل و بازوفیل لکوسیتها قادر به تولید لکوترین هستند. سنتز از پروستاگلاندین ها از طریق سیکلواکسیژناز رخ می دهد. لکوترین ها از طریق لیپوکسیژناز تشکیل می شوند. مهار پروستاگلاندین ها اسید آراشیدونیک بیشتری آزاد می کند و لکوترین ها را تشکیل می دهد. ناشی از ASA آسم نتیجه این فرآیند است. لکوترین ها نقش مهمی در واکنش های التهابی و آلرژیک در بدن انسان دارند. آنها همچنین واسطه های التهابی نامیده می شوند و در طول دوره قابل توجه هستند ریه بیماریها لکوترین "D4" عضلات مجاری تنفسی را منقبض کرده و تولید مخاط را در اندام های فوقانی مجاری تنفسی افزایش می دهد. برونش ها نیز تحت تأثیر این روند قرار می گیرند. لکوترین های مختلفی با نامگذاری های B ، C و D. وجود دارد. لکوترین های سیستینیل «LTC4-LTE4 دارای اثرات انقباض برونش و ترشح هستند. آنها قادر به ایجاد واکنش های آنافیلاکتیک یا آلرژیک در داخل ریه ها هستند. این حوادث رهبری به مجاری تنفسی منقبض و در نتیجه آسم حملات یک محرک شیمیایی (کموتاکسی) باعث چسبندگی لکوسیت ها (چسبیدن) به آنها می شود رگ خونی دیوار التهاب در طی این فرآیند ترویج می شود و ممکن است توسط رادیکال های سوپراکسید بافت از بین برود. لکوترین ها با آنها تعامل دارند اینترفرون و اینترلوکین ها در این مرحله از روند بیماری ، آنتاگونیست های لکوترین، به عنوان مثال مونتلوکاست، برای از بین بردن اثرات نامطلوب بر ریه ها ، مجاری هوایی و برونش ها فعال شوند. آنها گیرنده های پیام رسان اصلی را مسدود می کنند. این مواد پیام رسان ناخواسته به صورت محرک هایی مانند گرد و غبار خانه ، گرده گل یا سرد هوا ، که به ویژه بیماران آسم را تحت تأثیر قرار می دهد. آنتاگونیست های لکوترین لوله های برونش را گشاد کنید ، مبارزه کنید التهاب در ریه ها و انقباض عضلات راه هوایی را خنثی می کند. علائمی مانند سرفه ، احساس گرفتگی مداوم و کاهش اکسیژن رسانی به دلیل تنفس مشکلات کاهش می یابد و ریه عملکرد بهبود یافته است. گیرنده های لکوترین ، که به عنوان آنتاگونیست عمل می کنند ، برای سرکوب فرآیندهای آسم ، آلرژیک و التهابی در بدن انسان استفاده می شود. اولین داروی انتخابی است مونتلوکاست Singulair این دارو باعث شل شدن عضلات برونش تنش شده و تولید مخاط در یونجه را کاهش می دهد تب (رینیت آلرژیک) و آسم برونش (آسم برونش). کودکان خردسال مبتلا به آسم متناوب تحت درمان قرار می گیرند مونتلوکاست در مدت کوتاه درمان در ابتدای یک قسمت آسم. اکثر بیماران آسم می توانند هنگام مصرف این دارو با بیماری خود به خوبی زندگی کنند. عوارض جانبی معمولاً کمتر از موفقیت درمانی است.

شکل گیری ، وقوع ، خصوصیات و سطح بهینه

آنتاگونیست های لکوترین برای درمان آسم و رینیت آلرژیک. در درمان آسم ، آنها به محدوده کنترل کننده ها تعلق دارند. کنترل کننده ها داروهای طولانی مدت هستند. آنها به طور دائمی مصرف می شوند. آنتاگونیست های لوکوترین با گلوکوکورتیکوئید رقابت می کنند درمان، که م moreثرتر است اما عوارض جانبی بیشتری دارد و خطر درمان بیشتری دارد. مونتلوکاست ممکن است به عنوان جایگزینی برای گلوکوکورتیکوئید استفاده شود درمان در کودکان تا چهارده سالگی که درمان مناسب نشان داده شود. به عنوان تک درمانی ، مونتلوکاست در آلمان در افراد 15 سال به بالا مورد تایید نیست. مطابق با دستورالعمل های بین المللی ، فقط در صورت مخالفت پزشک معالج با درمان گلوکوکورتیکوئید ، به عنوان مثال اگر بیماران عوارض جانبی را نشان دهند که در آن آسیب ها بالاتر از موفقیت درمانی است ، قابل استفاده است. بیمارانی که قادر به استنشاق نیستند گلوكوكورتيكوئيدها همچنین مجاز به درمان جایگزین با مونتلوکاست. از آنتاگونیست های لوکوترین نیز می توان به صورت ترکیبی استفاده کرد گلوكوكورتيكوئيدها و بتا 2 همدردی (به عنوان مثال، آمبروکسول, عوارض جانبی Clenbuterol, بامبوترول) برای رسیدن به دوز کاهش یافته. با این حال ، بیماران باید بزرگسال باشند. Montelukast به عنوان اصطلاح "افزودن" در این روش درمانی عمل می کند. برای درمان حمله حاد آسم مناسب نیست. با این حال ، می توان از حمله آسم ناشی از ورزش جلوگیری کرد. در اینجا ، آماده سازی به عنوان یک عمل می کند مکمل به داروهای اساسی استنشاقی گلوكوكورتيكوئيدها و مواد بتا آدرنرژیک (گیرنده های آدرنال). این گیرنده های همراه فیلوژنتیک (GPCR) مربوط به پروتئین G هستند. آنها توسط هورمون اپی نفرین آغاز می شوند.

بیماری ها و اختلالات

آنتاگونیست های لوکوترین به صورت قرص به صورت خوراکی تجویز می شوند. همچنین به صورت جویدنی در دسترس هستند قرص or گرانولاست. اینها داروهای حداکثر اثر خود را حدود دو ساعت پس از مصرف اعمال کنند. با وجود عوارض جانبی احتمالی ، مونتلوکاست به طور کلی قابل تحمل است. عوارض جانبی به وضعیت فردی بیمار بستگی دارد. آنها شامل اختلالات ذهنی ، بثورات پوستی، بالا دستگاه تنفسی عفونت ها ، علائم گوارشی ، عضلات و درد مفاصل، سندرم Churg-Strauss (ریه و بیماری آسم) ، و افزایش یافته است تمایل به خونریزی.