فرکانس | لنفوم

فرکانس

لنفوم هاچکین (لنفوم) در 100,000 نفر در آلمان 2-3 بار در سال رخ می دهد. بیماری هوچکین (لنفوم) بنابراین یک بیماری نسبتاً نادر است. مردان کمی بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند (نسبت 3: 2).

دو قله بیماری مشاهده می شود. از یک سو بین 20 تا 30 سالگی ، از طرف دیگر بعد از 65 سالگی. در اصل ، این بیماری می تواند در هر سنی رخ دهد.

لنفوم های غیر هوچکین در آلمان با 10-15 مورد در هر 100,000 نفر شیوع بیشتری دارند. در اینجا نیز مردان کمی بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می گیرند. لنفوم غیر هوچکین نیز می تواند در هر سنی رخ دهد.

با این حال ، هرچه بیماران پیرتر می شوند ، خطر ابتلا به بیماری جدید بیشتر می شود. به طور متوسط ​​، بیشتر بیماران دچار غیرلنفوم هوچکین در سن 60 سالگی. با افزایش سن در لنفوسیتیک مزمن خطر افزایش می یابد سرطان خون، که بیشتر در بین افراد 65-70 ساله دیده می شود.

مردان اندکی بیشتر از زنان مبتلا می شوند. در دوره منظم خون آزمایشات و معاینات معمول ، میانگین سن در تشخیص تا حدودی کاهش یافته است. حدود 1/5 بیماران 55 ساله هستند.

درمان

درمان a لنفوم این بیماری به نوع لنفوم بستگی دارد. از آنجا که لنفوم ها می توانند از سلول ها و ساختارهای مختلف نشات بگیرند ، گزینه های درمانی بسیار متفاوت هستند و دقیقاً علیه ساختار آسیب دیده هدایت می شوند. مهمترین شاخه های درمانی در این بخش ارائه خواهد شد.

به طور کلی، شیمی درمانی, پیوند سلول های بنیادی, پرتو درمانی و از روشهای جراحی استفاده می شود. برای لنفومهای غیر هوچکین به اصطلاح کمخیم ، یعنی اشکال کمتر تهاجمی ، پرتودرمانی در مراحل I و II اعمال می شود. در لنفوم های غیر هوچکین با درجه پایین ، پرتودهی چشم انداز بسیار خوبی برای درمان ایجاد می کند.

با این حال ، در مراحل بالاتر ، بیماری قابل درمان نیست. در اینجا از اقدامات تسکینی و پلی شیمی درمانی استفاده می شود. از آنجا که سلول ها بسیار کند رشد می کنند ، عوامل شیمی درمانی که قرار است سلول های تومور را از بین ببرند بسیار موثر نیستند.

بنابراین مراحل بالاتر قابل درمان نیستند. در مورد بدخیمی های زیاد ، یعنی اشکال تهاجمی لنفوم های غیر هوچکین ، رویکرد درمانی درمانی در همه مراحل امکان پذیر است. شیمی درمانی همچنین استفاده می شود. کلاسیک شیمی درمانی اغلب با ایمونوتراپی ترکیب می شود ، که در آن خاص است آنتی بادی علیه سلولهای تومور استفاده می شود.

با این حال ، موارد استثنایی مانند لنفاوی مزمن نیز وجود دارد سرطان خون، که رویکردهای درمانی خاص خود را دارد. در لنفوم های هوچکین ، در هر مرحله تلاش می شود تا تومور به صورت درمانی درمان شود. این بدان معنی است که درمان همیشه هدف درمان است ، حتی اگر متأسفانه همیشه موفقیت آمیز نباشد.

درمان لنفوم های هوچکین بر اساس دو ستون مهم استوار است پرتو درمانی و شیمی درمانی اگر بیماری خیلی گسترده نباشد ، پرتودرمانی ممکن است کافی باشد. اگر یافته ها گسترده تر باشند ، شیمی درمانی با پرتودرمانی ترکیب می شود.

در موارد شدید ، الف پیوند سلول های بنیادی ممکن است لازم باشد مدت زمان درمان بستگی به نوع آن دارد لنفوم از یک طرف و از طرف دیگر گزینه درمانی انتخاب شده. شیمی درمانی معمولاً چندین ماه طول می کشد.

پرتودرمانی همچنین می تواند چندین بار در فواصل چند هفته انجام شود. برنامه دقیق درمان به صورت جداگانه تعیین می شود ، بنابراین نمی توان نشانه ای کلی از طول مدت درمان در نهایت داد. عامل دیگری که در طول دوره درمان نقش اساسی دارد ، عود بیماری است که به آن عود نیز گفته می شود. در صورت عود بیماری ، اقدامات درمانی مجدد نیز لازم است.