لنفوسیت های B
اکثر سلولهای B بالغ پس از فعال شدن به سلولهای پلاسما تبدیل می شوند که وظیفه آنها تولید است آنتی بادی در برابر مواد خارجی. آنتی بادی Y شکل هستند پروتئین ها که می تواند به ساختارهای بسیار خاصی متصل شود ، اصطلاحاً آنتی ژن ها. اینها بیشتر پروتئین ها، اما اغلب قندها (کربوهیدرات ها) یا لیپیدها (مولکول های چرب).
La آنتی بادی ایمونوگلوبولین ها نیز نامیده می شوند و بر اساس ساختار و عملکرد آنها به 5 کلاس تقسیم می شوند (IgG ، IgM ، IgD ، IgA و IgE). آنتی بادی ها اکنون به روش های مختلفی برای مبارزه با عفونت کمک می کنند: سمومی مانند قاعدگی سم را می توان خنثی کرد یا کل پاتوژن را برچسب زد. یک پاتوژن مشخص شده به این روش اکنون می تواند توسط سلولهای دفاعی خاص ، ماکروفاژها و گرانولوسیتهای نوتروفیل جذب و هضم شود.
با این حال ، پاتوژن همچنین می تواند توسط سلول های کشنده طبیعی و همچنین ماکروفاژها و گرانولوسیت ها توسط مواد سمی برای پاتوژن از بین رفته و حل شود. برخی از آنتی بادی ها نیز می توانند سلول های هدف را جمع کرده و باعث سهولت در تشخیص و پذیرش آنها شوند. روش دیگر فعال سازی سیستم مکمل است که از چندین مورد خاص تشکیل شده است پروتئین ها که سلولهای برچسب دار را در یک نوع واکنش زنجیره ای حل می کند. با این حال ، این پروتئین ها به طور دائمی در سلولهای خون وجود دارند خون در غلظت های قابل مقایسه و بخشی از ذاتی است سیستم ایمنی بدن. علاوه بر این ، آنتی بادی ها سلول های ماست سل را نیز فعال می کنند ، که مواد پیش التهابی مانند آنها را آزاد می کند هیستامین، که افزایش می دهد خون عرضه به بافت آسیب دیده و در نتیجه دسترسی سایر سلولهای دفاعی به محل التهاب را آسان می کند.
لنفوسیت T
دو گروه اصلی از لنفوسیت های T وجود دارد ، سلول های T کمکی و سلول های T قاتل ، و همچنین سلول های T نظارتی و دوباره T- طولانی مدتحافظه سلول ها. سلول های T-helper با اتصال به آنتی ژن های ارائه شده بر روی سایر سلول های دفاعی و سپس آزاد سازی سیتوکین ها ، نوعی جاذب و فعال کننده سایر سلول های دفاعی ، اثر سایر سلول های دفاعی را افزایش می دهند. در اینجا دوباره زیر گروه های تخصصی دیگری نیز وجود دارد که به نوع سلولهای دفاعی مورد نیاز بستگی دارد.
آنها نقش ویژه ای در فعال سازی سلولهای پلاسما و سلولهای T-killer دارند. سلولهای T-killer لنفوسیتهای T سیتوتوکسیک نیز نامیده می شوند زیرا بر خلاف بیشتر سلولهای دفاعی ، سلولهای خود را به جای سلولهای خارجی برای بدن از بین می برند. این مورد همیشه ضروری است وقتی که یک سلول بدن توسط ویروس یا انگلی دیگر سلول حمله می کند یا وقتی سلول به حدی تغییر می کند که می تواند تبدیل به یک سلول شود سرطان سلول.
سلول T-killer می تواند خود را به قطعات آنتی ژن خاصی که سلول آلوده بر روی سطح خود حمل می کند وصل کند و آنها را با مکانیزم های مختلف از بین ببرد. نمونه ای کاملاً مشهور ، ورود پروتئین منافذ ، پرفورین ، به داخل است غشای سلولی. این باعث می شود آب به سلول هدف سرازیر شود ، در نتیجه آن منفجر می شود. با این حال ، آنها همچنین می توانند سلول آسیب دیده را وادار کنند تا خود را به صورت کنترل شده از بین ببرد.
سلول های T نظارتی عملکرد مهار کننده ای بر روی سایر سلول های دفاعی دارند و بنابراین اطمینان حاصل می کنند که واکنش ایمنی بدن ادامه پیدا نمی کند و می تواند به سرعت دوباره فروکش کند. آنها همچنین نقش عمده ای در بارداری، زیرا اطمینان حاصل می کنند که سلولهای سلولهای جنین، که برای بدن نیز بیگانه هستند ، مورد حمله قرار نمی گیرند. T-حافظه سلول ها ، مانند سلول های حافظه B ، برای مدت طولانی حفظ می شوند و همچنین با ظهور مجدد پاتوژن ، پاسخ ایمنی سریعتر را تضمین می کنند.
