لاموتریژین در بارداری
قبل از برنامه ریزی شده یا در صورت وجود بارداری پزشک معالج باید در مورد درمان با وی مطلع شود لاموتریژین. دوز دارو باید یافت شود که فاقد تشنج باشد و کودک را در معرض کمترین خطر ممکن قرار دهد. یک مونوتراپی با دوز کم باید هدف قرار گیرد.
مادرانی که می گیرند لاموتریژین در طی بارداری ممکن است خطر ناهنجاری در کودک افزایش یابد. اینها شامل شکاف لب و کام است. تاکنون هیچ اثری از تأثیر در رشد ذهنی وجود ندارد ، اما فقط چند مطالعه وجود دارد.
هنگام شیردهی ، ماده فعال از طریق آن می تواند به کودک منتقل شود شیر مادر. با این حال ، در مطالعات ، این کودکان قابل مشاهده نبودند. کودک باید به طور مرتب معاینه شود و در مورد فواید و خطرات شیردهی به طور دقیق با پزشک صحبت شود.
مقدار مصرف
لاموتریژین همیشه باید طبق دستور پزشک مصرف شود. دوز مصرفی بسیار فردی است و با عوامل تأثیرگذار متفاوت است. پزشک در ابتدا دوز کم تجویز می کند و به تدریج طی هفته ها آن را افزایش می دهد ، زیرا لاموتریژین باید به آرامی مصرف شود.
برنامه های مشخصی برای دوز لاموتریژین وجود دارد ، معمولاً در طی دو هفته دوز حداکثر 50 میلی گرم افزایش می یابد. در غیر این صورت خطر عوارض جانبی گاهی جدی وجود دارد. معمولاً بزرگسالان و نوجوانان بالای 13 سال بین 100 میلی گرم تا 400 میلی گرم لاموتریژین مصرف می کنند ، در کودکان دوز دارو به وزن بدن بستگی دارد.
همچنین دوز مصرفی به استفاده احتمالی از سایر داروهای ضد صرع بستگی دارد. دوز تجویز شده یک یا دو بار در روز ، مستقل از وعده های غذایی مصرف می شود. قرص ها باید کامل بلعیده شوند.
مصرف بیش از حد ممکن است در بدترین حالت از بین رفتن هوشیاری و عوارض جانبی ایجاد کند اغماء. بیمار هرگز نباید بدون مشورت با پزشک درمان با لاموتریژین را متوقف کند ، باید دوز دارو طی چند هفته به تدریج کاهش یابد. قطع ناگهانی آن ممکن است باعث تشنج و بدتر شدن آن شود بیماری صرع.
میزان لاموتریژین باید مصرف شود به عوامل مختلفی بستگی دارد: در آزمایشگاه ، سطح لاموتریژین در خون می توان بعد از a تعیین کرد آزمایش خون. مقادیر استاندارد بین 3 میلی گرم تا 14 میلی گرم در لیتر است. خون نمونه در خشک دهن حالت ، یعنی قبل از مصرف هر غذایی.
سطح لاموتریژین را می توان برای بررسی مصرف منظم بیمار و تعیین اینکه آیا این میزان در اصطلاح "دامنه درمانی" است یا خیر. در صورت مصرف بیش از حد و افزایش سطح آن خون، خطر عوارض جانبی افزایش می یابد. مقدار کم مصرف می تواند منجر به تشنج مقاوم به درمان شود.
ممکن است به دلیل اختلال در سطح افزایش یابد کبد و کلیه عملکرد ، تعامل احتمالی با سایر داروها نیز ممکن است سطح را افزایش یا کاهش دهد. حتی در یک سطح مطلوب ، تشنج هنوز هم می تواند رخ دهد. در این حالت ، مصرف باید با مشورت پزشک افزایش یابد یا درمان باید با داروی ضد صرع دیگر همراه شود.
- سن بیمار
- مصرف سایر داروهای ضد صرع
- متابولیسم کلیه و کبد
قطع مصرف لاموتریژین باید با پزشک در مورد جزئیات بحث شود. به عنوان یک قاعده ، بیماری صرع به داروی دائمی نیاز دارد و بیشتر بیماران تحت درمان مادام العمر قرار می گیرند. لاموتریژین مانند سایر داروهای ضد صرع نباید به طور ناگهانی قطع شود. این می تواند منجر به تشنج جدید شود.
مصرف لاموتریژین باید با حداقل سرعت ممکن ، اما حداقل در مدت دو هفته قطع شود. دوز دارو به تدریج کاهش می یابد. اگر به دلیل عوارض جانبی شدید ، مانند واکنش های پوستی ، قطع مصرف ضروری باشد ، ممکن است دوز دارو به طور ناگهانی متوقف شود.
بیمارانی که به دلیل اختلال دوقطبی از لاموتریژین استفاده می کنند لزوماً نباید دارو را قطع کنند. در اینجا نیز باید از قبل با پزشک مشورت شود. در مطالعات بالینی موارد جداگانه ای از تشنج در بیماران دو قطبی وجود داشته است ، اما به دلیل قطع مصرف لاموتریژین ، این موارد تردیدی نیست.
